GoodBuy October!

Περασεεεεεεε!!!!!!!!!!!!! Ο πιο βαρετός μήνας του χρόνου πάει έφυγε! Ναι ρε παιδία ο Οκτώβρης είναι βαρετός! Είναι ο μήνας της ουσιαστικής μετάβασης του καλοκαιριού στο χειμώνα, του χαβαλέ στην δουλειά, των αλλαγών ρε παιδιά αλλά όλα τα κουραστικά τότε…. Άσε που...Είναι ο μηνάς που καθυστερεί τον μήνα των γενεθλίων μου! Το Σαββάτο καλέ μου αναγνώστες είναι η μεγάλη μέρα που θα αφήσω για πάντα πίσω μου την σημαντικότερη ηλικια του ανθρώπου! Ξέρεις ποια είναι… δεν θα σου πω.

Το πάρτι λοιπόν είναι γεγονός και ξεκινάει άλλο πατατράκ από κει. Αφού εδώ και ένα μήνα κάνω ετοιμασίες περί μουσικής, καλεσμένων, χώρου (καλά δεν ήταν όλα τοοοοοσο δύσκολα) ήρθε και ο καιρός λοιπόν τώρα να βρω τι θα βάλω. Η ντουλάπα μου δεν είναι σε θέση να υποστηρίξει ΤΟ πάρτι, άρα το ψάξιμο αρχίζει! Και επειδή δεν είμαι σπίτι μου ακομα τις πρώτες ιδέες θα τις δώσει το ίντερνετ. Δεν θα σας βασανίσω όμως (και εσάς) με αυτό το θέμα. Απλά χαζεύοντας εδώ μέσα βρήκα κάτι πολύ καλο να σας δείξω. Ναι είστε φιλαράκια και κάνετε καλο support και αν δεν τα δείξω σε σας σε ποιον θα το δείξω;

Μπαίνει λοιπόν από αύριο ο αγαπημένος Νοέμβρης (ο γνωστός και ως μήνας των Σκορπιών) και τα φουλάρια που ήδη έχουν κάνει εμφάνιση γίνονται το απαραίτητο μας αξεσουάρ. Όσα και να έχεις κάποια στιγμή λες «Βρε αδελφέ θέλω κάτι διαφορετικό» take a look on this video και μετα πες μου…

ΥΣ Στην χώρα των θαυμάτων τα φουλάρια είναι λατρεμένο αξεσουάρ!

ΥΣ2 Καλο μας μήνα απ’ αύριο!

Εξαρτησεις (vol#2)

Είναι από κεινες τις εβδομάδες που συμβαίνουν τόσα πολλά πράγματα και συ τρέχεις δεξιά και αριστερά με δουλείες σαν τον Βέγγο και όταν ηρεμείς και κάθεσαι να γράψεις δεν έχεις ιδεα τι να πεις.

Να πεις για το πόσο ομαλά εξελίσσονται τα πράγματα που μισούσες; Ποιον ενδιαφέρουν σήμερα; Να μιλήσεις για τα όσα αγχώνουν τους ανθρώπους που σε αγαπούν και τους αγαπάς μετα τα πρόσφατα κοινωνικοπολιτικά χαστούκια; Γιατί να τα κανείς πιο μελό τα πράγματα.

Να πεις κάτι όμορφο;

Δεν είμαι σίγουρη ότι έχω κάτι πολύ καλο και αξιο…διαβαστο να σας γράψω. Το τελευταίο πράγμα που κάνω είναι να οργανώνω σημειώσεις και να ξεκινάω εργασίες. Να ξυπνάω χάραμα για να μην χάνω παράδοση να τρώω στην εστία για να γνωρίζω κόσμο και να βρίσκω επιτέλους την χρησιμότητα του φβ.

Ναι την βρήκα. Περά από τις φωτογραφίες και την ανάρτηση των ενημερώσεων του μπλογκ το εδώ και 5χρ ακαουντ μου στο φβ μου ήταν από αδιάφορο έως και ανενεργό. Βαρετό φιλέ μου πώς να το πω. Τα καλά τα έλεγα στο τουιτερ και οι φίλοι μου ότι ενδιαφέρων είχαν να μου πουν μου το λεγαν στο τηλέφωνο ή στον καφέ.

Αλλα…. Κοίτα να δεις που έμαθα τι θα πει κανονικό φεις με τα ποουκ και ναι! Και με τα τσατ του. Ποιος εγώ ο μέγας επικριτής του! Άμα γνωρίσεις τον κατάλληλο κόσμο όλα τα μαθαίνεις, μετα βεβαία βρίζεις γιατί και οι άλλοι είναι από αυτούς που…. Δεν τα ξέρουν (#tokeratomoumesadld).

Και μετα πας και διαβάζεις ένα άρθρο (σε εκείνη την επιστροφή με το ΚΤΕΛ που δεν παλεύετε οταν εισαι μονος) στο Μαρι(/η) Κλερ που σου λέει πόσο εθισμένος είσαι στα σοσιαλ μιντια. Σε νευριαζει και λες θα τα παρατήσω όλα και θα κλειστώ στον κόσμο χωρίς ιντερνέτ και κινητό.

Θα μου πεις και πως θα επιβιώσεις όταν όλα τα νέα που μαθαίνεις τα μαθαίνεις από το τουιτερ, να δα τώρα δεν ήταν με τον Μπιν Λαντεν τον Βέγγο τον Κακογιάννη, την παρέλαση…. Όλα αυτά από πού θα τα μάθω εγώ η «κατά των ειδήσεων»;

Βλέπεις δεν μου αρέσει να με λένε εξαρτημένη. Είμαι φύση ελεύθερο άτομο. Ζω μονή μου και μου πήρε μονο 3 ώρες να προσαρμοστώ. Προσπαθώ να μην δένομαι με ανθρώπους (πέρα από 2,3) και πράγματα (οκ λιγο με τα ρούχα και το λαπτοπ μου) γιατί σε κρατάνε πίσω. Αμφιβάλω για τα κατά πόσο είμαι αρκετά εύκολη στο να μπω σε μια σχέση γιατί δεν είμαι ικανή να τηρήσω τα κριτήριατης και να απαρνηθώ το να 'μαι μόνη μου κλπ κλπ.

Θα μου πεις καλή μου ζεις στην Ελλάδα, ελεύθερη δεν είσαι και όσο δεν δουλεύεις εξαρτάσαι από τους γονείς σου και όσο ανεβαίνεις σπίτι σου να δεις τους φίλους και την οικογενεια σου δένεσαι με ανθρώπους. Ναι οκ αλλα δεν θέλω να με πεις και εξαρτημένη ομως ειναι λιγο βαρυ. Ακομα και από την σοκολάτα έκανα 5μηνες αποχή και δεν πέθανα. Τώρα ζω σε λογικά πλαίσια μαζί της. Το ιντερνέτ όμως είναι μεγαλύτερη ασθένεια.

Ίσως εν μέρη ο αρθρογράφος να είχε δίκιο. Θα μπεις όταν αναρτήσεις κάτι «καλο» να δεις πόσα λαικ ή κομεντ είχε ή πόσα ριτουιτ ή μεσιον επί αυτού είχες. Θα τσεκάρεις πόσοι διάβασαν το μπλογκ και τι σχόλια έκαναν πόσοι σε ακλουθούν και σε κάνουν ριμπλογκ στο τουμπλιρι κλπ κλπ. Όμως είναι αυτό εξάρτηση ή απλά ανάγκη να σε αποδεχτεί ο κόσμο που δεν σε γνωρίζει;

Γιατί να έχω τόση ανάγκη να μπω να δω αν το τελευταίο στάτους απτειντ άρεσε σε κόσμο που ποτέ δεν γνώρισα και ίσως να μην πετύχω  ούτε καν στο δρόμο.

Από την άλλη γιατί να περιμένω λαικ και αποδοχή από άτομα που στο σχολειό αγνόησα αδιαφόρησα στο ΤΕΙ ή κάποτε κάναμε ένα μπάνιο στη θάλασσα μαζί και μετα προσπέρασα γιατί ήταν γάματα βαρετοί;

Αυτό προστάζει το νέο (σιαλικό) κοινωνικό στάτους. Και να σου οι αναλύσεις επί αναλύσεων.

Εγώ δεν το φιλοσόφησα πολύ. Γουστάρω να μπαίνω στο τουιτερ είπα. Όλο το καλοκαίρι  έγραφα μονο 2,3 στάτους και μετα δεν έμπαινα τώρα στην σχόλη στα εργαστήρια δεν το αφήνω από τα χέρια μου. Γιατί να αναλύσω αν εξαρτώμαι ή αν απλά νιώθω ότι πρέπει να είμαι μονίμως στα πιο «hot social στέκια» ή αν απλά βρήκα ένα μέσο που με εκφράζει και περνάω ευχαρίστα τον χρόνο μου;

Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί όλα τα υπεραναλύουμε και τα μεγιστοποιούμε. Θαρρώ είναι μια ψύχωση των δημοσιογράφων που απλά μπήκαν ΜΜΕ στο Πάντειο και όχι Ψυχολογία.

Τελοσπάντων αυτά βρήκα αυθαίρετα να σας πω σήμερα. Απλά λιτά και απέριττα θα σας καληνυχτίσω γιατί είναι πουσουκου και έχω σκοπό να περάσω τελεία και να κάνω φορσκουερ και αν κάποιος δεν το γουστάρει ή με θεωρεί «social junky» θα το βρει περιττό και αδιαφορο αλλα έμενα Μ’ΑΡΕΣΕΙ και θα το κανω και θα αφησω το επόμενο τέυχος του MC να αναλύσει αυτο το "βίτσιο" μου!

YΣ Στην χώρα των θαυμάτων σήμερα γυρίσαμε πλάτη στην πολιτική εξάρτηση και αφήσαμε την ιντερνετικη να το διαδώσει!

Νέες αρχές!

Μη μπεις στην διαδικασία καν να ρωτήσεις αγαπητέ αναγνώστη που χάθηκα! Όχι δεν έχεις δικαίωμα να κάνεις παράπονα επειδή άργησα τοοοΟΟΟΟσο να γράψω! Γιατί πέραν του ότι τρέχω οσάν τον Βέγγο δεν έχω και ιντερνέτ. Πως τολμούν να μου το κάνουν ΑΥΤΟ! Θα αναρωτηθείς ευλόγως, θα το φροντίσω λίαν συντόμως θα σου απαντήσω!

Οι αλλαγές που έγιναν εδώ και δυο εβδομάδες είναι γνώστες. Η δουλειά που έπονται αυτές οι αλλαγές απτές. Στα κόκκαλα, στους μύες, στα νεύρα παντού!

Η πρώτη μέρα στο νέο μου σπίτι;;; Κρύα, παγωμένη, μοναχική, εγώ και ο mr ζεστό Πάπλωμα ήμασταν εκεί! Και να μην μπορώ να κοιμηθώ και να σου από τις 6+ ξύπνια να κοιτάω αυτό:

Βεβαία αν δεν ήταν και ο ζεστός μου φίλος να κάνουμε αγκαλίτσες ούτε 5 ώρες ύπνο μετά τις τόσες ώρες ταξίδι δεν θα έκανα! Αλλά είναι τόσο ομορφούλη και ας σκάω μαζί του:

Και ήρθε η Δεύτερα και να μην μας φέρνουν οι μεταφορικές τα πράγματα και να έχω και 2000 ώρες μάθημα και να τρέχω και στον ΟΤΕ και να πέφτω πτώμα να κοιμηθώ χωρίς να έχω καν συνειδητοποιήσει που είμαι! Αλλά το πρωινό της Τρίτης όταν ξύπνησα και αντίκρισα την ομορφιά ενός ΔΙΚΟΥ ΜΟΥ σπιτικού έπαθα πλάκα! Ναι ρε συ κάτι ολοδικό μου (όχι ότι δεν βοήθησε και η μάνα, μητέρα, μαμά βέβαια!). Ζήλευε, ζήλευε σου λέω!

Και μετά που φύγαν όλοι θα σου πω όχι μόνο μοναξιά και λύπη δεν ένιωσα! Αλλά πήρα όλα τα κεριά του κόσμου τα άναψα και έπεσα στα ζεστά να κοιμηθώ σαν την μικρή πριγκίπισσα!

Και στράβωσα και το μαγικό φωτιστικό μου, ενας Θεός ξερει πως! Επίσης Αυτος  και Μόνο ξέρει πως θα ξαναβρέι την ίσια πορεία του!

Δεν έμεινα βέβαια και πολύ μονάχη μου! Πέμπτη και πάλι σπίτι ήμουν! Γιατί άμα έχεις κολλητές που σου κάνουν τέτοια δώρα/έκπληξη της επισκέπτεσαι συχνά!

Και που λες σήμερα έγινε ΤΟΟΟ απίστευτο πήγα και για καφέ με την μάνα μου. 19 χρόνια και μια μετακόμιση για να τα καταφέρω να την βγάλω για έναν καφέ. Που άντρας να ήταν δεν θα προσπαθούσα τόσο! Το χειρότερο;;; με έστησε καλέ μου αναγνώστη! Εμένα που δεν με έχουν στήσει ποτέ! Αλλά χαλάλι της!

Καληνύχτα κόσμε, αυτός ο τόπος δεν θα αλλάξει ποτέ!

Tα πάνω κάτω (vol#2)

Λίγα λεπτά μετα το πακετάρισμα των πραγμάτων κάθομαι αναπαύτηκα στο κρεβάτι μου κουρασμένη, λουσμένη και χορτασμένη από την υπεροχή ομελέτα που έκανα (ναι αυτή έμαθα εδώ θα μείνω, μέχρι να μάθω να την γυρνώ και να μην σπάει) για να σας γράψω γιατί μου λείπει να σας τα λέω, αλλα με το τρέξιμο....

Που λες αγαπητέ αναγνώστη η εβδομάδα μου ήταν περάν του δέοντος κουραστική. Μετα από την τεραααααστια βόλτα στα ΙΚΕΑ την Δεύτερα για τα ΠΑΝΤΑ τι δυνάμεις μπορεί να εχει ο άνθρωπος;

Η μαγεία του σπιτικού σε ένα πολυκατάστημα (με ωραία κοκάκια) αυτή ήταν η πρώτη μου εντύπωση από τα Σουηδικά καταστήματα.

Λοιπόν που λες τρέχαμε τρέχαμε γιατί ο μπαμπάς μου αποφάσισε πως ήρθε η ώρα να κάνω το μεγάλο βήμα στις σπουδές μου! Και η μάχη άρχισε, όχι εκεί, αλλα τη στιγμή που βρήκα τον πινάκα με το Λονδίνο και το κόκκινο λεωφορείο.

Που λες αναγνώστη αυτός ο... τεράστιος να το πω; Τριαξονικό δεν τον χωράει να το πω; Θα μισθώσουμε μεταφορική μονο για αυτόν να το πω…. υπέροχος πίνακας ήταν το μήλο της Έριδος για τον πατέρα μου που ετοιμος ηταν να ξεσηκώσει Θεούς και δαίμονες για να μην με αφήσει να τον πάρω. Τον πηρά φυσικά καλέ μου! Μιλάμε για το ΛΟΝΔΙΝΟ πήρα και μια Οντρει αλλα αυτό είναι άλλο θέμα! Δεν γινόταν πήγαινε απόλυτα με το σπιτι και τον τοίχο μου!!!!

Αφού λοιπόν κλείσαμε 5ωρο στο κατάστημα επιστρέψαμε σπίτι για να κάνουμε τα σχέδια των επόμενων ημερών και να ηρεμήσουμε τον πατέρα που εχει και ζάχαρο! Όχι καλέ δεν ήταν δύσκολο, άλλωστε εγώ έχω αδυναμία στον μπαμπά ;-)

Και έτσι λοιπόν πάμε αισίως στην Τρίτη. Και ερχετε η διαπίστωση, μια δημόσια υπηρεσία είναι το βήμα προς την ενηλικίωση (καλά δεν ενηλικιώθηκα τώρα αλλα….. τρόπος του λέγειν). ΔΕΗ, ανοίγει 8:15, Τάνια εκεί 7:40, υπάρχει ήδη κόσμος, νούμερο; Τουλάχιστον 40. Ναι αγαπητέ μου! Τι να εκανα λεω κατσε εκει  με τα ακούστηκα σου και τον Ουγγαρέζο να μιμείται την Βάσω Παπανδρέου που λέει βρίστηκε μέσα στην Βουλή έναν άλλο, μη ρωτάς ποιον δεν είμαι σε θέση! Γελάω λοιπόν αλλα χωρίς καφέ δεν λες πως επικοινωνώ κιόλας.

Έτσι λοιπόν χαζεύοντας παίρνει το μάτι μου τον κόσμο να ανηφορίζει προς τον «τραγικό» πρωτο όροφο. Κάποιος λέει μοίραζε νουμεράκια και έπρεπε να έχουμε ήδη για να πάρουμε τα κανονικά νούμερα με την σειρά που ήρθαμε. Ναι δεν ξέρω αν κατάλαβες εγώ το επεξεργαζόμουν όσο τσακώνονταν οι «νωρίς» με τους «μολις ήρθα» σε μια προσπάθεια να ξυπνήσω να συνέλθω και να δω τι θα κάνω. Αθάνατε Έλληνα δεν μπορεις ούτε προτεραιότητα να κρατήσεις ούτε να σεβαστείς. Χώθηκα πηρά νούμερο (ναι είχα ήδη μετρήσει τους «νωρίς» δεν ήθελα να μαι άδικη) και χάθηκα μέσα στον χαμό!

Πέρασε αυτή η αποφράδα μέρα και συνέχισαν οι άλλες, με προτεραιότητες σε συγγενής για τα «γεια» σας. Για τα ψώνια της τελευταίας στιγμής και τα σχεδία του σ/κ με του ποιους θα δεις και τι θα πάρεις άλλο μαζί!

Πίστεψε με με την μάνα μου δεν το λες και εύκολο πράγμα.

Αλλα τι κάνουμε στα δύσκολα; «Κολυμπάμε, Κολυμπάμε»

Μια μανά σε φάση «υστερία» μια αδέρφη σε φάση «κλαίω» και ένας πατέρας στο χωρίο για να φέρει πράγματα. Με λες και στην μέση μια δίνης να φωνάζω «Θέλω να δω το Ides of March» ναι ρε αναγνώστη έχω τον χαβά μου που θα φύγω και δεν ξέρω που σκατά θα βλέπω αμέσως τις ταινίες με τους καλοφτιαγμένους υπότιτλους τους!

Όπως και να εχει αντέχω να ξέρετε, αυτές τις κουτές παντού μονο δεν τις μπορω και έχω και άγχος για πίνακες και καθρέφτη… κύριοι Πακιστανοί εργάτες αν πάθουν τίποτα θα νιώσετε της οργής της Μανιάτισσας που είναι και Σκόρπιος, που έλεγε και ο μαθηματικός μου! Επόμενο ποστ λογικά από το σπίτι, που ευελπιστώ να εχει ήδη πάει το ιντερνέτ, μια ιστορία που θα σας πω μια άλλη φορά! Καληνύχτα!

ΥΣ Στην χώρα των θαυμάτων δεν κάνουμε μετακομίσεις! Τις μισούμε αδελφέ, έχουμε το μαγικό τσαντάκι της Ερμιόνης για αυτά! Διασταλτιους!!!!

Simple

My weekend in photos:

Mια κοκκινομάλλα το πρωί!

Τι μπορείς να βρείς στην γωνία της γειτονίας σου...

Ρωμαίος και Ιουλιέτα!

Καραόκε ναιτ!

Κάπου στο Γκάζι...

Τα πάνω κάτω!

Η γη γυρίζει λένε… δεν ξέρω δεν το τσέκαρα κιόλα! Ότι άκουσα μεταφέρω! Αν με ρωτήσεις προχθές ήταν δα, που ζήτησα να μου πατήσουν το κουμπί να κατέβω αλλα μάλλον είχε μπλοκάρει και γω μπήκα σε μια παράλληλη τροχιά!

Σοκ και δέος αναγνώστη μου! Ναι ναι ναι! Εκεί που είχαμε μπει σε μια σειρά λέγαμε θα κάνω αυτό θα κάνω εκείνο, τ’άλλο κλπ τσουπ! Ολα αλλαζουν! Δεν είναι έτσι σου λεει τα πραγματα, γιατί (πια είμαι σίγουρη) όταν οι άνθρωποι κάνουν σχεδία ο θεός γελάει ή τελοσπάντων όποιος είναι εκεί πάνω και μας κοιτάει χαιρέκακα, καταλαβες;;

Έτσι και με μένα έβαλε τα γέλια για τρίτη  φόρα μέσα σε ένα 2 μηνο!  Με έστειλε να μείνω μόνη σαν το λεμονί καλέ μου! Ναι μοναχή εκεί στα ξένα τα μέρη που στα μάτι μου φαντάζουν τρομακτικά, σκιερά και απόκοσμα! Πώς να το αντέξω αυτό καλέ;

Όχι δεν θα πάθω σοκ όχι δεν θα μου ανέβει το (γαλαζιο)αίμα στο κεφάλι (είμαι μια πριγκίπισσα εγώ καλέ) όχι θα κοιμηθώ να ηρεμήσω. Είπα!

Οκ δεν είδα τον κόσμο με αλλα μάτια όταν ξυπνησα αλλα χαλάρωσα τόσο όσο.... να πάθω ένα άλλο αμόκ! Ένα σπίτι όλο δικό μου! Για να το φτιάξω όπως μα ΟΠΩΣ θέλω!

Όχι δεν είναι το πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο για σένα αλλα για μένα; Που ζούσα κάτω από την αυτοκρατορία της μάνας, μητέρας, μάμας που θέλει απεγνωσμένα καθαρό/αποστειρωμένο διαμέρισμα, όχι για επέμβαση αλλα για την περίπτωση που το House & Garden το ζητήσει για μια φωτογράφιση, να είναι έτοιμο ρε παιδι μου!!

Όχι ότι δεν αγαπώ το σπίτι μου αλλα να ξέρεις ότι μπορεί μια μικρή κίνηση, αλλαγής διακοσμητικού να δημιουργήσει την αρχή ενός ολέθριου 3^ου παγκόσμιου πολέμου.

Οκ τώρα τι θα κάνω; Κρεβάτι τραπέζι και κουζίνα είναι τα μόνα που έχουμε. Αααα και μια ντουλάπα! ΜΕΓΑΛΗ ντουλάπα!

Χρώματα, σχεδία, έπιπλα, διακόσμηση και πάνω από όλα εγώ! Να φαίνεται βρε παιδί μου ότι στο σπίτι μένω εγώ! Νέο άγχος στην χώρα των θαυμάτων που λέτε!

Το σπίτι εχει ένα μεγάλο συν! Ναι εχει στην γωνιά της γειτονίας ένα βιντεοκλάμπ και έκτος από το χαμηλό ενοίκιο αυτός είναι και ο λόγος που νοικιάστηκε! Στα του μέσα τώρα είναι μονάχα 50τμ αλλα είναι ζεστό και χωράει όλα όσα θα το δείχνουν κουκλίστικο!

Οι ερωτήσεις πολλές. Χρώματα; Να κανείς γήινα που θα είναι πάντα εύχρηστα ή εκείνο το μαύρο άσπρο/κόκκινο που πάντα είχες ένα απωθημένο μαζί του; Μινιμαλισμός και κομψότητα αναγνώστη μου!

Μολις τελειώσουμε με αυτό το καίριο ερωτήματα περάσουμε και στα έπιπλα! Γιατί βλέπεις είναι και οι μπεζουλί τοίχοι ένα θέμα! Τα έπιπλα έπονται λοιπόν!

Ναι να ναι καλά τα ΙΚΕΑ έχουμε πολύ υλικό για εκεί! Ειλικρινά ένας κόσμος ανοίγετε μπροστά σου, απλά αν με αφήσουν ελεύθερη θα τον μαζέψω όλο και στο τέλος το πατάρι θα είναι ο πιο γεμάτος χώρος του σπιτιού!

Τα άγχη δεν τελειώνουν εδώ, οι συζητήσεις είναι πολλές και αφού φάγαμε Τετάρτη και Παρασκευή σε αυτές πάω να χώσω το κεφάλι μου κάτω από ένα μαξιλάρι και να φανταστώ τα σεντόνια! Να με σκέφτεστε και να στέλνετε δημιουργικά βαιμπς καλά μου! Τρελαμενα φιλακια!

Οκτώβρης, η επιστροφή!

Και φτάσαμε αισίως στο τέλος του μήνα! Πάμε για νέες αρχές με έναν Οκτώβρη έτοιμο να μας υποδεχτεί. Μιας και έναν μήνα σας γράφω τις εμπειρίες μου μέσα από μια αυτό-θεραπεία το πρωτο ποστ αυτού μήνα θα είναι κάτι σαν μίνι «ανασκόπηση».

Ο μηνάς ήταν δύσκολος με την έννοια του ότι έγιναν μεγάλες αλλαγές, σε πράγματα που επουδενί δεν ήθελα να αλλάξουν, όλο αυτό με καταρράκωσε ψυχολογικά κάνοντας με και ευέξαπτη σε καυγάδες, τα κακά νέα δεν σταμάτησαν να διαδέχονται το ένα τ’ άλλο και με έμενα σε μια δύσκολη ήδη περίοδο με ανάγκαζαν να βρω λύσεις. Όμως ο μηνάς που μπήκε άσχημα πολύ και συνεχίστηκε και μέχρι τα μέσα του έτσι, με βοήθησε να αποκομίσω πολλές εμπειρίες!

Η σημαντικότερη; Ευκαιρίες! Μην τις χάνεις! Γενικά σας μίλησα για την τύχη και πως δεν πρέπει να την αφήνουμε να μας προσπερνάει εγώ και αυτόν τον μήνα (αν θες το πιστεύεις) παραλίγο να αφήσω πράγματα να πάνε στο βρόντο! Ευτυχώς το ‘σωσα. Μου δόθηκαν όμως πολλές ευκαιρίες που ευτυχώς δεν αρνήθηκα και έμαθα πολλά από αυτές, όχι μονο για μένα αλλα και για τους φίλους μου και για το πώς να βοηθάω τους γύρω μου, μα πάνω από όλα πώς να διαχειρίζομαι εγώ τα δύσκολα και πίστεψε με έγινα πολύ καλή σε αυτό!

Ο μηνάς είχε αγωνίες έννοιες αλλα είχε και αποκαλύψεις. Ποιοι είναι δίπλα σου αλλά και ποιους εσύ έχεις ανάγκη να είναι δίπλα σου θα φάνει στα δύσκολα! Φάνηκε. Επιπλέον πάντα αγαπάμε τον κινηματογραφο αλλα αυτό τον μήνα στάθηκε πλάι μου και με βοήθησε σε πολλά το σινεμά, πίστεψε με μια καλή ταινία είναι το ίδιο αναζωογονητή με το φλερτ!

Ο μηνάς βγήκε όμορφα, καταλάβαμε τι θέλουμε και που βαδίζουμε κάναμε τις επιλογές μας και βάλαμε στόχους, αυτό είναι το πιο σημαντικό, αλλα κυρίως ξεσκαρτάραμε την ντουλάπα. Μιλάω και κυριολεκτικά και μεταφορικά! Βγάλαμε ότι ρούχα δεν θα φοράγαμε ή αυτά που δεν ήταν πια για μας αδειάσαμε το συρτάρι από χαρτιά που δεν μας αφορούσαν (πχ έλεγχο Α' Λυκείου) και αφήσαμε χώρο για αυτά που ο μηνάς του «Όχι, Αγίου Δημήτρη και της Μέρας της αποταμίευσης» (όπως είπε και ένας τουιτεράς) θα φέρει.

Θα σας μιλήσω μονάχα με δυο λογία για την τελευταία μέρα του μήνα (ή την πρώτη του νέου).

Για αυτήν μονάχα θα σας πω ότι οι άντρες ΟΣΟ και αν πάνε εάν αρνηθούν να ωριμάσουν δεν θα το κάνουν. Είναι πολύ εύκολο για αυτούς ακομα και αν πλησιάζουν τα 30 ή τα 40. Πατάνε κάπου (που εμείς οι γυναίκες δεν θα ανακαλύψουμε ποτέ) ένα κουμπί και απλά σταματούν κάθε προσπάθεια να ωριμάσουν.

Από την αντίπερα όχθη εχτές ανακάλυψα ότι όλα όσα φοβούνται οι άντρες ότι οι γυναίκες λένε…. Τα λένε! Μια βόλτα σε ένα πάρκο με ένα αμάξι και λιγο μετα τις 1 οι φιλές μπορούν να πουν τα πιο ωραία!

Καλο μήνα λοιπόν! Τώρα ήρεμη θα περάσω ένα γεμάτο σ/κ που αν μου δώσει αφορμή θα σας το σχολιασω! Καλά να περνάτε και να αντέχετε!

ΥΣ Στην χώρα των θαυμάτων κάνει ήδη αρκετό κρύο και πίνουμε ζεστή  σοκολάτα και φοράμε πασμίνες!