Τετάρτη 3 Ιουνίου 2015

Οι πινακες του Ρέμπραντ

Θελω να μαθω τα παντα.

Να διαβασω ολη τη ζωη. Να τη δω στο σινεμα.
Ερωτευομαι μερη στα οποια δεν πηγα ποτε. Γοητευομαι απο κουλτουρες, καθημερινοτητες, συνηθεις, εθιμα, ηθοι.

Δεν ξερω τιποτα και θελω να μαθω τα πάντα.  Θελω να ταξιδεύω μια φορα τον χρονο. Να πηγαίνω παντα καπου αλλου.

Θελω να μαθω να μιλαω εστω και λιγο σε ολες τις γλωσσες. Θελω να διαβάσω κλασσικούς στη γλωσσα τους. Να τους καταλάβω εκ των εσω, επι ίσης όροις. Αλλωστε στην μεταφραση χάνεται η ουσία. Τα λεει πιο καλα ο Μαρίας στο Καρδια τοσο ασπρη.

Θελω να γνωρίσω τον κοσμο.

Θέλω να δουλεψω. Οχι οπου να ναι, αλλα εκει που ανηκω.
Δεν βιαζομαι. Για καποιο λογο αισθάνομαι ηρεμη. Περιμένω. Ποσο λάθος;
Δεν θέλω να χαντακοθω.
Θελω να γινω το ονειρο μου.

Δεν θελω να χασω τα ονειρα μου, ουτε την ηλικία μου. Μικρη ειμαι ακομα.

Δεν θελω να ξεχασω αυτα που ονειρευτικα με τον εαυτο μου.

Δεν θυμάμαι πως να ειμαι παιδί. Καπου μεσα μου φοβάμαι πως δεν υπηρξα ποτε παιδι.
Ο σκύλος μου με κανει να παιζω σαν παιδι μαζι του. Με παρασύρει. Κυριολεκτικά. Δυο φορες με πεταξε κάτω, το τέρας.

Πως γινεται να μην κανω συνεχεια ονειρα.

Αρχίζω να τα φοβαμαι... Προκαλούν προσδοκίες τα ονειρα. Φοβιζουν οι προσδοκίες.
Καμια φορα φοβάμαι. Φοβάμαι οτι δεν ειμαι αρκετα δυναμική. Οτι δεν ειμαι ικανή να αλλαξω την καθημερινότητα μου.
Θελω να μείνω μονη μου. Μπορώ; ειμαι ικανη; γιατι δεν παιρνω μια τσαντα με δεκα πραγματα να παω στην Αμερικη. Γιατί φοβάμαι πως δεν ειμαι η καλύτερη;

Νιωθω πως ολα θα πανε καλα. Η απλα ειμαι βολεμενη; δεν θελω ποτε να ειμαι βολεμενη. Θελω να αγωνιζομαι.
Ειμαι υλιστρια.
Ειμαι αιχμάλωτη των θελω μου.

Θελω να ζησω. Θελω να μαθω. Θελω να διαβάζω. Θελω να δουλεύω. Θελω λεφτά. Θελω να παω παντου. Θελω να αγαπήσω καθε κομματι του κόσμου. Θελω να τα δω ολα. Θελω να μπορώ. Θελω να μην με φοβίζει τίποτα. Θελω να ειμαι ελεύθερη μεσα απο τις επιλογές μου.

ΥΣ Ολα αυτα τα προκαλεσε ο Αριστοτέλης που αγγιζει την προτομή του Ομήρου σε εναν πινακα στο ΜΕΤ . Ψαξ' τον!