Στο βρακί του θα σε βάλει

Η παραλία είναι ο φυσικός μου τόπος, μπορώ να μείνω για πάντα εκεί με μοχίτο και ένα λάπτοπ που και που, να ακούω μουσική και να διαβάζω βιβλία. Βλέπεις, είναι το ζώδιο, είναι που από μικρή μεγάλωσα στην θάλασσα, πάντως από τόσο δα (χαρακτηριστική κίνηση με το χέρι) είχα κόλλημα να είμαι η πρώτη που πάει στη θάλασσα και η πρώτη που θα μαυρίσει σε επίπεδο "γυφτάκι" έγινες πάλι ρε σούργελο. 

Γενικά πέρα από την θάλασσα, από μικρή μου άρεσαν και τα προσωνυμία, σούργελο, όργιο, βλήμα κλπ. Άλλωστε, είμαι αυτή που ο πρώτος της έρωτας την φώναζε ούφο αρκετό καιρό πριν την αποκαλέσει με το κανονικό της όνομα. Ποτέ δεν με πείραζαν, ποτέ δεν τα παρεξηγούσα και πάντα φώναζα τους φίλους μου με ένα που είχα εφεύρει εγώ. Ακόμα και τις καψούρες μου. Την μεγαλύτερη την αποκαλούσα "ο ηλίθιος". Όχι βλάκας, προσοχή, ηλίθιος. Γιατί το μυαλό του απείχε πολύ από ενός βλάκα, ή από ενός μέτριου, για την ακρίβεια, ήταν έξυπνος για άντρας. Βέβαια, λιγότερο από όσο νόμιζε ο ίδιος, αλλά παρόλα αυτά έξυπνος. Το ηλίθιος, έγκειται στο ότι χαράμιζε στην ανωριμότητα και στην ανασφάλεια ένα τέτοιο προσόν για έναν άντρα. Το μυαλό... βασικό θέμα της προχτεσινής συζήτησης.

"Αν ο άντρας έχει μυαλό, έχει και αυτοπεποίθηση και αν είναι έξυπνος και βρει μια έξυπνη γυναίκα, θα θέλει να παίξει με το μυαλό της. Αν το καταφέρει, θα τα γαμήσει όλα, θα την αλλάξει, δεν θα βγει η ίδια. Γιατί να θες, λοιπόν, κάτι που θα σε αλλάξει; που θα σε τρελάνει; κάτι από το οποίο δεν θα βγεις αλώβητη " Βίτσια; κάπως έτσι ξεκίνησε η συζήτηση και επεκτάθηκε σε κονωνιολογικές και ψυχοσωματικές αναλύσεις 3ου βαθμού και βάλε. 
"Οι έξυπνες, αν είστε όντως έξυπνες μπλέκεται με άντρες χωρίς αυτοπεποίθηση για να τους βάλετε στο βρακί σας, τους σέρνεται κανονικά." Έτσι την καταλαβαίνει την έξυπνη γυναίκα. Αλλιώς είναι ανασφαλής. Δήθεν συνειδητοποιημένη αλλά στην ουσία τέρμα ανασφαλής.

"Μην πεις σε κάποιον πως ξέρεις τι θες, αν μου το πει αυτό εμένα γκόμενα, θα της τάξω εύκολα τον ουρανό με τ'άστρα. Είναι το πρωινό μου, για κάθε άντρα δηλαδή. Θα της κάνω χάρες και λουλούδια για όσο μου το παίζει δύσκολη και στο τέλος που θα μου κάτσει και θα την έχω θα την κατηγορήσω πως αυτή με άλλαξε." 

Δεν ξέρω αν ο παραπάνω σου φαίνεται σαν μάστερ του είδους, ή μαστερ της μαλακιάς (και σκέψου πόσα άλλα είπε), πάντως εγώ θα σου πω, άμα πιάσει στο μπλα μπλά και την Ζιζέλ μπορεί να ρίξει. Έτσι είχε πει ο φίλος που μου τον γνώρισε (και μένα θα ρίξει αυτός άμα θέλει, είπε συγκεκριμένα). 

Εγώ πάλι του χα πει, πως αν δεν τον έβλεπα μόνο βράδια που περιείχαν αλκοόλ, θα τον είχα αντιπαθήσει, πιθανόν και απαξιώσει. Όχι ότι είναι κακός, είναι απλά πολύ σίγουρος. Είναι τόσο σίγουρος που καταντά μισητός. Σίγουρος γιατί ξέρει, γιατί οι γυναίκες τον επιβεβαίωσαν, γιατί έχουμε γίνει όλες ένα μάτσο.. σκατούλες. Να το πω ευγενικά. Έχει άδικο; μπορείς να τον κατηγορήσεις; γιατί; για το ότι μας βάζει σε ένα σάκο όλες, μας χωρίζει σε κατηγορίες και ανάλογα τα ρίχνει την κάθε μια;

Εδώ δεν μας ενοχλεί η μαζοποίηση σε ρούχα, παπούτσια, μαλλιά  σπουδές, μουσικές, ενδιαφέροντα, έλλειψη πρωτοτυπίας στην ζωή μας ή στον χαρακτήρα μας, εκείνος που μας τα λέει χύμα μας ενοχλεί; 

Κάπως πικρόχολα και με μπερδεμένες οπτικές έκλεισε αυτή η βδομάδα. Χωρίς να έχω την πραγματική αντοχή να σχολιάσω τα παραπάνω, απλά αναζητώντας μια βουτιά. Βλέπεις η βδομάδα περιείχε, άγχος για τις πανελλήνιες, λες και έδινα εγώ ένα πράγμα, που όταν έδινα εγώ, δηλαδή, ανάθεμα και με ένοιαζε(!), με ψάξιμο σε χιλιάδες αγγελίες που σου έταζαν τον ουρανό με τ'άστρα για σπίτι και εν τέλη σε χρέωναν για τον όμορφο που έμενε στο διπλανό διαμέρισμα (αλλιώς δεν εξηγούνται τα νοίκια) και με διήμερα σεμινάρια, που ανοίγουν ορίζοντες και μάτια (κούκλος ο ομιλητής) και κάνεις τις καλύτερες γνωριμίες για μελλοντικές δουλειές (ναι χαζοχαίρομαι μονάχη μου!!). Προφανώς μετά από όλα αυτά και την καψούρα με τους ήρωες του Φιτζέραλντ το μόνο που θες είναι μια βουτιά, στην όσο πιο κρύα γίνεται, θάλασσα (και ας έχει αχινούς). Ξεχνάς τα πάντα και θυμάσαι πως κάποιος κάποτε σου είπε πως αν χαμογελάς, τα μάτια σου μπορούν να πουν πολλά περισσότερα από όσα θα χρειαστεί να ξεστομίσεις ποτέ. 

Πάσχα τον Αύγουστο

Τώρα μη με ρωτάς πότε ήρθαν τα Χριστούγεννα, πότε έφυγαν πότε κάναμε Καρναβάλι και πότε, Αναστήσαμε με βουτιές στην θάλασσα, γιατί το μόνο που ξέρω είναι πως για Μάιο μήνα έχω το καλύτερο μαύρισμα ever. 

5 μπάνια και 3 παγωτά εσύ;

Κάπως έτσι με βρήκε η μεγάλη βδομάδα, με τρελό πονοκέφαλο από ξενύχτι και σφηνάκια, να τρέχω να εξαντλήσω το χρηματικό απόθεμα από τις θείες και τις γιαγιάδες σε ρούχα και παπούτσια. Ναι φίλε αναγνώστη, η αρρώστια με ξαναχτύπησε και η κοιλιοδουλεία της αγορομανίας μου το Πάσχα βάρεσε καμπανάκι. Δεν έφταιγε βέβαια και αυτή η άμοιρη, αφού την τελευταία φορά που πήρα κάτι, θαρρώ στολίζαμε για Χριστούγεννα. 

Και έτσι αφού εξάντλησα τις δυνάμεις μου εδώ, αναχώρησα μέσα στον καύσωνα για την πατρίδα. 

Πάσχα στο χωρίο. Μια πρόταση χιλιάδες νοήματα. Όταν λέω χιλιάδες εννοώ πραγματικά... χιλιάδες. 

Χωρίο είναι: Ησυχία, ξεκούραση, ξελαμπικάρισμα. Αυτό είναι το χωρίο. Ξεχνάς τα πάντα, χάνεται το μάτι σου στην απέραντη θάλασσα και μέσα της βουλιάζουν έννοιες, προβλήματα και κάθε είδους πόνοι. Και ξαφνικά δεν θυμάσαι γιατί τις νύχτες δεν μπορούσες να κοιμηθείς, εδώ τις χάνεις, σε βρίσκει το ξημέρωμα να χαζεύεις την ανατολή. Δεν θυμάσαι γιατί λιώνεις στο fb ή το twitter εδώ χαζεύεις με ένα βιβλίο αγκαλιά τα χρώματα του ουρανού. Δεν θυμάσαι τι πάει να πει, σχολή, προβλήματα πίκρες, εδώ τρως τα γόνατα σου στα βότσαλα και ματώνεις τα δάχτυλα σου στις πέτρες, και το αγαπάς, βαθιά, αιώνια. 

Πάσχα στο χωρίο είναι: Το Πάσχα εδώ δεν έχει καμιά σχέση με την κλασσική, μεγαλόπρεπη γιορτή της Χριστιανοσύνης. Εδώ το Πάσχα, αρχικά, ξεκινάει την Μ. Τετάρτη που μαζεύεται ο κόσμος. Οι εορτασμοί κορυφώνονται την Μ. Παρασκευή με τον επιτάφιο όπου τα 4 ομορφότερα παλικάρια του χωρίου σηκώνουν τον επιτάφιο, όπου καμιά 10αρια καρακαϊδώνες στόλισαν το πρωί με ότι λουλουδικό βρήκαν γύρω γύρω στο χωρίο. Ναι, τόσος προγραμματισμός. Ακολουθούμε που λες τον επιτάφιο, και μέσα στην προσευχή και την περισυλλογή  χωρίς ψαλμωδίες και λοιπές (περιττές) χριστιανικές λεπτομέρειες, αρχίζουμε το κράξιμο του κόσμου που περιφέρεται. "Α! την είδες του Κ την κόρη, πως πάχυνε μωρέ, κρίμα(!) έφερε και τον γκόμενο φέτος, είναι από τον Κότρωνα αυτός του Ξ ο γιος που πέρσι τσακώθηκε με τον γιο του Μ.." και πάει λέγοντας. Που και που ο μέθυσος παπάς μας, σταματάει και παίρνει λεφτά που άτυχος κόσμος σκέφτηκε να να του δώσει για να ευλογήσει το σπίτι. Κακόμοιροι. Και κάπου εκεί το Μ.Σάββατο, ελπίζουμε πως θα πάρει την απόφαση μια χρονιά να μας πει το Χριστός Ανέστη μπας και δεν θεωρήσουμε πως τσάμπα κατεβαίνουμε στην εκκλησία. Θα μου πεις και ευχαριστώ να λες που παίρνουμε έστω Άγιο Φως. Κάπως έτσι μας βρίσκει μεθυσμένους, φουσκωμένους περιτριγυρισμένους με αγνώστους και κλαρινοποιούς η Κυριακή του Πάσχα να μισούμε το κατσικάκι και όλο του το σόι. Η θειά, να τρώει τα μυαλά, ο ξάδερφος να σε πιέζει να παντρευτείς στο χωρίο να κάνουμε γλέντι (με ποιόν ένας θεός ξέρει), τα πιτσιρίκια να σε κυνηγάνε να παίξουν παιχνίδια στο κινητό και το παραλήρημα να μην σταματά ούτε με 2 τόνους κρασί και τσίπουρο. 

Πάσχα φέτος στο χωρίο είναι: "Αυτή είναι ζωή, θάλασσα, ήλιος, παραλίες και μοχίτο. Α! και ωραία ρούχα. Έτσι θα έπρεπε να ζούμε" "Ε, τότε πήγαινε στην Καλιφόρνια". Αυτή ήταν η ατάκα του φετινού Πάσχα, που βρήκε να πέσει Αύγουστο με καύσωνα, καυτά μπραζίλ και μαυρισμένα μπρατσάκια. Έτσι πέρασε από πάνω μου και μου άφησε μονάχα ένα λευκό ποπουδάκι, αλάτι στα μαλλιά και γεύση μέντας στα χείλη. Γιατί ανάσταση είναι να σε κάνουν να χαμογελάς χωρίς καν να το ζητήσεις. 

Άντε τώρα να επανέλθεις στην πραγματικότητα του... χάθηκε το εξάμηνο στην σχολή, πρέπει να μετακομίσω, δεν έχω πια λεφτά κλπ κλπ.

Και αν είναι έτσι το Πάσχα μας, ο 15Αυγουστός μας μπορεί να είναι καυτότερος; Αυτό είχα να ρωτήσω και να σας γλυκοφιλήσω μέχρι να ξασπρίσει το στέρνο μου και να σας γράφω από το νέο (επιτέλους) διαμέρισμα που με πόνο και ιδρώτα πρέπει να ανακαλύψω!