Δευτέρα 30 Μαΐου 2011

Ο,τι προλάβατε πήρατε...

Δύσκολοι καιροί που διανύουμε τελευταία και οι άφραγκες στο τέλος του μήνα μας αναγκάζει να μείνουμε σπίτι! Κάθισα λοιπόν και εγώ την Παρασκευή (άκουσον άκουσον) μέσα και είδα λίγη τηλεόραση (δύσκολες ώρες..) και είδα την Πολυκατοικία.
Όχι δεν θα κάτσω (προφανώς να σχολιάσω το επεισόδιο) απλά προς το τέλος του επεισοδίου αφού η Πολυκατοικία τους αρχίζει να... καταρρέει... και λίγο πριν πέσουν όλα, έτρεξαν να πάρουν τα όσα  πράγματα που προλάβαιναν.
Έτσι λοιπόν μπήκα στην διαδικασία να σας κουράσω Δευτεριάτικα με το τι θα έκανα εγώ σε παροιμία περίπτωση.

Αν και είμαι δεμένη με το σπιτάκι και το δωματιάκι μου δεν θα με χάλαγε να πέσει αφού θα ήταν μια καλή ευκαιρία για να την κάνω απο αυτο το απαίσιο μέρος στο όποιο ζω (καλά οκ δεν σοβαρολογώ, κάτσε μην πέσει και τπτ στο κεφάλι μου). Λοιπόν ομολογώ θα τρελαινόμουν και δεν θα ήξερα τι να πρωτο πάρω.
Μμμμμ μάλλον θα έσωζα το λάπτοπ και το ρουτερ μου (για το pc δεν θα είχα χρόνο). Ναι παιδία αν θυμάστε είπαμε ότι είμαι ιντρνετοjunky (νέα λέξη που διεκδικώ δικαιώματα και την πρωτιές) αρά θα τα χρειαζόμουν για να ενημερώνω για  κάθε δευτερόλεπτο της καταστροφής και να σας παραπονιέμαι (γιατί ειναι στο χαρακτήρα μου άλλωστε…).
Φωτογραφίες και τα λοιπά έχουν ψηφιοποιηθεί και ειναι στο λαπτοπ ή σε στικάκια αρά τα μαζεύουμε άνετα.
Κινητό σίγουρα θα είχα μαζί μου αρά δεν το μετράω.
Θα έπαιρνα σίγουρα την Χάρι Πότερ συλλογή μου που μια μέρα σαν μανούλα θα δείχνω περιφανή στα παιδία μου το εφηβικό κόλλημα που με κατέτασσε για πολλά χρονιά ως την Νουμερο1 φαν του είδους στην χωρά τουλάχιστον (για να μην με πεις υπερβολική όχι τπτ άλλο…). Δεν θα άντεχα να χάσω όλα όσα μάζευα επί χρονιά μετά απο τόσους κόπους ψάξιμο και χρήμα.
Θα έπαιρνα και 2,3 ρούχα ίσως αυτά που μου πάνε περισσότερο, τα πιο ακριβά (τσάμπα να πάνε???) και αυτά που έχουν συναισθηματική άξια (η μανά θα φρίκαρε αν ξανά έβλεπε ποτέ εκείνη την ζακετούλα απο την Α΄ γυμνάσιου με την σκισμένη τσεπούλα που μου θυμίζει μερικές απο τις πιο ωραίες στιγμές της εφηβείας μου).
Θα έπαιρνα και εκείνο το κουτί με τις φωτογραφίες μου απο τις διαφορές σχολικές εκδρομές και κάποια μικρά σουβενίρ και εκείνο το ημερολόγιο, που έγραφα για εκείνον τον ξανθό πρωτο μου ερώτα. Αυτά ειναι ίσως τα καλύτερα πράγματα μέσα στο σπίτι :-P.
Μετά, ανάλογα βέβαια με τον χρόνο, θα έπαιρνα κάποια μικρά δωράκια με σημασία για μένα. Εκείνη την μεγάλη κόκκινη καρδία που μου χάρισε η πρώτη μου αγάπη, ένα ζευγάρι σκουλαρίκια ενός φίλου με εξαιρετικό γούστο, 2 βιβλιαράκια το ένα της κολλητής που άφορα τους μεγάλους σκηνοθέτες και το άλλο της αδερφής απο την Jane Austen (αγαπημένη). Φυσικά το ημερολόγιο μου για να καταγράφω τα πάντα και κανένα καλλυντικό (σπίτι χάσαμε όχι συγγενή δεν θα βγω και σαν λέτσος). Την συλλογή απο φουλάρια (εύκολα τα μαζεύω) και το κουτί με τα βασικά κοσμήματα (όλα μαζεμένα εκεί ειναι άλλωστε) αλλα και τα εσώρουχα μου.... (τόσα λεφτά και τόση φινέτσα συντρίμμια;;; ντροπή αίσχος και όνειδος).
Θαρρώ αυτά που έχουν την μεγαλύτερη συναισθηματική άξια περισσότερο. Αυτά τα οποία υπάρχουν πάντα στο φόντο της ζωής μου όπου και αν έχω πάει και τα οποία θα με πονούσαν αν χάνονταν πιο πολυ και απο μερικούς ανθρώπους.
Αν όμως έπρεπε να πάρω μονάχα ένα πράγμα απο το σπίτι μου??
Μμμμμ δύσκολα θαρρώ μου βάζω!
Μάλλον το μαξιλάρι καρδούλα. Ειναι όμορφο και μου θυμίζει μερικές απο τις πιο όμορφες εικόνες της που έχω ζήσει, αλλα εχει δει, ακούσει και νιώσει όλα μου τα όνειρα.
Αλλα σίγουρα θα πόναγα να χάσω πάρα πολυ το λαπτοπ και την συλλογή Χάρι Πότερ, βιβλίων και φουλαριών/εσωρούχων.
Η αλήθεια ειναι όμως ότι είμαστε τόσο συναισθηματικά δεμένοι με μερικά πράγματα που θα μας τρέλαινε να τα χάναμε. Δεν ειναι αν θες την ταπεινή μου γνώμη επειδή είμαστε υλιστές όλο αυτό απλά μερικά πράγματα μας συνοδεύουν. Ναι μπορεί να μην έπαιρνα εκείνη την πανάκριβη τσάντα η το πέδιλο που είχα ξοδέψει μισό μισθό για πάρτι του και να έπαιρνα εκείνη την πράσινη σφυρίχτρα που είχα από τοτε που είχα πάει για πρώτη φόρα ομαδάρχισσα στην κατασκήνωση. Έτσι γδαρμένη δαγκωμένη αλλα έτσι εχει τόση άξια, μου θυμίζει κάθε λεπτό εκείνου του καλοκαιριού που δεν θα άλλαζα για τίποτα!!  Όχι ρε συ δεν θα πεθάνω αν χάσω το λαπτοπ αλλα τι να κάνω έχω μια αδυναμία και γω σαν παιδί..
Αχ έβγαλα και σήμερα τα εσώψυχα μου! Άντε φιλάκια και επανέρχομαι καλοκαιρινή σε λίγες μέρες!!!

Πέμπτη 26 Μαΐου 2011

Εδώ Ελλάδα.

Όλοι ξέρουμε τι έγινε στις 25 Μαΐου σε όλες τις μεγάλες πόλης της Ελλάδας.



Το να επαναλάβουμε τα ιδία και τα ιδία το βαριέμαι, ότι και να πούμε εχει ήδη ειπωθεί και θα ειπωθεί σε μεγάλο βαθμό. Να το αγνοήσω ειναι τουλάχιστον "λίγο" άπο μέρους μου. Αρά είπα σήμερα να βρω τα καλύτερα που διάβασα στην επανάσταση του διαδικτύου και μέσα απο τα λογία των σημερινών νέων να παρουσιάσω τα καλύτερα μας.
Έγινε μια απίστευτη προσπάθεια να καμφθεί η επανάσταση που οι Ισπανοί με τα λογία τους (ευχαριστούμε) προκάλεσαν (και που εχτές έκαναν απίστευτο support). Η λογοκρισία αν και διαδυκτιακα ειναι δύσκολη (στο φβ στο τουιτερ και στα blogs) αλλα δυστυχώς υπήρξαν σοβαρά προβλήματα εξαιτίας της τα οποια θα δειτε παρακατω πως προεκυψαν.
Ακομα αν και το φβ προκάλεσε όλο αυτο γιατί όλοι μας έχουμε σχεδόν και η πλειοψηφία το προτίμα (ακομα) απο το τουιτερ αλλα τα καλύτερα σχόλια και η αγανάκτηση περισσότερο σε αυτο φάνηκε.
<--- Ισχυει
Ένα από τα καλύτερα.
Ενα πιο αστειο....












Αυτα αν και ξέρω ότι υπάρχουν πολλά και καλύτερα ίσως.
Κάλη μας επιτυχία! Ας βγεί καπου καλά όλο αυτό. Αλλά μην με πεις κακιά απλα είμαι ρεαλίστρια και δεν το πολύ βλέπω...



Σάββατο 21 Μαΐου 2011

Κάθε εμπόδιο σε κάλο.

Μεθαύριο τελειώνουν οι Πανελλήνιες και για φέτο. Κάπου εδω θυμήθηκα (καλά όχι τόσο εγώ όσο η μανά, μητέρα, μαμά) τα δικά μου τα καλά τα πρόσφατα. Και έτσι είπα να σας κουράσω με την δίκια μου μικρή εμπειρία πάνω στο μηχανογραφικό γιατί κοντός ψαλμός αλληλούια και γιατί μέσα απο τις εμπειρίες των παλιών σε κάτι τέτοια μαθαίνουνε και νεότεροι.

Η σιγουριά σου θα σε φάει φώναζε η μανά, μητέρα, μαμά απο τοτε που με θυμάμαι. Και πρόσεχε λίγο που πας, τι κανείς,  τι γραφείς, έλεγχε το γραπτό σου και τι σε ρωτάνε. Έλεγε θυμάμαι και εγώ έλεγα στις πανελλήνιες θα προσέχω. Αμ δε! Αν δεν δώσεις δεν θα μάθεις ποτέ πως θα αντιδράσεις σε κάτι τόσο διαφορετικό (ναι η πανελλήνιες είναι τέλειος διαφορετικό πράγμα και στο σχολειό κανείς δεν σε προετοιμάζει για αυτό που θα αντιμετωπίσεις).
Δεν αγχώθηκα πότε δεν ξεσκίστηκα στο διάβασμα και δεν πολύ κάηκα να σου πω την αλήθεια. Πιο πολύ ταινίες έβλεπα στην Γάμα παρά μαθηματικά κατεύθυνσης. Δεν θα ξεχάσω την μανά να φωνάζει την νύχτα των Οσκαρ "Καλά απο τι ώρα είσαι ξύπνια" (κάπου στις 6) "Απο της 3" (με την γνωστή απάθεια) "Για να διαβάσεις μια φόρα 3 δεν ξύπνησες αλλα για τα Οσκαρ" "Δεν αφομοιώνω το βράδυ" "Ναι αλλα αύριο θα θυμάσαι μια χαρά τι φόραγε η Στριπ και θα κράξεις άμα πάρει το Οσκαρ η Μπούλοκ" (όπως και έκανα ασφαλώς, αλλα αυτό είναι άλλο θέμα).
Ξεκίνησα δυναμικά και συνέχισα με σκαμπανεβάσματα. Όμως σίγουρα δεν περίμενα να κάνω τα λάθη για τα όποια η μανά με είχε αποκηρύξει απο την πρώτη γυμνάσιου! Ναι κύριες και κύριοι δεν διάβασα τις εκφωνήσεις προσεκτικά έκανα λάθη ανόητα και ναι στον προγραμματισμό ξέχασα να κάνω και ένα υποερώτημα. Όλοι έξω απο τον χώρο πολλά λένε άμα δεν χορέψεις όμως εσύ...
Και βγήκαν οι βαθμοί μου οι οποίοι έκαναν την μακροχρόνια αλαζονεία μου να κρυφτεί στο καβούκι της. Και ήρθε εκείνη η δύσκολη ώρα του μηχανογραφικού που λίγο πολύ ξέρεις που περνάς.
Όποιος σου πει δεν το περίμενα ήταν πολύ χειρότερο απο ότι πίστευα και σχετικές αρλούμπες ψεύδεται. Πολύ καλά όλοι ξέρουμε πάνω κάτω (φυσικά με μικρές αποκλείσεις) πως έχουμε πάει.
Η δυσκολότερη ώρα είναι εκείνη που πρέπει να βάλεις το μέλλον σου σε μια κόλλα χαρτί αριθμημένο. Πιο βάζεις πρώτα?

Εγώ συνέχισα την ιδία αλαζονική συμπεριφορά με αποτέλεσμα? Να χάσω ότι καλό είχα και να σταλώ επαρχία. Αφού ήμουν σίγουρη ότι θα μπω εδω. Μα έλα που και αλλα 2000 άτομα ήταν σίγουρα και μπήκαν πριν απο μένα με τους καλύτερους βαθμούς τους και γω αντί να έχω καβάτζα με τον καλό σχετικά βαθμό μου πήγα σε ένα άγνωστο μέρος.
Αποτέλεσμα να βάλουμε όλα τα μέσα για να έρθουμε Αθήνα με μεταγραφή και τελικά εγώ να μείνω ένα χρόνο σπίτι μου!
Κάθε εμπόδιο σε καλό. Θυμάμαι την μητέρα μου να λέει. Δεν ξέρω αν ισχύει πάντως η αλαζονεία μου η έπαρση μου η ξεροκεφαλιά και ο εγωισμός μου φάγανε ένα γερό χαστούκι και ομολογώ μετριάστηκαν.
Μπορεί να μην έχω μανά πρύτανη αλλα δόξα το θεό έχω μανά που νοιάζεται και τον μεγαλύτερο πρέπει να τον ακούς (οχι απαρετητος μανα για ολους μας) κάτι παραπάνω θα ξέρει. Όταν είσαι 18 είναι δύσκολο να πάρεις τόσο σοβαρές αποφάσεις και ειδικά με την έπαρση για συντρόφια.
Τώρα θα έρθει το χειρότερο όμως το 10%. Κάπου εδω θα αρχίσουν πάλι οι συζητήσεις και οι γονείς μετά τα λάθη του προηγούμενου έτους θα πουν ευλόγα "Θες τώρα να μας ακούσεις και να μην κανείς τα δικά σου αφού μονο σε καλό δεν βγήκαν?". Άδικο;;; Όχι βέβαια. Αλλα η οικογενεια που έχει όνειρο να με δει στο Πανεπιστήμιο και γω που έχω όνειρο να γίνω κάτι που μονο απο ΤΕΙ προς το πάρων στην Ελλάδα σπουδάζετε τι θα κάνω?
Δεν ξέρω ακομα. Δεν ξέρω γιατί δεν θέλω να απογοητεύσω ούτε εκείνους που με τόσο κόπο με μεγάλωσαν και με βοήθησαν αλλα ούτε και τον εαυτό μου που του χρωστά ένα όνειρο απο 11 χρόνων.
Άμα κανείς κάτι που δεν θες, που μπορεί να έχεις πάντα δουλειά, θα μουντζώνεις για πάντα τον εαυτό σου αυτό ξέρω εγώ. Αν σπουδάσεις κάτι που δεν σου αρέσει (αν καταφέρεις πότε να βγάλεις την σχόλη αφού δεν θα σου αρέσει) πότε δεν θα είσαι ούτε καλός αλλα θα σιχαθείς τον εαυτό σου μια μέρα. Είδα και τον αδελφό μου που επέλεξε να κάνει κάτι επειδή ήταν εύκολο και τώρα μισεί κάθε μέρα τον εαυτό του που σηκώνετε να πει στην δουλειά.
Δεν  χρειάζεται καθηγητής μανά η πατέρας αλλα σύνεση για ένα μηχανογραφικό προσοχή αγάπη και προσπάθεια.
Πότε δεν θα ξεχάσω εκείνα τα 2 βράδια πριν το μηχανογραφικό. Για τις πανελλήνιες δεν πολύ τρελάθηκα αλλα όταν πήγα να δώσω το μέλλον μου στο υπουργείο μονο που δεν έβαλα τα κλάματα. Αν κάνω λάθος ποιος θα το διορθώσει? Τέτοια ένταση δεν έχω ξανά νιώσει πότε. Ήμουν τόσο αγχωμένη μέχρι να το παραδώσω. Μακάρι για σας να είναι πιο απλό και πιο εύκολο για μένα ήταν πολύ δύσκολο να πάρω έτσι απλά μια απόφαση που θα καθόριζε τι θα έκανα σε όλη μου την ζωή. Και δεν θέλω τπτ να είναι στην τύχη καλός η κακός. Αν λοιπόν κάθε εμπόδιο είναι σε καλό θα σας το γράψω τα Χριστούγεννα για να σας πω πως βλέπω τα πράγματα μετά απο ένα Α χρονικό διάστημα.
Καλή επιτυχία σε όλα τα εκκολαπτόμενα φοιτητάκια λοιπόν και καλή δύναμη στους επόμενους πανελληνιαζόμενους!

ΥΣ Στην χώρα των θαυμάτων δεν δίνουμε πανελλήνιες σπουδάζουμε ότι θέλουμε απο την αρχή για να βγάλουμε αυτό που μας αρέσει!

Δευτέρα 16 Μαΐου 2011

Αρσενικά και άντρες.

Ένα μεσημέρι εκεί στο φαί βλέπαμε σε ένα μεσημεριαναδικο τα νούμερα της AGB και τοτε δα ήταν που ακομα παιζόταν το Τοπ Σεφ απέναντι στο Money drop και λέγανε πως ο Γρήγορης έκανε μεγαλύτερα νούμερα απο την Νάντια. Κάπου εκεί λοιπόν άνοιξε η αδερφή μου ένα τεράστιο θέμα.
"Αν η Νάντια έκανε μεγαλύτερα νούμερα απο τον Γρήγορη μέσα στο σπίτι τα πράγματα θα ήταν άσχημα." "Γιατί?' αναρωτήθηκε ο μπαμπάς μας "Τώρα η Νάντια δεν θα είναι μες την γκρίνια?" "Σαφώς αλλα τουλάχιστον ο Γρήγορης θα είναι ακομα το αρσενικό στο σπίτι και θα μπορεί να την κουμαντάρει." απάντησα.
Αύτη η συζήτηση προέκυψε και πρόσφατα στο φροντιστήριο των αγγλικών μου όταν η καθηγήτρια μου με την διευθύντρια μίλησαν για μια γνωστή της δεύτερης η όποια είναι τίγκα μορφωμένη κοπέλα άβγαλτη και μολις (στα 26 της) αποφάσισε να κάνει την επανάσταση της. "Είναι σχεδόν σίγουρο, αφού πρόκυτε για μια εμφανίσιμη κοπέλα, θα πάει να πέσει σε κάτι άκρος διαφορετικό." Τι εννοούμε εδω? έναν όμορφο καλό στο κρεβάτι με κατακτήσεις με τύπο και υφάκι αλλα.. χωρίς τπτ απολύτως άλλο. Πολύ πιθανών να μην έχει καν επαγγελματικούς στόχους. Η κοπέλα πιθανώς να αφεθεί να τα δώσει όλα και όταν θα είναι αργά να συνειδητοποιήσει ότι όχι μονο δεν έχει δίπλα της κάτι ισάξιο αλλα κάτι πολύ κατώτερο. Το κακό όμως δεν είναι όταν η κοπέλα το συνειδητοποιεί αλλα όταν ο αντρας αισθανθεί ότι όχι μονο δεν χρήζει του σεβασμού απο την γυναίκα που έχει δίπλα του αλλα και απο τον κοινωνικό τους περίγυρο. Ο αντρας θα θελήσει να ξαναποκτήσει τον χαμένο αντρισμό του και νιώθοντας μειονεκτικά θα πάρει άλλους δρόμους. Κάπου εκεί η μορφωμένη θα φάει και το χαστούκι της θα ακούσει και τα μπινελίκια της θα την κερατώσει και με καμια 50αρια ευκολάκια για να της δείξει ότι και αύτη είναι και "καλά" ισάξια τους αφού μονο με τέτοια πάει αυτός.

Κάπου εδω μπαίνει και το θέμα το οποίο με προβλημάτισε προσφάτως. Ο αντρας πρέπει τελικά να είναι πιο πετυχημένος απο την γυναίκα του; μπορεί να αντέξει το αντίθετο;

Ομολογώ πως πιστεύω ήδη το πρωτο. Για αυτό μην περιμένετε αντικειμενικότητες κορίτσια. Μην βιαστείτε να θρηνήσετε για τον χαμένο φεμινισμό μου και τον ανύπαρκτο αυτοσεβασμό που δεν τρέφω στην γυναίκα μέσα μου. Είμαι και πολύ εγωίστρια και παρά πολύ φεμινίστρια άμα θέλω. Αλλα είναι γενικώς αποδεκτό (κυρίως στην Ελλάδα του 21ου αιώνα) ότι ζούμε σε μια (κυρίως πιο έμμεσα απο τα προηγούμενα χρονιά) φαλλοκρατική κοινωνία και οι νομοί της είναι ακομα εμφανής.
Ο αντρας παίρνει την γυναίκα απο το μαλλί και την σέρνει στην σπήλια.
Ο αντρας δουλεύει και φέρνει τα λεφτά στο σπίτι.
Όχι δεν είναι έτσι πια. Η γυναίκα βγαίνει στην αγορά ανεξαρτητοποιείτε παίρνει αποφασίσεις βγάζει λεφτά ανεβαίνει κοινωνικά χωρίς την βοήθεια του "αντρα". Αλλα όταν θελήσει να κάνει οικογενεια δίπλα της πρέπει και έχει ανάγκη να έχει ένα αρσενικό (κοινωνικά το χρειάζετε (απαντώ στα πάνω) συναισθηματικά το έχει ανάγκη).
Όχι με την ευρεία έννοια. Βαράω το χέρι στο τραπέζι αποφασίζομαι και διατάζομαι, αλλα με την έννοια μπορω να σε στηρίξω μπορω να σε κρατήσω αν πέσεις δεν είμαι μαλακοπιτουρας εν ολίγης βρε αδερφέ.
Σκέψου λοιπόν να είσαι ένα παιδί με μόρφωση όχι μονο πανεπιστημιακή αλλα γενικότερα ακαδημαϊκή με μια Α περιουσία πίσω σου με μια αξιοπρεπέστατη εμφάνιση με την δουλίτσα σου και με προοπτικές ανύψωσης και με σχέδια για οικογενεια. Μπροστά σου ανοίγετε ένα ευοίωνο μέλλον και βρίσκεις τον κύριο σέξι. Όμορφος με αριστεία στις μάγκες στο σχολείο με την 1000αρα την μηχανή με τις "αλητείες" τα φιλαράκια του, πωρωμένος γάυρος (γιατί αυτοί είναι οι πιο ωραίοι) και με την επιδότηση του μπαμπά για να σε κάνει μπαροτσαρκες. Να μένει ακομα με την οικογενεια (που σημαίνει καθόλου προσωπικός χώρος για σεξ) η καλύτερη δουλειά που έχει κάνει είναι μπαρτεντερ στην Μύκονο για να μείνει 10 μέρες παραπάνω ή στην καλύτερη γυμναστής στο γυμναστήριο που έλιωνε ( ζωντανή διαφήμιση ο τύπος).
Και τώρα σκέψου εσύ τα ιδία και ο άλλος ο mr perfect (όσο μπορεί να υφίσταται αυτό). Να έχει κάνει τις σπουδές του να έχει βρει ένα σπιτάκι και να έχει μάθει να βάζει και ένα πλυντήριο (όχι καλέ μου αυτό δεν σε κάνει λιγότερο αντρα αυτό σε κάνει λιγότερο μαμάκια, απογαλακτίσου anyway). Να έχει μια δουλίτσα που να σου υπόσχετε ότι όταν μείνεις έγκυος και σε απολύσουν (ναι καλή μου υπάρχει ΤΕΡΑΣΤΙΑ πιθανότητα πια) εκείνος θα μπορεί να σας στηρίξει μονός του για όσο πρέπει να μείνεις άνεργη. Ναι θες να είναι όμορφος και καλός στο κρεβάτι και δυστυχώς σε κάτι τέτοια δεν θες να ρίξεις τα στάνταρ σου (σε νιώθω) αλλα η κυρία πείρα, που δεν έχω λογο ηλικίας, αλλα που οι γύρω μου με τις δίκες τους εμπειρίες μου επιτρέπουν να αποκτήσω, μου λέει ότι φτάνοντας στα 30 τα πράγματα αλλάζουν και καλώς η κακώς κάποια στάνταρ θα πέσουν όταν δεν τον βρίσκεις τον κύριο τέλειο. Εσύ θα επιλέξεις που θα κανείς το σκόντο σου.

Ανάμεσα σε αυτούς θα επιλέξεις (και θα το δεις) αυτόν που σου εμπνέει σεβασμό για να κανείς κάτι σοβαρό. Αυτόν που περπατάς πλάι του και νιώθεις περιφανή που ξέρεις ότι θα σε στηρίζει ψυχολογικά σε όλα και πως κάθε δύσκολο θα το περάσετε μαζί, όχι αυτόν που σε πηδάει τέλεια αλλα στην κάθε στραβή θα την κάνει ελαφρά...
Και ο ίδιος αντρας όμως (ακομα και αυτοί που δεν είναι συνειδητοποιημένοι) ξέρουν μέχρι που μπορούν να πάνε (πλειοψηφικά μιλάμε πάντα, υπάρχουν και εξαιρέσεις και όλες μας ξέρουμε 3,4) και τι τους αντιστοιχεί. Για αυτό δεν φταίει η μητέρα φύση και το μυαλό που υποτίθεται έπρεπε να τους έχει χαρίσει αλλα το αρσενικό που κρύβουν μέσα τους. Ο κάθε αντρας έχει την ανάγκη να αισθάνεται ανώτερος και προστάτης. Θα επιλέξει εκείνη που ξέρει ότι θα τον σέβεται για αυτό που είναι (και ας μην είναι τπτ, πάρτε παραδείγματα απο την λυκειακή εποχή σας). Θα θέλει η άλλη να τον έχει ανάγκη και συναισθηματική και φυσική και τον τρελαίνει να νιώθει ότι ανά πασά στιγμή μπορεί να τον παρατήσει. Θα την παρατήσει πρώτος αυτός. Όχι γιατί δεν την θέλει αλλα γιατί δεν αισθάνεται τη σιγουριά του φύλου του.
Ελπίζω να κάλυψα την θέση μου και απο την γυναίκεια και απο την αντρική πλευρά. Πιστεύω ότι αλλιώς αισθάνεσαι όταν τον άλλο που στέκετε πλάι σου τον σέβεσαι και αλλιώς αν το μονο που περιμένεις είναι τις στιγμές στην κρεβατοκάμαρα αργότερα (όχι ότι με τον πρωτο δεν τις περιμένεις απλά δεν είναι το μονο που περιμένεις, αύτη είναι η διαφορά θαρρώ)
ΥΣ Αν ο Γρήγορης ξεφτιλιζόταν δημοσιά ότι η Νάντια είναι καλύτερη του τα πράγματα θα ήταν πολύ χειροτέρα απο ότι τώρα. Αν έχανε τον σεβασμό και απο την γυναίκα που έχει πλάι του αλλα και απο τον περίγυρο τους τα πράγματα θα είχαν λήξει πιο γρήγορα και ίσως πιο άσχημα.
ΥΣ2 Στην χώρα των θαυμάτων τα αρσενικά δεν είναι και κατίνες ακομα.
ΥΣ3 Ψάχνωντας φώτος με αρσενικά στο google την βρήκα και δεν αντιστάθηκα την έβαλα!!! Απολάυστε...

Κυριακή 8 Μαΐου 2011

O mr Sexy..??

Και βγαίνοντας μια βόλτα έξω εχτές εκεί στις παραλιακές, είδα κόσμο και ντουνιά άντρες και γυναίκες αγόρια και κορίτσια, που αρκετές φόρες αναρωτήθηκα γιατί θέλουν τόσο απεγνωσμένα να δείχνουν σέξι?
Έτσι είπα σήμερα να κάτσω και να σας κουράσω με το τι εγώ θεωρώ σέξι πάνω σε έναν άντρα και μια γυναικά ξεχωριστά.
Άντρες:
Ξεκινάω με το δυνατό φίλο γιατί είναι και πιο εύκολο αφού αυτοί ξέρουν συνήθως περισσότερο τι είναι σέξι και τι "ξεφτιλίζομαι"
1) Να οδηγείς αμάξι και να είσαι καλός.

Ναι να μπαίνεις στο αυτοκίνητο (όχι, τό όσο πιο ακριβό τόσο το καλύτερο δεν παίζει ρολο) ενός άντρα που ταιριάζει και στο στιλ του και ξέρει να το κουμαντάρει είναι σέξι. Μερικές φόρες είναι εγκεφαλικό το θέμα (η βασικά πάντα είναι). Ο τρόπος που θα κάτσει μέσα στο αυτοκίνητο που θα πιάσει το τιμόνι που θα σε κοιτάξει στα φανάρια μέσα στο περιβάλλον του "αυτοκίνητου" είναι παρααα πολύ σέξι.
Αλλά αν τώρα είναι παρμένος δηθενιά και τύπου "δες ρε με τι αμάξι σε κυκλοφορώ" και πίνει και κανέναν ποτηράκι όχι μονό δεν είναι σέξι είναι γλοιώδης μπήχτης και ανεγκέφαλος κάγκουρας.
2) Αυτο που θα φορας να μην σε φοραει.

Και δεν αναφερωμαι μονο στο ντυσιμο αλλα και στην γενικοτερη νοοτροπια. Ο αντρας ο ανετος ο χαλαρος απο τον αντρα τον φλωρο η τον γαμια ξεχωριζει. Η γυναικά αυτόν θα διαλέξει σε μια παρέα άντρων. Είναι αυτός που θα χαζέψει άμα δει μια ωραία κοπέλα αλλα δεν θα κάτσει να ξερογλείφετε με κάθε ξεκολλώ μίνι που θα περάσει απο μπροστά του. Είναι αυτός που θα χαβαλεδιασει με τους φίλους του χωρίς να ξεφτιλιστεί και αυτός που θα έχει κάτι ευγενικό (και όχι απαραίτητος κάτι πρωτότυπο να σου πει όταν θα σε πλησιάσει.). Και τέλος σέξι είναι το απλό τισερτ και το τζινάκι για καφέ. Η φόρμα ένιoτε το απόγευμα και πάντα το πρωί και η γραβάτα η το γιλέκο το βράδυ. Αλλα μονο αν έχει το κατάλληλο σώμα. Όχι αγάπη δεν θέλουμε τον Σπαλιαρα η τον Βλαχο. Πιο σέξι θεωρούμε τον Σάββα.
3) Είναι ο αντρας με χιούμορ.

Όχι αυτό το ηλίθιο με τις ξανθές ούτε το άλλο το πορνοδιαστροφικο. Το έξυπνο χιούμορ. Αν και πολλές φόρες βλέπεις ότι ένα ανέκδοτο με πολύ σόκιν περιεχόμενο μπορεί να μην ακουστεί χυδαίο αν το πει ο άλλος με τον σωστό τρόπο. Αυτός ο άντρας έχει χιούμορ και μας αρέσει έχει χαβαλέ και του γουστάρουμε αλλα όταν αυτοσαρκάζεται τον σεβόμαστε κιόλας. Γιατί καλέ μου όταν κράζεις όλους τους άλλους η τους πειράζεις και για σένα μην πεις η πουν κουβέντα είσαι απλά κακεντρεχής μυγιάγγιχτος και μνησίκακος μην σου πω.
4) Ο αντρας ο διαβασμένος/καλλιεργημένος.
Να ξέρει που θα σε πάει τι θα σου πει και πότε είναι η κατάλληλη στιγμή. Πρέπει να ξέρει να μιλαει ένας αντρας. Όχι να μιλαει πολύ λίγα και καλά. Αυτο όχι μονο είναι σέξι είναι σουπερ σέξι. Δεν χρειάζεται να έχεις βγάλει πανεπιστήμιο (αν και στις περισσότερες γυναίκες αρέσουν οι ειδικότητες, βλέπε αρχιτέκτονας, μηχανικός, ηλεκτρολόγος, δικηγόρος κλπ) δεν πρέπει να είσαι κομπλεξικός να ακούς και να μιλάς όπου πρέπει. Γιατί αντρας πολυλογάς δεν ειναι και οτι καλυτερο. Αν ο αντρας πάντως είναι πιο ψαγμένος απο μας "καλλιτεχνικά" και ξέρει να μας "οδηγήσει" αυτό είναι πολύ σέξι.
Άμα τα ξέρεις όλα θα φανεί δεν χρειάζεται να μου το πεις απο την αρχή. Μερικές φόρες ΚΑΙ ΜΟΝΟ το υφάκι πιάνει. Ναι το ομολογώ μην πεις ότι είσαι ξερόλας δείξε το μου, μπορεις να με αναστατωσεις πολυ ευκολα. Μπορείς να κοιτάς αφυψηλού αλλα τσεκάροντας πρώτα αν σε παίρνει. Δεν πιάνει με όλες. Γενικά πρέπει να ξέρεις που σε παίρνει να κανείς τι με την κάθε κοπέλα. Και επισης πρεπει να εισαι πολυ σιγουρος γιατι αν σε πιασω σε λαθος διαγραφηκες. Εεεεε εχει ρισκο η ζωη.
Αλλα καλός η κακός οι άντρες ξέρουν συνήθως (οι Άντρες το τονίζω) πως να φερθούν και όταν θέλουν κοπέλα ξέρουν τι και πως θα είναι σέξι.

Μας αρέσουν τα κακά παιδιά?

Ναι δεν είναι φήμη. Αλλα το τι είναι το κακό παΐδι είναι πολύ μεγάλη συζήτηση. Δυστυχώς υπάρχει μια λεπτή γραμμή που ξεχωριζει τον "κακό/σεξυ" απο τον "μαλακά/γέλιο/γα**α"

Απαραίτητα αξεσουάρ?
Αν είστε ένστολος αναφέρετε το! Ναι παιδιά η στολή είναι και γαμω. Πάμε ακομα στην παρέλαση για να δούμε τα στράτα. Η αεροπορία μας κάνει και κατιτίς καλύτερο.
Αν είστε αθλητικός τύπος να φοράτε φόρμες. Ναι οι αντρικές φόρμες είναι η καλύτερη ανακάλυψη του είδους μας, πιότερο και απο το ιντερνέτ μην πω.
Επιπλέον κολόνιες. Ναι όταν ο αντρας μυρίζει όμορφα η "σωματική" επαφή θα έρθει πιο γρήγορα. Θέλουμε να σας μυρίζουμε.
Ακομα ποσο σεξυ ειναι καποιος πανω σε μια μηχανη? Εεεε εκει εξαρτατε θα πω. Γιατι μερικες φορες ο ιδιος αντρας μπορει να φανει σεξυ και αλλες τοσο γελιος πανω στην ιδια μηχανη. Για αυτο εδω υπαρχει ενα εξαρτατε.
Τελος το σεξυ βλεμμα ειναι το απαρετητο συστατικο για καθε αντρα! Ναι μπορει να μην εισαι το στιλ μου αλλα αμα το χεις το βλεμμα εκεινο... θα πεσω. Like:

Ο κοσμος να χαλασει θα ειναι σεξυ. Χωρις απαρετητος (ισως για τον Τζονυ να ισχυει κιολας λιγο) ενας αντρας να ειναι ομορφος, αλλα αμα εχει αυτο το υφος το στιλ και τον αερα εχει πολλα plus!!! 
σ.σ. αν παίζετε ποδόσφαιρο για κανένα 40λ μείνετε άπλυτοι δεν χάλασε και ο κόσμος. (αλλα μονο τοτε γενικά είναι αηδία όχι σέξι)

Αγαπημενη ρεαλ με τα τιμημενα αγορια σου!!!!
Και μιας και ανέφερα πως η απλυσιά δεν είναι σέξι να πω ακομα ότι σέξι δεν είναι: Η ροχάλες, τα λαμέ είτε σε μπλούζα ούτε σε καπελάκια, το ξημεροβραδιάζομαι σε γυμναστήρια, οι απρεπής ατάκες, οι ενημερώσεις για το πόσες πήδηξες (τοσοοο δήθεν τοσοοοο ξενέρωτο πια) η μουσική στο αμάξι στο τέρμα (ειδικά όταν πάει από κιαμο σε γκαγκα και από οικονομοπουλο σε Ξυλούρη), η χαζογκομενα που σε γουστάρει και την πηγαινοφέρνεις για να δειχτείς σε φίλους και γνωστούς, η φόρμα με το dsquared (ναι την έχει και η κουτσή Μαρία πια) τα ray ban που μετά τον Pattinson τα βαλε και η Ελένη η στραβή (για να μην επαναλαμβάνομαι)(τσεκαρε τα κλασσικα του 60), τα ηχεια στο αμαξι τα υπερδιαστημικα που τα μοστραρεις κιολας (καγκουριααα) και το να λες που πας με ποια κοιμασε και ποια εφτυσες ποσα χαλασες και ποσο ηπιες σε φβ και τουιτερ.

ΥΣ Στην χωρά των θαυμάτων οι Άντρες φοράνε φόρμες και αξ και οι αεροπόροι κυκλοφορούν ανάμεσα μας.

ΥΣ2 Κορίτσια ετοιμαστείτε.
YΣ3 Δεν χρειαζετε να εισαι ο Pitt για να εισαι σεξι!


Δευτέρα 2 Μαΐου 2011

Scream for 3 and half.



Πρωταγωνιστές για ένα ακομα Κυριακάτικο βράδυ. Θέμα? Η μεγαλύτερη πορεία των εργαζόμενων και η τραγωδία στην Μορφιν. Η μάλλον η τραγωδία στην Μορφιν γιατί πια μονό αυτό έμεινε.
"Φωτιά σε μια τράπεζα είναι θέαμα ποιητικό, Τα θύματα μέσα της είναι τραγωδία"
Ψάχνουμε τους δολοφόνους? Κατηγορούμε τους δημοσιογράφους? Τους αναρχικούς? Η τους απεργούς?
Ζούμε στην Ελλάδα της Μορφιν, του Αλεξάνδρου Γρηγοροπουλου, της Κουνεβα, των μεταναστών Πακιστανών, της ωμής βίας της εξουσίας των Χρυσαυγητων, των δολοφόνων των παιδιών της ομάδας Βιας και των αδιάφορων ελλήνων.
Δεν με ενδιαφέρει καθόλου τι λέτε για την εκπομπή για το πότε βρήκε την στιγμή να κάνει το θέμα την επανεμφάνιση του η σε πιο κανάλι. Ναι οκ το μεγκα είναι το φερέφωνο του κυβερνών κόμματος ναι οκ ο Θεοδωράκης έχει εκπομπή σε ένα κανάλι που δεν θα δείξει σφαιρικά ένα τέτοιο γεγονός. Εεεε και?? Εγώ ξέρω ότι ένα χρόνο τώρα η Μορφίν πέρασε στα "ψιλά" και μια απο της καλύτερες και μεγαλύτερες πορείες στην χωράς ξεχάστηκε και ο μονός τρόπος για να την θυμηθούμε είναι τα 3,5 θύματα της.
Σχόλια με λέξεις μεγάλες που τονίζουν τον πόνο. Σχόλια με λέξεις κακίες αιχμηρές και καυστικές με οργή και μισός. Κανείς δεν σχολιάζει ότι μονοί μας έχουμε επιλέξει το που και πως θα ζούμε.
Μίλησαν άνθρωποι που μεταξύ άλλων ανέφεραν βία απέναντι σε αθώους, ασυδοσία ματατζιδων και ανεγκέφαλων, πόνο για τους εκλιπόντες (και απο συγγενείς) αλλά κυρίως, μίλησαν για την αδιαφορία.
"Πέρναγαν και έλεγαν κάψτε τους" Εκείνη την στιγμή σταμάτησα και κοίταξα την τηλεόραση και είπα "Θεέ μου πλακά μας κανείς;".
Δεν θα ψάξω λέξεις και φράσεις για να κάνω το κείμενο μου να βγει πιο συγκινησιακό. Γραφώ με φορά και απλά εξωτερικεύω ανακατεμένες τις σκέψεις μου. Απο μονή της αυτή η φράση είναι ικανή για να σε σοκάρει όμως.
Μεγάλωσα με την αίσθηση ότι η χωρά μου είχε φιλοξενήσει ανθρώπους σαν τον Πλάτωνα σαν τον Σοφοκλή σαν τον Ευριπίδη, σαν έννοια είχε γεννήσει τον ξένιο Δια και την φιλεύσπλαχνη Δήμητρα. Μολις άνοιξα τα ματιά μου και είδα τον κόσμο είδα ότι τώρα φιλοξενούσε μπάτσους ετοίμους να πιουν αίμα, κουκουλοφόρους να σπανέ περιούσιες και μια κοινωνία που βγάζει πρωθυπουργό κάποιον που τον φωνάζουν Γιωργάκη.
Κάποτε η μανά μου είπε ψήφησα και γω τον Αντρέα γτ ο λόγος του ήταν μαγικός. Λαοπλάνος σε μαγνήτιζε. Ακομα και την μανά μου τον πιο λογικό άνθρωπο. Σήμερα κάθομαι και σκέφτομαι... σοβαρά ο νούμερο ένα κανόνας στην πολιτική είναι να ξέρεις να πείθεις τον κόσμο που σε ψηφίζει, εσάς τι σας έπεισε? Γιατί μάλλον είναι πολύ μικρή για να το καταλάβω...
Δεν θα ρωτήσω αν είμαστε απόγονοι των ιδίων αρχαίων, δεν θα μιλήσω για όσα έχουν ειπωθεί (δικαίως δλδ) χιλιάδες φόρες για τον τόπο μας ιδιαιτέρα τον τελευταίο χρόνο, ίσως μάλιστα μετά απο τόσους κατακτητές να μην είμαστε καν απόγονοι τους, η πάλι κάποιο μέρος της ιστορίας να έχει παραγράφει που να μιλαει για μαζικό θάνατο των ελλήνων και εγκατάσταση κάποιου αλλού είδους πιο "απαίσιου" στον τόπο αυτό μεταξύ Αφρικής-Ασίας-Ευρώπης, απλά μια ερώτηση θέλω να κάνω: Ποσό εγωιστικό θα είναι να θέλω να γεννήσω και να μεγαλώσω τα παιδιά μου σε αυτόν τον τόπο με αγάπη για αυτήν την χωρά;

Πριν λίγο καιρό κάτω απο την Ακρόπολη σε μια καφετέρια είπα στην κολλητή μου "Ρε γαμωτο θα θελα να μεγαλώσουν εδω τα παιδιά μου και να είναι Έλληνες τον αγαπώ αυτόν τον τόπο." πάνω σε μια συζήτηση περί φυγής. Η απάντηση της ήταν περά για περά σοκαρίστηκα σωστή: "Εγώ θέλω να είναι ευτυχισμένα τα παιδιά μου γιατί εγώ θα αγαπώ αυτά". Συμπέρασμα αν τα αγαπάς πόρτα και τρέχα.
Αυτό δεν είναι όμως που θέλουν? Να ξεχάσω τι θέλω τι είμαι με τι μεγάλωσα να τα παρατήσω όλα και να φύγω. Αφού σου κλέβουν τα πάντα δεν θα θες κάτι καλύτερο? Δεν θα θες να φύγεις?
Η Μορφιν είναι ο τρόπος κάποιων να σου πουν "σκάσε και κολυμπά" αλλά η ξενιτιά είναι ο τρόπος για να απαντήσουν. Ποσό σωστό είναι αυτό? Γιατί να μισήσω αυτόν τον τόπο? Γιατί?
Είναι σκληρό και άδικο μια μανά να χάνετε έτσι πριν καν νιώσει μανά. Και αν υπάρχει θεός θα πρέπει και αυτός μια μέρα να δώσει λογο. Για τον δόλιο τον Πακιστανό που γλίτωσε απο κει και έφυγε απο έναν σκουπιδοτενεκέ εδω, για τον καημένο τον Αλέξη για το αγέννητο παιδί της Αγγελικής για τα παιδιά της ομάδας Δίας για όλους όσους πεθαίνουν κάθε μέρα δίπλα μας μέσα σε αυτόν τον τόπο. Αν εσύ εκεί έξω υπάρχεις θα δώσεις λογο στο παιδί σου θα δώσεις λογο που έφυγες που τα παράτησες και δεν έκανες κάτι.
Είσαι εκείνος που χλευάζει την Τζούλια αλλά κάθετε και χαζεύει κάθε της πίπα (κυριολεκτικά και μεταφορικά) είσαι αυτός που βλέπει την ομάδα του να παίρνει το κύπελλο και κάνει σαν παιδάκι στην Αφρική που του κλέβουν ένα μπουκάλι πόσιμο νερό, είσαι αυτός που ξέρεις τι έβαλε η Ελισάβετ στον γάμο ενώ παραπονιέσαι ότι σου τα επριξαν με αυτό το θέμα, είσαι αυτός που παραπονιέσαι για την ανεργία και κάθε πρωί είσαι στα Εξάρχεια για καφέ, είσαι αυτός που κλαίγετε, είσαι αυτός που θα φύγει και πρώτος.

Μαμά γιατί δεν κάνετε κάτι? Σας πηδανε ρε γαμω το!!!!