Λένε έχει ο καιρός γυρίσματα… πρόσφατα ανακάλυψα ότι ο καιρός έχει κάποια γυρίσματα, όπου και όποτε τον συμφέρει.
Αυτό που ο χρόνος είναι ..γιατρός.. ναι, αυτό που και καλά όταν περάσει ο καιρός ξεχνάς; Μπαρούφες δεν ξεχνάς, απλά η μνήμη απαλύνει τις πληγές αφήνοντας τα καλά να υπερισχύουν. Αυτό είναι κάτι σαν άμυνα του εγκέφαλου που επιλέγει να θυμάται το παρελθόν άλλα προσπαθεί να μην θυμάται πράγματα που τον πονάνε (ως επί των πλείστων βέβαια).
Η ζωή του ανθρώπου είναι ένα συνονθύλευμα αναμνήσεων. Καλών , κακών, απαραίτητων, επιβεβλημένων, σοκαριστηκών και παράξενων αναμνήσεων. Άλλωστε οι αναμνήσεις μας είναι το κλειδί για το παρελθόν μας. Το παρελθόν μας εε…; Αυτό είναι η ταυτότητα του καθενός μας, είναι όσα έχουμε κάνει, ζήσει σκεφτεί ή πει ή δει ακόμα και νιώσει…
Όπως κάποιος πρόσφατα είπε
«Δεν κοιτάς τον άνθρωπο από το εξώφυλλο για να τον κρίνεις, άλλα τις πράξεις του». Έτσι είναι! Το παρελθόν είναι αυτό που καθορίζει το τι είσαι.
Είναι λοιπόν είναι φυσικό δενόμαστε με αυτό. Τα πράγματα (αντικείμενα) που το αφορούν έχουν άλλη αξία, σκέψεις που το συντρόφευαν μένουν χαραγμένες για πάντα στο μυαλό μας.
Ας πούμε… εκείνη την ζακέτα που μου έσκισε ο πρώτος μου έρωτας πάνω στο
«παιχνίδι» και μας έφερε ¨κοντά¨ δεν θα την πετάξω ποτέ (ούτε θα την ράψω προφανώς, αλλιώς θα χάσει την μαγεία της), το πρώτο Άγιο-Βαλεντινικο δώρο καρδούλα που είχα πάρει δεν θα το δώσω παρόλο που εκείνος που μου το χάρισε δεν μου άρεσε ποτέ, ήταν μια γλυκιά χειρονομία. Εκείνο το στύλο δώρο που πέρασα στις Πανελλήνιες με τα σβαροφσκι θα τον έχω πάντα μαζί μου, ή εκείνο το μουσικό κουτί που διαβάσαμε παρέα τα Ποτερ. Η μελωδία του πάντα θα μου φέρνει μελαγχολία!
Τα πράγματα όμως είναι τα εμφανή σημάδια του παρελθόντος, οι σκέψεις είναι πιο κρυφά. Σκέψεις, εικόνες ή αναμνήσεις από πράγματα που ζήσαμε που καθώς περνάει ο καιρός ξεπηδάμε μαγικά και ξεκάθαρα για να σου θυμίσουν καταστάσεις, λόγια… για να σε αποτρέψουν να κανείς τα ίδια λάθη παραδείγματος χάρη.
Τα λόγια κάποιου… ας πούμε που για κάποιο παράξενο λόγο σου έχουν μείνει ανεξίτηλα στην μνήμη, κάτι άσχετο που κάποτε είπε κάποιος και σου έχει μείνει στο μυαλό χαραγμένο, αυτό είναι η ταυτότητα σου. Όπως αυτό που έγραψα πριν για τον άνθρωπο είναι από μια ταινία animation που θαρρώ δεν θα ξεχάσω ποτέ. Είναι από αυτά που λες για κάποιο παράξενο λόγο το θυμάμαι ακόμα.
Περά από ταυτότητα όμως το παρελθόν του καθενός είναι και το διαβατήριο του για το μέλλον. Μέσα από το παρελθόν μας, ο άλλος μας γνωρίζει, άλλα και καθορίζει αν είμαστε έτοιμοι να το προσπεράσουμε.
Πολλοί άνθρωποι θεωρούν τον παρελθόν βάρος και φροντίζουν να μην δένονται με ανθρώπους καταστάσεις και μένουν συναισθηματικά κενοί. Δυνατός όμως δεν θεωρείτε αυτός που δεν δένετε με ανθρώπους και πράγματα, αυτός λέγετε συναισθηματικά ανάπηρος, δυνατός λέγεσαι εσύ που αγαπάς σέβεσαι και θάμασε το παρελθόν σου τόσο όσο να μην επιβαρύνεις το μέλλον σου, ειδάλλως πρέπει άπλα να βρεις τι σε κρατάει πίσω και δεν μπορείς να πας μπροστά.
ΥΣ Στην χωρά των θαυμάτων κάθε δευτερόλεπτο βλέπουμε το παρελθόν μας να κάνει περά για να περάσει το μέλλον μας.
