Βγήκα που λες αγαπητέ αναγνώστη με παρέα για καφέ και κατέληξα με homework για το blog μας. Όπως αντιλαμβάνεσαι αυτό δεν είναι ένα όποιο και όποιο ποστ είναι ένα ποστ παραγγελιά από τα αγόρια της παρέας μου, που καιρό είχα να δω και αγριέψανε!

Θα σας μίλαγα για όλη την παρέα, αλλά δεν θέλω να εκθέσω κυρίες (και κακά τα ψέμματα τον εαυτό μου, και μη ρωτάς αν εγώ είμαι καλύτερη, δικό μου το blog ότι θέλω γράφω, βάζω φωτιά και το καίω άμα λάχει ---> ξές το γνωστό παραλήρημα), τους κυρίους όμως με χαρά μεγάλη θα τους εκθέσω, γιατί αυτοί θέλανε ποστ (δεν ξέρατε που μπλέξατε καμάρια).

Το παρέακι των θαυμάτων υποδέχθηκε που λες την Άνοιξη με πολύ κέφι και ενθουσιασμό! Αυτό φάνηκε από την αρχή, όταν άνοιξε το θέμα, "ήρθε ο καιρός της αναπαραγωγής, ο σκυλίτσος με την σκυλίτσα, ο γατίτσος με την γατίστα, τα πουλάκια..." ναι στα πουλάκια είχαμε μια μικρή εμμονή!

Γιατί κυρίες μου ποιος σας είπε πως οι άντρες δεν έχουν εμμονές; Ντροπή να το λες, αυτό κοπελιά, και η εμμονή δεν σημαίνει 100% σεξ, αλλά και έρωτας.

Άντρες ιν λοβ ντίαρ, αυτοί είναι το θέμα, έχουμε τον έναν που φοβάται μην θεωρηθεί "φίλος" τον άλλο που παλεύει να μην θεωρείτε "φίλος" και τον Αργύρη. Μην ρωτάς ποιος είναι ο Αργύρης, αυτός είναι κατηγορία από μόνος του!!!

Είναι δύσκολο να μπλέξεις σε φάση φίλος, γιατί κακά τα ψέμματα παιδιά, η γυναίκα άμα σε δει ωσάν φίλο, δεν σε βλέπει αλλιώς, εξαιρείτε φυσικά, η κατηγορία είμαι ερωτευμένη "με τον κολλητό" αλλά αυτή θέλει στενό και χρόνιο δέσιμο! Πρέπει να κρατούνται τα απαραίτητα προσχήματα δυστυχώς, ποτέ στο φλερτ δεν μιλάμε για πρώην, για καψούρες και για σεξ. Οκ άμα μας τα πει όλα σημαίνει πως δεν θέλει να μας εξάψει την φαντασία, άρα δεν το βλέπει να πηγαίνει μακριά, άρα φίλος. Άμα όμως είσαι κύριος και τζέντλεμαν, (όπως η κάθε γυναίκα το ερμηνεύει αυτό) θα αναζητήσουμε την προσοχή σου, και άμα βγούμε και ραντεβού και περάσουμε καλά, θα ζητήσουμε και δεύτερο... εεε έχεις το πάνω χέρι ρε τρέλα!

Πάμε σε φίλο που την βλέπει από πάντα αλλιώς.... γενικά αν έχεις κάνει κάτι με μια κοπέλα αλλά παραμένετε φίλοι, τα σημάδια δεν είναι θετικά, αν θες την γνώμη μου σε καβατζώνει για τα δύσκολα. Ακόμα και αν σε διεκδικεί γιατί ξέρει πως την νοιάζεσαι, πως θα είσαι εκεί για τα δύσκολα, για μια ζεστή αγκαλιά... και πάλι δεν την βλέπει τόσο ζεστή (αν την έβλεπε δεν θα ξεκόλλαγε)! Δεν μπορεί να σε παίζει, να σε κρατάει σε αναμονή και να "σε μειώνει" έστω και για να σε τσεκάρει και κατα βάθος να σε νοιάζεται... Η γυναίκα πρέπει να εκτιμάει τον άντρα της για να τον θέλει, πρέπει να τον έχει ψιλά ακόμα και αν δεν το αξίζει...έτσι μόνο μπορεί να τον κρατάει χαρούμενο! Βέβαια, παίζει όλα να αλλάξουν με τον καιρό... ίσως ένα όμορφο τραγούδι να είναι μια γλυκιά αφορμή!

Ο Αργύρης λοιπόν, η κατηγορία από μόνος τους, είναι ένα κλασσικό όμορφο παιδί (πανάθεμα σε όλα τα καλά σχόλια μάζεψες) χωρίς να μειώνουμε τους προαναφερθέντες εξαιρετικούς κυρίους, που είναι τραγικά καλός και τζέντλεμαν! Δεν ξέρω τι να πω για αυτόν τον κύριο (άλλον έναν ξέρω έτσι μωρέ) και δεν με βοηθά να του πω κάτι καλό, γιατί δεν θα του τύχει, ευγενικός, πρόθυμος, με στιλ και τακτ πάει και πέφτει σε όποια γυναίκα είναι πρόθυμη να τον βασανίσει! 

Θα σας τον προξένευα αν δεν πίστευα ότι θα μας τον πληγώσετε τον υπέρλαμπρο παλικάρι, αφού είναι ο τύπος που θα δώσει το κατιτις παραπάνω για την καλή της καρδίας του.  Δόξα το Θεό αντοχές έχει και μας ετοιμάζει (λέει το βλέμμα του) κάτι καλό, για αυτό αφιερώνω αυτή την παράγραφό σε εκείνον που μου στέλνει 3 φορές το τέταρτο στο τσατ για να ολοκληρώσω το ποστ! 

Όπως λοιπόν όλοι διαβάσαμε, οι άντρες ερωτεύονται, και είναι πρόθυμοι να μας δώσουν όσα ζητάμε, αν και μόνο αν δεν τους βασανίσουμε με ξέρω/δεν ξέρω σε μεγάλο βαθμό! (αν μας βασανίζουν αυτοί;; εεε  ομορφιά μου έχω άλλο ποστ για αυτό)

Γενικά όμως ρίξτε ένα στραβό χαμόγελο και πείτε ένα καλημέρα και θα κάνετε κόσμο και ντουνία χαρούμενο!!!

Όσο για το σεξ, γίνεται εφευρετικοί, να ας πούμε εκείνη την φαντασίωση στην τελευταία τουαλέτα αριστερά στο ΤΕΙ μην την αποφεύγετε, και το αμάξι είναι πάντα ένα καλό μέρος για εξτριμ σπορ. Μόνο μην προκαλείτε χωρίς να δίνετε τίποτα (αμέσιοντο σε φίλη με... εε το κατάλαβε αυτή)!

ΥΣ Μου παν λέει πως αν μια γυναίκα φαντασιώνετε κάποιον είναι ερωτευμένη μαζί του, γιατί για μας είναι πιο βαθύ και ουσιαστικό, για εκείνους είναι καθημερινό!

ΥΣ2 Στην χώρα των θαυμάτων τραγουδάμε όμορφα τραγούδια για μια Σ και θέλουμε να τα ακούσουμε και live! 

Πασχαλιάτικες Μόδες

Πέρασε και το Πάσχα, η Μ. Βδομάδα κι οι διακοπές στο χωρίο και όλα καλά όλα ωραία. Κόσμο αν ρωτάς δεν είχαμε. Άδεια η εκκλησία, άδειοι οι δρόμοι τα καφέ και τα μπαρ, εμείς και εμείς… απογοήτευση να ξέρεις πως κόσμος ούτε λεφτά για βενζίνη δεν έχει (γιατί ούτως η άλλως στο εξοχικό το δικό σου, όσα χάλαγες σπίτι σου τόσα θα χαλάσεις και εκεί).

            Αυτό το Πάσχα όμως περισσότερο από όλα, εντύπωση μου έκανε η «Αθεΐα» από μόδα. Οι μόδες έρχονται και παρέρχονται, και αυτή του είμαι «Άθεος και χωρίς σεβασμό για τον Χριστό σας» με ύφος και αυθάδεια όχι μόνο βλασφημίας αλλά επίπληξής των Χριστιανών προβάτων που είναι κατώτεροι από μας, ξαναήρθε στην μόδα πιο δυνατή από ποτέ.

            Το να πιστεύεις είναι προσωπικό σου θέμα. Ζούμε σε μια χώρα με ανεξιθρησκία , που πόλεμο ποτέ δεν έκανε για την θρησκεία και που ποτέ δεν πίεσε θρησκοληπτικά τις νεότερες γενιές της, κακά τα ψέματα παιδία. Το να απορρίπτεις κάτι, είναι απολύτως λογικό λοιπόν, η πίστη δεν είναι απόδειξη, η πίστη είναι εμπιστοσύνη. Δικαίωμα σου λοιπόν να μην έχεις την αυταπάτη να πιστέψεις σε κάτι που οι βασικές αισθήσεις (ή και η λογική σου) δεν μπορούν να αποδείξουν.

            Μίλησα, γνώρισα και συζήτησα με άτομα που δεν πιστεύουν και που θεωρούν πως αυτό που πρεσβεύει ο χριστιανισμός δεν τους αντιπροσωπεύει, άνθρωποι με επιχειρήματα και λογική. Αυτοί κύριοι δεν το διατυμπανίζουν. Δεν τους νοιάζει να επιπλήξουν, να «προσηλυτίσουν» στην αθεΐα τους η στην λογική τους, ούτε να προσβάλουν κανέναν, στην τελική δεν τους αφορά. Αυτοί είναι και πιο μορφωμένοι και πιο σοβαροί άνθρωποι από πολλούς Χριστιανούς θρησκόληπτους. Γνώρισα κι άλλους που αμφισβητούν την εκκλησία και τους πατέρες της. Αυτούς τους σέβομαι ακόμα περισσότερο, έχουν την ικανότητα να πιστεύουν σε κάτι που κανείς σε αυτόν τον κόσμο δεν το πρεσβεύει με ειλικρίνεια και ανιδιοτέλεια όπως τα λόγια του Χριστού δίδαξαν, αλλά έχουν την ανάγκη να το ακολουθούν. Όμως γνώρισα και το χειρότερο είδος ανθρώπων, αυτούς που η ελευθερία του λόγου και της ανεξιθρησκίας τους έκανε άθεους και χωρίς τη γνώση περί Ορθοδοξίας, αμφισβητούν, επιπλήττουν, μισούν και βρίζουν και χυδαιολογούν σε μια προσπάθεια να είναι in, προσβάλλοντας τις ελευθερίες κάποιων άλλων.

Αυτούς, τώρα που πέρασε λίγος καιρός επιτέλους μπορώ να το πω. Ε! Δεν τους αντέχω άλλο!! Μας πείσατε δεν πιστεύετε, δεν έχετε έλεος, δεν έχετε σεβασμό οκ, τώρα πηγαίνετε στην μανούλα να σας πλύνει, να σας καθαρίσει και να σας δώσει και ένα 5ευρω να πάτε για καφέ γιατί με το τρόλινγκ δεν πέφτει η γκόμενα.

Πολύ πόζα και πολύ μοιρολατρία καλοί μου άθεοι από μόδα. Δεν ήξερα πως η αθεΐα προϋποθέτει προσβολή και επίπληξη στο πίστη, να δεις που πάντα είχα τους άθεους πολύ πιο σοβαρούς για να πέσουν στην λούμπα της προσβολής των Θείων. Τόσο σας ενοχλεί ο άλλος που κάνει την δική του επιλογή εε; Όταν όμως θα κάψει κάποιος τζαμί στην Ελλάδα θα πέσετε να τον φάτε γιατί είναι βόδι, θρησκόληπτος, ασεβής κ.ο.κ και για να ξεκαθαρίσω είμαι κατά οποιασδήποτε βίας οπουδήποτε και αν απευθύνεται. Αλλά η δηθενιά έχει κατακλίσει το αίμα σας και ναι οι φωνές για ένα τέτοιο γεγονός από ανθρώπους σαν και εσάς είναι δηθενιά.

Δεν με ενοχλεί να μην πιστεύεις, δεν με ενοχλεί να επιχειρηματείς επ’ αυτού, να διαβάζεις και να αμφισβητείς, για αυτό είναι το μυαλό, με ενοχλεί να βλασφημείς και να προσβάλεις κάτι εξαιτίας της ελευθερίας σου, που καταπατά όμως του άλλου την ελευθερία. Αν δεν τον θες έξω από το σπίτι σου με δάδα και φωτιές να φωνάζει πίσσα και πούπουλα όπως αρχέγονοι ανίδεοι χωρίκοι δεν σε θέλει έξω από την εκκλησία του (λογικότατο) να βρίζεις Παναγίες σαν σύγχρονο in αμόρφωτο, στην τελική σε τι είσαι ανώτερος; Αυτοί που βρίζεις είχαν την μαγκιά να δημιουργήσουν την θρησκεία που αμφισβητείς, πρόβατο!

Η Ελλάδα θα πάει μπροστά όταν αντιληφθούμε πως οι ελευθερία μας σταματά εκεί που αρχίζει του άλλου! Προς το παρών καλή μας φώτιση!

ΥΣ Στην χώρα των θαυμάτων η άνοιξη μας επηρέασε βαθιά, ψυχολογικά! 

Αυτά που θα 'λεγα σε σένα

Μιας και έρχεται Πάσχα μια γιορτή αγάπης και μετάνοιας θα σας μιλήσω για την εξομολόγηση. Όχι την κλασσική αυτήν στην εκκλησία, εσύ, ο παπάς και ο Θεός, όχι σε αυτήν δεν πιστεύω. Ποιος είναι άλλωστε ο παπάς που θα συγχωρήσει τις δικές μου αμαρτίες; γιατί να μπορεί στο μυαλό του να τις κρίνει;

Όχι σήμερα θα σας μιλήσω για την εξομολόγηση των συναισθημάτων, κυρίως των τρυφερών συναισθημάτων. Να ξεκαθαρίσω πως δεν αναφέρομαι στην ερωτική εξομολόγηση, μιλάω γενικά.

Βλέπεις είμαι και γω παιδί με ευφράδεια λόγου (και μάλιστα ασταμάτητη) και κουραστική για ορισμένους, αλλά όταν φτάνω στο συναίσθημα κομπιάζω. Γλυκό λόγο (έχει η μάνα μου να το λέει) δεν με άκουσε ποτέ να πω, και όταν συμπαθώ κάποιον προτιμώ να του αλλάζω την πίστη στις κακίες παρά στα γλυκόλογα. Να.. κάτι τέτοιο έκανα κάποτε στο πρώτο μου έρωτα και μια μέρα με ρώτησε "Καλά σοβαρά τόσο κακή εντύπωση έχεις για μένα;"

Η αποκάλυψη των συναισθημάτων ή η παραδοχή τους ήταν πάντα στο μυαλό μου κάτι σαν σημάδι ευαισθησίας, σαν να γινόμουν αυτομάτως ευάλωτη απέναντι σε κάτι για το οποίο μπορεί να πονάγα κάποια στιγμή στη ζωή μου. Ή αλλιώς  κάτι που μπορεί να με έδειχνε αδύναμη στους άλλους. Θα μου πεις μα όλοι αγαπάνε και πονάνε για κάτι. Ναι αλλά εγώ δεν ήθελα να έχω Αχίλλειο πτέρνα απέναντι σε τίποτα.

Ήταν κάτι σαν διαγωνισμός στο μυαλό μου, αν ποτέ θελήσουν να σου κάνουν κακό, θα χτυπήσουν σε αυτούς που αγαπάς και συ θα είσαι αρκετά αδύναμη απέναντί τους. 

Ξέρω πολλούς που φοβούνται να πουν όσα νιώθουν. Για μένα ήταν δύσκολο όχι μόνο να τα πω αλλά και να παραδεχτώ όσα νιώθω. Μπορεί να το ένιωθα αλλά άφηνα τον άλλο να το αμφισβητεί μέχρι να καταλήξω να το αμφισβητήσω και γω. 

Όμως χρειάστηκε μόνο μια μέρα για να τα ξεπεράσω φόβους περί αδυναμίας και ανειλικρίνεια.

Βλέπεις επειδή δεν γκρινιάζω, και φροντίζω να χαμογελάω κάθε ώρα και στιγμή δεν σημαίνει πως πέρασα εύκολα και γω στην ζωή μου. Όλοι έχουμε την δύσκολη προσωπική μας εμπειρία, απλά ο καθένας την θυμάται και την αντιμετωπίζει αλλιώς. 

Έτσι και γω είδα τον κόσμο κάποτε να χάνετε από την μια στιγμή στην άλλη. Όταν ένα όμορφο μεσημέρι μου ανακοίνωσαν πως ο αγαπημένος μου άνθρωπος σε αυτόν τον κόσμο έπασχε από καρκίνο. Έχασα τον κόσμο κάτω από τα πόδια μου, και δεν θα το ξεχάσω ποτέ.

Ναι λύθηκε κάθε δεσμός που με κράταγε σε αυτόν τον κόσμο και άρχισα να πέφτω με ταχύτητα φωτός στο κενό. Δεν ένιωθα για ώρα τα άκρα μου και νόμιζα πως βρισκόμουν σε έναν παράλογο λήθαργο. Και μετά ξαφνικά ξύπνησα, με ένα αλλόκοτο συναίσθημα τρόμου. 

Γιατί να ναι αλλόκοτο θα μου πεις; γιατί δεν ήταν το κλασσικό συναίσθημα φόβου για τον θάνατο. Ήταν το συναίσθημα της συνειδητοποίησης. Ξαφνικά αντιλαμβανόμουν πως όχι μόνο ήξερα πόσο τον εκτιμούσα τον πατέρα μου, πόσο τον ήθελα δίπλα μου, πόσο τον λάτρευα γιατί μου είχε προσφέρει την διπλή αγάπη και αφοσίωση από κάθε άλλο πατέρα στον κόσμο, αλλά...  τρόμου γιατί ποτέ δεν του είχα πει πόσο βαθιά και ουσιαστικά τον αγαπούσα. Θα μπορούσε να πάθει από την μια στιγμή στην άλλη κάτι, να τον έχανα για πάντα και να μην είχα προλάβει ποτέ να του εκφράσω το πόσο σημαντικός και απαραίτητος μου είναι. Πως σκατά θα ζούσα με τέτοιο βάρος; 

Εκεί κάπου άλλαξε όλη η κοσμοθεωρία μου. Πιο δυνατό συναίσθημα από την αδυναμία την οποία και φοβόμουν, ήταν να μην μετανιώσω ποτέ για τίποτα, και επειδή 2 θάνατοι στο παρελθόν μου με είχαν κάνει να μετανιώσω για πράγματα που δεν είχα προλάβει να κάνω και να πω, υποσχέθηκα στον εαυτό μου να μην ξανακάνω ποτέ αυτό το λάθος. 

Συνειδητοποιήσα πως άπαξ και αγαπήσω κάποιον αξίζει τον κόπο να του πω. Μπορεί να μην το παθαίνω συχνά (έως και ποτέ) αλλά αφού το ένιωσα και μόνο που κατάφερε να συγκινήσει τα συναισθήματα μου ώστε να αναπτυχθούν σε τέτοιο βαθμό του αξίζει την επιβράβευση των λόγων μου! 

Παλιά δεν μίλαγα για αυτήν την ιστορία, δεν ήθελα να την θυμάμαι αλλά κατάλαβα πως καλός ή κακώς την έζησα και με γέμισε εμπειρίες που άνθρωπος σπάνια μαζεύει σε μια τόσο τρυφερή ηλικία, και ξέρω πως εκεί έξω υπάρχουν άνθρωποι που νιώθουν και φέρονται σαν και μένα, ίσως λοιπόν αυτή η ιστορία να τους δώσει όσα κίνητρα χρειάζονται.

Δεν πρέπει να πάθεις για να μάθεις, μερικές φορές συλλέγουμε εμπειρίες από τις ζωές των άλλων  για να μαθαίνουμε την ζωή μέσα και από άλλα μάτια. Το "σ'αγαπώ" είναι υπέροχο όταν λέγεται με ειλικρίνεια και σύνεση, δεν είναι για πάντα και συνέχεια αλλά είναι σημαντικό να ενταχθεί στο λεξιλόγιο μαζί με το "σε νοιάζομαι", "μου λείπεις", "θα μαι εδώ για σένα". 

ΥΣ Αφιερωμένο με εξαιρετική αγάπη σε μια φίλη!

ΥΣ1 Στην χώρα των θαυμάτων μας κόβουν και την Μερέντα για μεγάλη Βδομάδα και αρχίζουμε να νιώθουμε πως ο κόσμος καταρρέει γύρω μας!

ΥΣ2 Καλές και ήρεμες γιορτές να έχουμε!