Νέες αρχές!

Μη μπεις στην διαδικασία καν να ρωτήσεις αγαπητέ αναγνώστη που χάθηκα! Όχι δεν έχεις δικαίωμα να κάνεις παράπονα επειδή άργησα τοοοΟΟΟΟσο να γράψω! Γιατί πέραν του ότι τρέχω οσάν τον Βέγγο δεν έχω και ιντερνέτ. Πως τολμούν να μου το κάνουν ΑΥΤΟ! Θα αναρωτηθείς ευλόγως, θα το φροντίσω λίαν συντόμως θα σου απαντήσω!

Οι αλλαγές που έγιναν εδώ και δυο εβδομάδες είναι γνώστες. Η δουλειά που έπονται αυτές οι αλλαγές απτές. Στα κόκκαλα, στους μύες, στα νεύρα παντού!

Η πρώτη μέρα στο νέο μου σπίτι;;; Κρύα, παγωμένη, μοναχική, εγώ και ο mr ζεστό Πάπλωμα ήμασταν εκεί! Και να μην μπορώ να κοιμηθώ και να σου από τις 6+ ξύπνια να κοιτάω αυτό:

Βεβαία αν δεν ήταν και ο ζεστός μου φίλος να κάνουμε αγκαλίτσες ούτε 5 ώρες ύπνο μετά τις τόσες ώρες ταξίδι δεν θα έκανα! Αλλά είναι τόσο ομορφούλη και ας σκάω μαζί του:

Και ήρθε η Δεύτερα και να μην μας φέρνουν οι μεταφορικές τα πράγματα και να έχω και 2000 ώρες μάθημα και να τρέχω και στον ΟΤΕ και να πέφτω πτώμα να κοιμηθώ χωρίς να έχω καν συνειδητοποιήσει που είμαι! Αλλά το πρωινό της Τρίτης όταν ξύπνησα και αντίκρισα την ομορφιά ενός ΔΙΚΟΥ ΜΟΥ σπιτικού έπαθα πλάκα! Ναι ρε συ κάτι ολοδικό μου (όχι ότι δεν βοήθησε και η μάνα, μητέρα, μαμά βέβαια!). Ζήλευε, ζήλευε σου λέω!

Και μετά που φύγαν όλοι θα σου πω όχι μόνο μοναξιά και λύπη δεν ένιωσα! Αλλά πήρα όλα τα κεριά του κόσμου τα άναψα και έπεσα στα ζεστά να κοιμηθώ σαν την μικρή πριγκίπισσα!

Και στράβωσα και το μαγικό φωτιστικό μου, ενας Θεός ξερει πως! Επίσης Αυτος  και Μόνο ξέρει πως θα ξαναβρέι την ίσια πορεία του!

Δεν έμεινα βέβαια και πολύ μονάχη μου! Πέμπτη και πάλι σπίτι ήμουν! Γιατί άμα έχεις κολλητές που σου κάνουν τέτοια δώρα/έκπληξη της επισκέπτεσαι συχνά!

Και που λες σήμερα έγινε ΤΟΟΟ απίστευτο πήγα και για καφέ με την μάνα μου. 19 χρόνια και μια μετακόμιση για να τα καταφέρω να την βγάλω για έναν καφέ. Που άντρας να ήταν δεν θα προσπαθούσα τόσο! Το χειρότερο;;; με έστησε καλέ μου αναγνώστη! Εμένα που δεν με έχουν στήσει ποτέ! Αλλά χαλάλι της!

Καληνύχτα κόσμε, αυτός ο τόπος δεν θα αλλάξει ποτέ!

Σεπτέμβρης των Θαυμάτων (vol#2)

Και άλλη μια μερα περασε και καθησα να βρω το καλύτερο κομματι της .

Δεν είναι απαραίτητο σε μια μέρα να συμβαινει κατι συναρπαστικό για να εχει ενδιαφερων ή κάτι συγκινητικό ή γενικότερα κάτι εντονο. Το σημαντικότερο είναι να νιώθεις καλά.

Ανακάλυψα η μαλλον με βοηθησαν να ανακαλυψω την ομορφιά της βιβλιοθήκης εχτες!

Από τοτε που θυμάμαι τον εαυτό μου έχω κάρτα μέλους στην βιβλιοθήκη. Μικρή έπαιρνα ένα σορό βιβλία και διάβαζα άλλα τόσα. Με τα χρόνια τα μαθήματα αυξήθηκαν και η ανάγκη μου να δημιουργήσω μια προσωπική βιβλιοθήκη έγινε εντονότερη. Από την άλλη η μαμά μου διάβαζε άπειρα βιβλία και έτσι έμαθα να διαβάζω τα δικά της. Για πολλά χρόνια η βιβλιοθήκη ήταν πιο πολύ για μας του «δωρίζω» παρά του «δανείζω».

Πρόσφατα έψαχνα για να διαβάσω κλασσικά βιβλία από σπάνιες εκδόσεις και την επισκέφτηκα ξανά. Ο χώρος είχε μεγαλώσει και εξελιχθεί. Παρόλο που δεν άλλαξε τραγικά από τότε που ήμουν παιδί είχε απλά αναβαθμιστεί και εξιχρονιστεί τόσο ώστε να μην φαίνεται παράταιρο για μια βιβλιοθήκη αλλά να είναι σύγχρονο.

Η κολλητή μου με τούτα και με καινά που συμβαίνουν στην Αθήνα (έκανα και ποίημα) μου είπε προχθές, ρε θέλω να έρθω στην βιβλιοθήκη σας να διαβάσω γιατί σπίτι γίνετε χαμός και στην Αθήνα μια από τα ιδία. Είπα τι καλά εκείνη θα διαβάσει εγώ θα πάρω το λαπτοπ να της κάνω παρέα και όλα όμορφα.

Και πήγα. Η ησυχία της βιβλιοθήκης ήταν μαγεία το φυσικό φως από τις τεράστιες τζαμαρίες και οι σκιές από τα ράφια έκαναν το κλίμα φανταστικό αλλά το κυριότερο;; Αγαπώ τόσο τα βιβλία όσο την θάλασσα και τον κινηματογράφο και ξαφνικά ένιωσα τόσο οικία σαν να ήμουν στο φυσικό μου χώρο σαν να καθόμουν στο δωμάτιο μου και να χαζεύω.

Δεν διάβασα εγώ ούτε κατάφερα να κάτσω πολύ ώρα αλλά όσο κάθισα εκεί ένιωσα τέτοια γαληνή και ηρεμία σαν να ήμουν σε ένα όμορφο πάρκο.

Μερικές φορές μπορεί να έχεις διπλά σου θησαυρούς αμύθητης άξιας. Όχι δεν είναι πάντα υλικό το θέμα τα βιβλία είναι κυρίως ψυχαγωγικός τομέας (με την έννοια αγωγή της ψυχής και όχι του χαβαλέ). Παράλυτα πρέπει να βρεθεί κάποιος και να σε βοηθήσει να ανοίξεις αυτό το σεντούκι του θησαυρού για να πάρεις χαμπάρι τι χάνεις τόσο καιρό.

Όλα αυτά συνέβησαν χτες που λέτε.

Σήμερα δεν θα επεκταθώ περισσότερο στην «χαρά» γιατί είναι σαν καταστρέφω την εικόνα που χτίσατε για το πρόσωπο μου με τα παραπάνω. Αλλά ναι αγαπητέ μου αναγνώστη αυτό είναι το πρώτο θέμα που σου γραφώ από το pc μου που είναι ανέγγιχτο από τον Μόρτη (να ναι καλά το lap topακι μου) και όλο αυτό με έχει κάνει παρά πολύ χαρούμενο παιδί.

Αυτά λοιπόν απόψε. Θέλω να παροτρύνω τον κόσμο να βγει έξω και να δει τι θησαυρό κρύβει ο κόσμος του, μέρη που έχει συνηθησει να κοιτά κάθε μερα και ουσιαστικα να μην τα βλεπει, αλλα κυρίως ανθρωπους που ακομα δεν εχει ΔΕΙ.

ΥΣ Στην χωρά των θαυμάτων οι θησαυρός του καθενός είναι εμφανής και ο καθένας μπορεί να τον δει με τα ματιά του αλλά και με την ψυχή του, αφού εδώ τα πράγματα είναι λίγο πιο απλά και… με λιγότερο καυσαέριο!

O Σεπτέμβρης των θαυμάτων.

Όταν το καλοκαιρι τελειωσει ερχετε εκεινη η στιγμη που κανεις απολογησμο. Καλα ηταν; Θα με κρατησει για ολο το χειμωνα η ενεργεια που μαζεψα, η ελευθερια, η απολαυση; Πως θα την βγαλω τωρα σπιτι; Στην δουλεια στην σχολη στο πηξιμο πως θα κανω όλα αυτά τα οποια περιμενα το καλοκαιρι για να τ’ αποφυγω.

Φετος το καλοκαιρι ένα μαγικο ραβδι με αποζημιωσε για όλα τα κακα που περασα τα τελευταια 3 χρονια. Πραγματικα ασχημα και δυσκολα πραγματα. Όμως η τριτη μερα πριν το τελος εμελε να αφησει την χειροτερη γευση από όλα.

Κάθε μερα ξυπνας και σκεφτεσε τι θα κανουμε σημερα; Εγω από της 29 ξυπναω και λεω… τωρα τι κανουμε;

Ολο αυτό με εχει καταρακωσει… σημερα σκεφτηκα λοιπον το εξης αγαπητε αναγνωστη. Υπαρχουν απειρα πραγματα στην ζωη που μπορουν να αποδειξουν οτι η μερα που περασε ηταν μαγικη και πως η επομενη θα σου προσφαιρει νεες εμπειριες που αξιζουν τον κοπο.

Όχι δεν ειμαι τοσο αισιοδοξος ανθρωπος αλλα καπου διαβασα ότι αμα γραφεις οσα ζεις αμα ψαχνεις μεσα από τις εμπιεριες σου ανακαλυπτεις πραγματα που δεν εχεις δει, καποιος ανακαλυψε ότι είναι διχασμενη προσωπικοτητα με αυτόν τον τροπο.

Θα ξεκινησω λοιπον αυτην την αυτοθεραπεια από σημερα και για έναν μηνα θα γραφω κάθε μερα τι ηταν αυτό που εκανε εξιολογη την μερα μου και που αξιζε τον κοπο που σηκωθηκα από το κρεβατι.

Μερικες φορες μια αγκαλια είναι αρκετη.

Δεν χρειαζοντε μυνηματα τηλεφωνα συζητησεις επι συζητησεων ουτε τιποτα άλλο αλλα μια μικρη αγκαλια.

Όταν περνας ασχημα οι αλλοι δεν είναι ευκολο να βρουν τι πρεπει να κανουν για να σε κανουν να νιωσεις καλυτερα. Αλλωστε ο κάθε ανθρωπος περναει την στεναχωρια διαφορετικα. Σε μενα για παραδειγμα διαρκει λιγο αλλα αυτό το λιγο δεν θελω κανεναν. Από την επομενη κιολας μερα ψαχνω λυσεις και διεξοδους σε οποιοδηποτε προβλημα από ερωτικο εως και υγειας. Ο άλλος όμως δεν είναι υποχρεωμενος να ξερει ποτε εγω θα ειμαι ετοιμη περιμενει να του δωσω τα καταληλα σημαδια για να το καταλαβει. Καποιος δεν το καταλαβε εντελως και γω πειραχτηκα. Πανω στα δυσκολα όλα αλλωστε διωγκωνοντε.

Την επομενη τον ειδα. Πώς να κρατησεις κακια σε έναν ανθρωπο που σου λεει «Μην φυγεις ρε, πως θα συνηθησω εγω χωρις εσενα; Που σε εβλεπα κάθε μερα που ειμαστε 4 χρονια μαζι;» και σε σφιγγει στην αγκαλια του; Ηταν ισως μια από τις πιο ωραιες στιγμες της ζωης μου. Η μανα και ο πατερας παντα θα παλευουν για σενα και θα λυπουντε στα δυσκολα και θα σε αγαπανε ο φιλος όμως… δεν είναι ετσι… ο φιλος δεν είναι υποχρεωμενος για τιποτα ουτε δεμενος όπως η μανα με το παιδί. Για αυτό η κουβεντα του φιλου είναι χιλιαδες φορες πιο απροσμενη και σου φτιαχνει την διαθεση και νιωθεις πως περα από τους ανθρωπους που σε φερανε στον κοσμο και σ’αγαπανε σ’ αγαπανε και αλλοι επειδη εισαι αυτος που εισαι και επειδη ειστε φιλοι.

Μια αγκαλια είναι το καλυτερο φαρμακο. Τα λογια δεν αγγιζουν την καρδια ευκολα. Τα γελια και ο χαβαλες αξιζουν όταν εισαι καλα για να τα εκτιμησεις, τα δωρα δεν απαλυνουν τον πονο ουτε μερικα μυνηματα και τηλεφωνα. Μια αγκαλια είναι το σημαντικοτερο που μπορει ο άλλος να σου προσφαιρει!

Κλείνω τα μάτια και εύχομαι να φύγω όσο το δυνατόν αργότερα και όσο το δυνατόν για λιγοτερο χρονικο διαστημα γιατι και μενα θα μου λειψουν μερικες αγκαλιες…

Ψάχνοντας λοιπόν να βρω τα θετικά του ότι τέλειωσε το καλοκαίρι, βλέπεις τους ανθρώπους που έχασες λογο αυτού!  Θα βγείτε και θα υπεραναλύσετε όλο  το καλοκαίρι! Άξια; Ανεκτίμητη!!!!

ΥΣ Στην χώρα των θαυμάτων οι αγκαλιές είναι η καλημέρα μας.