Χριστούγεννα; (Ποστ Αφιέρωση)

Που λες αγαπητέ αναγνώστη για όσα διαβάσεις σήμερα θέλω να με συγχωρέσεις. Τελευταία βλέπεις, δεν κοιμάμαι καθόλου καλά και αυτό βγαίνει προς τα έξω. Να δα, εχτές στον ύπνο μου είδα πως η προφητεία των Μάγιας, σου λέει τελικά βγήκε πραγματική. Ο κόσμος όπως τον ξέραμε άλλαξε. 21/12 η γη σταμάτησε να γυρίζει και ‘μεις αντί να εκτοξευτούμε με φόρα στο σύμπαν, μείναμε με έναν αιώνιο ήλιο πάνω από το κεφάλι μας.

Ναι αγαπητέ αναγνώστη ο χρόνος πάγωσε λέει και η γη έμεινε απόλυτα στάσιμη και η μόνη χώρα με ήλιο θα ‘ταν η Ελλαδίτσα. Όλες οι άλλες θα χαν, λίγο απόγευμα, λίγο μεσημέρι, λίγο βράδυ, λίγο… λίγο.. λίγο. Και η ζωή θα έπρεπε να συνεχιστεί ως έχει. Όμως η έλλειψη μαγνητικού πεδίου, λέει (άκου να δεις) θα μας στερούσε όλα τα τεχνολογικά επιτεύγματα και δυστυχώς θα έπρεπε να αρχίσουμε από το 0. Αυτήν την καταστροφή προέβλεψαν οι Μάγιας. Μια ζωή από το μηδέν χωρίς ίντερνετ. Είστε σοβαροί;;;

Στον ύπνο μου δε, βροχές, καταιγίδες.. στις 20/12 ο κόσμος κατέρρεε. Ίσως βέβαια να μου ‘κατσε βαρύ και το τοστάκι, ή να επηρεάστηκα από τον κατακλυσμό του Νώε εδώ στας Πάτρας. Κανείς δεν ξέρει..

Που λες με όλα αυτά ξύπνησα φοβισμένη και ένα τσικ ιδρωμένη. Φοβισμένη πως δεν έχω προλάβει να ερωτευτώ, να κάνω εκείνη την κουλή φαντασίωση πραγματικότητα, να  γίνω μάνα, να ταξιδέψω στο κόσμο, δεν έχω δουλέψει με πάθος πάνω στην διαφήμιση, κάτσε κόσμε μην καταστρέφεσαι δεν έχω προλάβει να δω το στολισμένο δέντρο της μάνας!

Άσχημη φάση σου λέω.

Πρέπει να αναθεωρώ σιγα σιγά τις προτεραιότητες μου. Να μιας και τελειώνει ο χρόνος (μας), πρέπει να είμαστε λίγο πιο απαιτητικοί με τα ειλικρινά θέλω μας και να κάνουμε όσα θέλουμε. Ξέρω μέχρι και συ θα αρχίσεις να μου λες στο τέλος, το όλο λες λες και γκρινιάζεις. Είμαι γκρινιάρα αγαπητέ αναγνώστη. Για αυτό με αγαπάνε. Μην το αμφισβητείς τούτο. Με αγαπάνε και έρχονται να μείνουν μαζί μου, με δώρα τόσο όμορφα που τύφλα να χει ο άγιος ο Βασίλης.

Πριν συνεχίσω θέλω όμως να ξέρεις πως ενώ αυτό το ποστ είχε άλλη κατάληξη, με απείλησαν πως επειδή σταμάτησα τα αλλοπαρμένα κίνκυ ποστ μου, και άρχισα τα χρηστικά θα σταματήσουν οι επιχορηγήσεις, δωράκια, αγαπάκια κλπ και για αυτό θα στείλουν φωτογραφίες και ντοκουμέντα μου στο φβ, οπότε πρέπει να αλλάξω την κατάληξη μου. 

Και όλα αυτά ενώ πέρασα το πιο τρελό σαββατοκύριακο. Ένα σαββατοκύριακο, πολυλογίας, πανικού, στρωματσάδας, φαγητού, χορού, κουτσομπολιού, φλερτ και χαλάστρας (Ναι εσείς που με ρωτήσατε, μάθετε πως όντως μου κάνατε μια αλλά χαλάλι σας).

Που λες έχεις ξυπνήσεις από τις 6:50 για να πας για μάθημα, κάνεις 4 ώρες εργαστήριο, γυρνάς, μαζεύεις πλένεις, καθαρίζεις , μαγειρεύεις, λούζεσαι, παίρνεις ΜΒ (βλέπε φιλενάς) από το ΚΤΕΛ , πας για μπόουλινγκ, τρως γκούντις, κουβαλάς βαλίτσες, τρέχεις σε κάτι Γερμανούς φίλους σου, επιστρέφεις 1:30 σπίτι, καταλήγεις 4 να κοιμηθείς. Και έρχεται η φιλενάς (βλέπε ΜΒ), το τέρας στις 4 το πρωί πάνω που έχεις γλαρώσει στο ύπνο μετά την εξαντλητική περιήγηση σε όλες τις φώτος του Γυμνασίου και του Λυκείου που περιέχουν την επική ατάκα « -Πως καταντήσαμε έτσι; -Εμείς καταντήσαμε κούκλες οπότε δεν πειράζει!» να σε ρωτήσει εν τέλει, «Τάνια; Το πέστο πως φτιάχνετε;» Σοβαρολογείς;;;;

Κι όμως με ρώτησε φίλε αναγνώστη. Και αν κουράστηκες εσύ σκέψου εμένα. Βέβαια μη μιλώ και γω, γιατί αυτό το σουκου είδα ξανά την τρελή Πατρινιά με την πιο απίστευτη ενέργεια του κόσμου. Που κάνει ότι μα, ΟΤΙ μπορείς να φανταστείς με μόνο 5 ώρες ύπνο και αντέχει. Τι να πεις; Είμαστε ασυγχώρητα πτώματα.

Η μέρες πέρασαν, εγώ έπαθα υστερία καθαριότητας, η κουζίνα κρίση ανασφάλειας (σταμάτησε να μαγειρεύει αφ’ εαυτού της) τα μαλλιά μπουκλωθήκαν δίνοντας άλλο στιλ, τα λεφτά έφυγαν σαν αέρας, η μάνα έπαθε κρίση πανικού, τα ψώνια και το φαί δεν ταίριαξαν καθόλου μεταξύ τους και το Σάββατο η μισή Πάτρα ένιωσε την απόλυτη οργή μιας γυναικοπαρέας (καλά είχαμε και κάτι άντρες αλλα γουατέβα).

Η βδομάδα μας βρήκε περίεργα, άφραγκους, με εργασίες και χαμόγελα γιατί η μάνα μας περιμένει στας πατρίδας, να λιώσουμε στα χαλιά μας, να θαυμάσουμε το δέντρο μας, να σταματήσουμε να πλένουμε/καθαρίζουμε/σφουγγαρίζουμε, με ζεστό φαί και καθαρά ρούχα, μπας και πούμε ένα καλές γιορτές, αφού εδώ ότι θες είναι, αλλά Χριστούγεννα ακόμα δεν είναι.

ΥΣ Στην χώρα των Θαυμάτων η Σούζη τρώει και τρώει και ψεύδεται!

ΥΣ2 ΜΒ αφιερωμένο μωρή καψούρα το ποστ, λίγο και στην Αποστλ, και στο μικράκι το Νταουτάκι. Αυτά. Καλές γιορτές λέει.

ΥΣ3 Μάνα στείλε λεφτά δεν έχω για εισιτήρια.

ΥΣ4 Γείτονα σόρι που γράφω αυτό το ποστ 1:43 το βράδυ με Kings of Leon στην διαπασών. Αν με διαβάζεις είσαι γλυκούλης που με αντέχεις και υπόσχομαι να μην τραγουδάω ώρες κοινής ησυχίας και να μην αφήνω το Νταουτάκι να γκαρίζει 6:20 το πρωί για την οικονομία.

ΥΣ5 Αυτά!

5η Νοέμβρη

Καλημέρες σας!!! Σήμερα η καλημέρα είναι ένα τσικ πιο χαρούμενη, να βλέπεις, στα γενέθλια χαζοχαίρομαι  λίγο παραπάνω από το κανονικό μου! Έτσι και σήμερα λύσσαω και χορεύω παντού!

Το καλό με το να είναι καθημερινή τα γενέθλια σου είναι πως τα γιορτάζεις και ανήμερα και το σ/κ. Φέτος λοιπόν πήγε σε 3ήμερο η φάση. Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή:

Το Σάββατο. 

Θες να βγεις με φίλους, τους καλούς όσους θες πραγματικά να δεις, να πίειτε να γίνεται φέσι να περάσετε τέλεια. Η μέρα ξεκινάει με πλήρη αφοσίωση στον εαυτό σου, ψώνια, πρώτα δώρα, μπάνιο, μαλλιά νύχια και... εε ξέρετε μην σας κουράζω. Συνεχίζεις με τραγούδια να ανέβει η ψυχολογία. Και πας στον αγαπημένο σου Πειραιά με μπυρίτσα, μεζεδάκια, γέλια, φωτογραφίες και μια υπέροχη νύχτα να τελειώνει με γεμάτη αναμνήσεις (και φαΐ πολύ φαΐ). 

Σούργελο!!

"Αύριο στις 6 στον σταθμό να σου δώσω το δώρο σου"

Κυριακή.

Τι μπορεί να είναι αυτό το δώρο που ετοιμάζει η κολλητή Μαρία με σαπόρτ από την κολλητή Στέλλα; (σαν αδερφές νοσοκόμες ακούγετε..) Από τις 6 μέχρι τις 8 ένα μυστήριο, υποχθόνιες συζητήσεις, μια "Ελενίτσα" άγνωστη να κάνει εμφάνιση σε συζητήσεις, να θέλουν να μου πάρουν πάσο και τη ταυτότητα.. να με τρέχουν σε όλο το κέντρο και εν τέλη.. Μόνο αυτά τα 2 πλάσματα ξέρουν τι θα αξίζει πραγματικά να θυμάμαι. 

Δευτέρα.

Ξυπνάς με κείκ σοκολάτας (/τούρτα) πάνω στο τραπέζι by μανούλα και και αφιέρωση στον καθρέφτη (πόσο θυσία να χαλάσει το κραγιόν και να λερώσει τον καθρέφτη???) δώρα από δω.. δώρα από κει χαμόγελα!

(Για όσους δεν βλέπουν "Χρόνια Πολλά Σ' αγαπάμε μωρό μου!!!")

Για φέτος λοιπόν:

Favorite momment: Κι όμως ήταν τόσες που άντε να διαλέξεις, αν πρέπει να πω μια, εκείνο βράδυ στο μπαλκόνι της Κατερίνας με τα ρακόμελα και τα οινόμελα, που σπάσαμε καρέκλες, μας απείλησαν πως θα καλέσουν την αστυνομία και συνειδητοποιήσα πως ακούς καψουροτράγουδα για να μάθεις πως σκέφτεσαι κάποιον.

The worst moment: 26/6

The best gift: Θα το πω και ας πέσει κόσμος να με φάει, η καφετέρια που μου πήρε η λατρεμένη κολλητή Στέλλα για να κάνω γαλλικό στο σπίτι. Πρεσιους γκιφτ!!!

I remember: από αυτό έχω ακόμα πιο πολλά. Αλλά αν ντε και καλά πρέπει να σκεφτώ μια θα είναι ένα μήνυμα που στάλθηκε με τόση αβεβαιότητα και ανασφάλεια και παρόλα αυτά με έκανε να σκεφτώ πως υπάρχει μια παιδική καρδία εκεί έξω που θα μπορούσε να με αφήσει να την επισκεφτώ. Δεν το έκανε αλλά παρόλα αυτά η κίνηση ήταν μη αναμενόμενη (με τις ανάλογες πρωτότυπες αντιδράσεις μου). 
The best advice: "θα μπορούσε να σου πω πολλά αλλά εσύ.. απλά όσα και αν θες να της δώσεις, όσο κι αν την αγαπάς δεν την νοιάζει.. αλλά για σένα αξίζει οπότε προσπάθησε να μην πονέσεις" γιατί σε νοιάζουν πάνω από όλα οι φίλοι, όσο και αν βαδίζουν προς το λάθος.

What i've learned: Τόσα πράγματα Θεέ μου!! Ας πούμε το σημαντικότερο ήταν να βάζω πλυντήριο. 

Και η μέρα τελειώνει και πρέπει να φύγω.. να γυρίσω πίσω.. και δεν θα γίνω 20 ποτέ ξανά. Και οι κατάδικοι μου με αγκαλιάζουν σφιχτά. Και μου λείπουν όλοι!

ΥΣ Αυτό είναι λίγο αφιερωμένο στους "καταδικούς" μου. Σε αυτούς που αντέχουν!
ΥΣ2 Στην χώρα των θαυμάτων συνηθίζουμε να φοράμε κασκόλ  μπουφάν και χοντρά ρούχα ανήμερα της 5ης Νοεμβρίου! 
ΥΣ3 Και μην ξεχνάτε: 

Κάπως έτσι περνάει κ ο Οκτώβρης..

Κάπου μεταξύ μετακόμισης, καθαρισμού του χάους, συγκινήσεων, κλάματος, εξερευνήσεων και λοιπού πανικού ξεκινάει ο Οκτώβρης. Νέα πόλη, νέες συνήθειες, ο μήνας μπαίνει και μείς κόβουμε βόλτες εξερευνώντας, στέκια, πλατείες, πίστες κάρτ και φαγάδικα/ντιλιβεράδικα.

Και μετά έρχεται η πρώτη μέρα στην σχολή, άγνοια, πανικός, έλλειψη ενημέρωσης και κλασσικό ελληνικό δημόσιο. Έχω εργαστήριο και δεν έχω καν γραφτεί.. να πέσουν τώρα τα μαλλιά μου η να διατηρήσω ψυχραιμία; Και ήδη γεννάτε το πρώτο στέκι δίπλα στην σχολή. Απορίες, απογοήτευση, τρέξιμο σε άγνωστα κτίρια και ένα ζευγάρι πόδια που κλαίει στο τέλος της μέρας. Θα φτιάξω μακαρόνια με πέστο.

Και μετά έρχεται η δεύτερη μέρα, 3η στο σύνολο χωρίς ίντερνετ, η έλλειψη γίνεται όχι απλά εμφανής αλλά επίπονη και ατέρμονη διαδικασία αναμονής. Να ναι καλά τα φρι γουιφι στην σχολή και το φρι πας 60 της κοσμοτέ δηλαδή.

Τέταρτη μέρα και ζαβλακωμένα πια γυρνάμε για πρώτη φορά νωρίς σπίτι χωρίς αυτό να σημαίνει πως ήδη δεν έχουμε παίξει με προφυλακτικά στα αμφιθέατρα δεν έχουμε κοροϊδέψει πρωτοετής και δεν έχουμε ξεφτιλιστεί βγαίνοντας από φουλ αίθουσα 10 θρασύτητα γιατί κάναμε λάθος, με καθηγητή και φοιτητές να μας κοιτάνε σαν ούφα.

«Τελευταία μέρα στην γη, πως την ζείτε;» ξέρω γω μωρέ; Τι απαντάς σε αυτό; Με όσους αγαπάω, αλλά όσοι αγαπάω έχουν και κάποιους «άλλους» που αγαπάνε. Δεν έχω κάποιον που αγαπώ απόλυτα.. και αν είχα δεν θα το είχα πάρει χαμπάρι (κλασσικά). Με την οικογένειά μου;

«Θα έκανα σεξ», «Λες και θα έβρισκες καμία..» «Μπα τελευταία μέρα θα έτρεχαν οι παρθένες σαν τρελές φωνάζοντας στον δρόμο ¨θέλω να χάσω την παρθενιά μου¨» συζήτηση σε ντεσιμπέλ ανώτερα του κανονικού μέσα σε λεωφορείο, ξεφτίλα στην νέα κατοικία.. τσεκ!

Η συζήτηση χάνετε και πάει στον παράδεισο, «Παράδεισος για μένα είναι να κάθεσαι με τα πόδια μέσα σε μια λίμνη να ψαρεύεις, να πίνεις μπύρα και να σκας μπάφους» «Ψώνια φίλε μου, αυτό είναι Ο παράδεισος» «Βασικά, τον φαντάζομαι σαν ένα μεγάλο κλαμπ.. πριβέ κλαμπ, τύπου Βένιου, με τον Άγιο Πέτρο πόρτα με λίστα, βασικά… τον γέρο βρήκαν να βάλουν μετρ; Καμιά ωραία γκόμενα-αγία δεν έχει;» «Η Αγία Βαρβάρα ήταν μικρή.. μπορεί να ήταν όμορφη.» «Με το Βαρβάρα θα κάνει και πόρτα;» «Θα το κανε Μπάρμπαρα ρε συ..» «Η Μαγδαλήνη;» «Καλήηηη, αλλά αυτή είναι γυναίκα του αφεντικού ρε..»

«Ξέρεις ο Χριστός.. ψώνιο, ψηλός ξανθός, γαλανομάτης.. κούκλος» «Βασικά ο Χριστός στην εποχή του με τους 12… 12 δεν ήταν..; Ε, στην εποχή του Χαρλεάς θα ήταν. 12 τύποι με μαλλιά και μούσια μόνο οι μηχανές τους έλλειπαν» «Βασικά αν ζούσε τώρα για κανένα σκούτερ τον έκοβα..»

Η συζήτηση εκτροχιάζεται αργά και τραγικά, χωρίς να αναφέρω καν τα βασικά της.. ψάχνω πώς να είναι ο παράδεισος. Ο παράδεισος μάλλον δεν θα σε περιέχει.. αυτό φοβάμαι.

Και η βδομάδα βγαίνει, ο παράδεισος δεν ξέρω πως θα ήταν, έχω περάσει από την κόλαση, για αυτήν έχω μια μικρή εικόνα, δεν ξέρω πως θα βγουν οι ώρες με την σχολή και θέλω και δουλεία. Αλλά το μόνο σίγουρο είναι πως υπάρχει ένας λόγος να χαμογελάω λίγο παραπάνω αυτήν την πρώτη εβδομάδα.

Βγήκα που λες αγαπητέ αναγνώστη με παρέα για καφέ και κατέληξα με homework για το blog μας. Όπως αντιλαμβάνεσαι αυτό δεν είναι ένα όποιο και όποιο ποστ είναι ένα ποστ παραγγελιά από τα αγόρια της παρέας μου, που καιρό είχα να δω και αγριέψανε!

Θα σας μίλαγα για όλη την παρέα, αλλά δεν θέλω να εκθέσω κυρίες (και κακά τα ψέμματα τον εαυτό μου, και μη ρωτάς αν εγώ είμαι καλύτερη, δικό μου το blog ότι θέλω γράφω, βάζω φωτιά και το καίω άμα λάχει ---> ξές το γνωστό παραλήρημα), τους κυρίους όμως με χαρά μεγάλη θα τους εκθέσω, γιατί αυτοί θέλανε ποστ (δεν ξέρατε που μπλέξατε καμάρια).

Το παρέακι των θαυμάτων υποδέχθηκε που λες την Άνοιξη με πολύ κέφι και ενθουσιασμό! Αυτό φάνηκε από την αρχή, όταν άνοιξε το θέμα, "ήρθε ο καιρός της αναπαραγωγής, ο σκυλίτσος με την σκυλίτσα, ο γατίτσος με την γατίστα, τα πουλάκια..." ναι στα πουλάκια είχαμε μια μικρή εμμονή!

Γιατί κυρίες μου ποιος σας είπε πως οι άντρες δεν έχουν εμμονές; Ντροπή να το λες, αυτό κοπελιά, και η εμμονή δεν σημαίνει 100% σεξ, αλλά και έρωτας.

Άντρες ιν λοβ ντίαρ, αυτοί είναι το θέμα, έχουμε τον έναν που φοβάται μην θεωρηθεί "φίλος" τον άλλο που παλεύει να μην θεωρείτε "φίλος" και τον Αργύρη. Μην ρωτάς ποιος είναι ο Αργύρης, αυτός είναι κατηγορία από μόνος του!!!

Είναι δύσκολο να μπλέξεις σε φάση φίλος, γιατί κακά τα ψέμματα παιδιά, η γυναίκα άμα σε δει ωσάν φίλο, δεν σε βλέπει αλλιώς, εξαιρείτε φυσικά, η κατηγορία είμαι ερωτευμένη "με τον κολλητό" αλλά αυτή θέλει στενό και χρόνιο δέσιμο! Πρέπει να κρατούνται τα απαραίτητα προσχήματα δυστυχώς, ποτέ στο φλερτ δεν μιλάμε για πρώην, για καψούρες και για σεξ. Οκ άμα μας τα πει όλα σημαίνει πως δεν θέλει να μας εξάψει την φαντασία, άρα δεν το βλέπει να πηγαίνει μακριά, άρα φίλος. Άμα όμως είσαι κύριος και τζέντλεμαν, (όπως η κάθε γυναίκα το ερμηνεύει αυτό) θα αναζητήσουμε την προσοχή σου, και άμα βγούμε και ραντεβού και περάσουμε καλά, θα ζητήσουμε και δεύτερο... εεε έχεις το πάνω χέρι ρε τρέλα!

Πάμε σε φίλο που την βλέπει από πάντα αλλιώς.... γενικά αν έχεις κάνει κάτι με μια κοπέλα αλλά παραμένετε φίλοι, τα σημάδια δεν είναι θετικά, αν θες την γνώμη μου σε καβατζώνει για τα δύσκολα. Ακόμα και αν σε διεκδικεί γιατί ξέρει πως την νοιάζεσαι, πως θα είσαι εκεί για τα δύσκολα, για μια ζεστή αγκαλιά... και πάλι δεν την βλέπει τόσο ζεστή (αν την έβλεπε δεν θα ξεκόλλαγε)! Δεν μπορεί να σε παίζει, να σε κρατάει σε αναμονή και να "σε μειώνει" έστω και για να σε τσεκάρει και κατα βάθος να σε νοιάζεται... Η γυναίκα πρέπει να εκτιμάει τον άντρα της για να τον θέλει, πρέπει να τον έχει ψιλά ακόμα και αν δεν το αξίζει...έτσι μόνο μπορεί να τον κρατάει χαρούμενο! Βέβαια, παίζει όλα να αλλάξουν με τον καιρό... ίσως ένα όμορφο τραγούδι να είναι μια γλυκιά αφορμή!

Ο Αργύρης λοιπόν, η κατηγορία από μόνος τους, είναι ένα κλασσικό όμορφο παιδί (πανάθεμα σε όλα τα καλά σχόλια μάζεψες) χωρίς να μειώνουμε τους προαναφερθέντες εξαιρετικούς κυρίους, που είναι τραγικά καλός και τζέντλεμαν! Δεν ξέρω τι να πω για αυτόν τον κύριο (άλλον έναν ξέρω έτσι μωρέ) και δεν με βοηθά να του πω κάτι καλό, γιατί δεν θα του τύχει, ευγενικός, πρόθυμος, με στιλ και τακτ πάει και πέφτει σε όποια γυναίκα είναι πρόθυμη να τον βασανίσει! 

Θα σας τον προξένευα αν δεν πίστευα ότι θα μας τον πληγώσετε τον υπέρλαμπρο παλικάρι, αφού είναι ο τύπος που θα δώσει το κατιτις παραπάνω για την καλή της καρδίας του.  Δόξα το Θεό αντοχές έχει και μας ετοιμάζει (λέει το βλέμμα του) κάτι καλό, για αυτό αφιερώνω αυτή την παράγραφό σε εκείνον που μου στέλνει 3 φορές το τέταρτο στο τσατ για να ολοκληρώσω το ποστ! 

Όπως λοιπόν όλοι διαβάσαμε, οι άντρες ερωτεύονται, και είναι πρόθυμοι να μας δώσουν όσα ζητάμε, αν και μόνο αν δεν τους βασανίσουμε με ξέρω/δεν ξέρω σε μεγάλο βαθμό! (αν μας βασανίζουν αυτοί;; εεε  ομορφιά μου έχω άλλο ποστ για αυτό)

Γενικά όμως ρίξτε ένα στραβό χαμόγελο και πείτε ένα καλημέρα και θα κάνετε κόσμο και ντουνία χαρούμενο!!!

Όσο για το σεξ, γίνεται εφευρετικοί, να ας πούμε εκείνη την φαντασίωση στην τελευταία τουαλέτα αριστερά στο ΤΕΙ μην την αποφεύγετε, και το αμάξι είναι πάντα ένα καλό μέρος για εξτριμ σπορ. Μόνο μην προκαλείτε χωρίς να δίνετε τίποτα (αμέσιοντο σε φίλη με... εε το κατάλαβε αυτή)!

ΥΣ Μου παν λέει πως αν μια γυναίκα φαντασιώνετε κάποιον είναι ερωτευμένη μαζί του, γιατί για μας είναι πιο βαθύ και ουσιαστικό, για εκείνους είναι καθημερινό!

ΥΣ2 Στην χώρα των θαυμάτων τραγουδάμε όμορφα τραγούδια για μια Σ και θέλουμε να τα ακούσουμε και live! 

Christmas all over!!

Ναι!!

Οκ ήθελα (αλήθεια σου λέω) να γράψω πάρα πολλά! Μα πάρα πολλά για τα υπέροχα Χριστούγεννα που έρχονται για τα δώρα, τις γιορτές, τα γλυκά και όλα αυτά τα λατρεμένα αλλά έπεσα πάνω σε 2 τύπους που τα μισούν αυτά! Ναι αγαπητέ αναγνώστη αν δεν είσαι ο ένας από τους 2 τότε καταλαβαίνω γιατί έχεις σοκαριστεί! 

Δεν ξέρω πως να το αντιμετωπίσω αυτό! Σοβαροί μονάχα λόγοι θα σε έκαναν να μισήσεις τις γιορτές και μόνο. Ναι... φίλε μου Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά καλός ή κακός έχουμε κάθε χρόνο... και για όλη μας την ζωή... οι πιθανότητες όπως αντιλαμβάνεσαι να συμβεί κάτι άσχημο μέσα σε αυτήν την περίοδο είναι πάρα πολλές σε κάποια στιγμή της ζωής σου, αλλά να τα μισήσεις; 

Κάποτε έζησα την χειρότερη πρωτοχρονιά του κόσμου. Ξέρεις τι είναι να ξυπνάς ολομόναχος σε ένα άδειο σπίτι περιμένοντας  ένα τηλέφωνο να μάθεις αν ο πιο αγαπημένος σου άνθρωπος τα κατάφερε; Ξέρω πως ακούγετε αλλά κυρίως ξέρω πως είναι... 
Όμως... σε εκείνες τις γιορτές βρήκα το πιο λαμπρό φιλαράκι να μου κρατά το χέρι. Γιατί στην δυσκολία θα φανεί ο φίλος. Και μου το κράτησε σφιχτά! Με αγκάλιασε γερά και με έκανε (ανάγκασε θα έλεγα) να πιστέψω! Και το τηλέφωνο εν τέλη ήρθε και εγώ περνάω ΚΑΙ αυτές τις γιορτές με τον πιο υπέροχο άντρα του κόσμου! Τον πατέρα μου!

Και το φιλαράκι μου είπε πως προσεύχονταν για αυτό και εγώ όσο το θυμάμαι κλαίω και το αγαπάω όλο και πιο πολύ!!
Ξέρεις τι αναγνώστη; δεν θα άλλαζα τίποτα εφ' όσων όλα θα είχαν την τωρινή κατάληξη. Γιατί πήρα τόσα απο αυτές τις γιορτές που με άλλαξαν σαν άνθρωπο.

Οι δυσκολίες έρχονται και παρέρχονται το θέμα είναι τι σου μένει στο τέλος!

Εμένα μου έμειναν οι επόμενες γιορτές που σε χειρότερη ψυχολογία έπρεπε να κάνω τα αδύνατα δυνατά να περάσει αυτός ο άνθρωπος τις καλύτερες γιορτές και ξέρεις τι; Ήταν μαζί μας και η προσπάθεια δεν ήταν τόσο δύσκολη.

Ένας έρωτας, μια φίλια, τα χρήματα ή οτιδήποτε άλλο δεν είναι δυνατά να μας διαλύσουν όσο η υγεία. Για αυτό δώστε μια ευκαιρία σε κάτι όμορφο! Και αν περνάει η γνώμη μου δώστε μια ευκαιρία σε αυτά τα Χριστούγεννα και ίσως βρείτε λίγη από την μαγεία!

Δεν θα πω άλλα αρκετά εξομολογήθηκα ΚΑΙ για σήμερα! Πάρτε υλικό από τα δέντρα που είδα και φωτογράφισα για σας και τα λέμε ξανά!

ΥΣ Στην χώρα των θαυμάτων μόλις φάγαμε τον κουραμπιέ και τα κάναμε τόσο χάλια που σας έρχεται χιόνι! 

ΥΣ1 Σας καθιστώ υπεύθυνους να βρείτε εσείς το καλύτερο δέντράκι γιατί εμείς έχουμε ήδη πλακωθεί (χωρίς να θέλω να σας επηρεάσω το δικό μου είναι το πιο καλό, αλλά πάντα χωρίς να θέλω να σας επηρεάσω).

Να και το αστέρι μας!!!

ΥΣ3 Καλές γιορτές να έχουμε!

Μύρισε Χριστούγεννο!

Να που τελείωσε και ο αγαπημένος μήνας του χρόνου, ήρθε και του Αγίου Αντρέα που επίσημα το σπίτι στολίζετε (μη κοιτάς που εμείς το κάναμε το σουκου) και τα πάντα μας πηγαίνουν γοργά προς τα Χριστούγεννα!

Και γω είμαι εδώ! Στο στολισμένο διακριτικά σπιτάκι μου! Τι κι αν μου λείπουν οι δικοί μου, εγώ είμαι έτοιμη  να γνωρίσω το άγνωστο... Να μάθω από το να σκουπίζω και να μαγειρεύω, να αντιμετωπίζω νέους ανθρώπους με διαφορετικά γνωρίσματα και ιδιοσυγκρασίες με διαφορετικές απόψεις και συνήθειες, μέχρι και να αντέχω την έλλειψη όσων αγαπώ αλλά και να αγαπώ την ησυχία του σπιτιού μου!

Διαφορετικοί άνθρωποι, ακόμα και εσύ φίλε αναγνώστη είσαι τόσο διαφορετικός! Δεν ζω σε μικρή πόλη, οκ δεν το λες και Βερολίνο τον Πειραιά αλλά μαζί με την Αθήνα, όπου και μεγάλωσα, αποτελούν μια μεγάλη έκταση για απόκτηση εμπειριών, κι όμως τους πιο διαφορετικούς ανθρώπους εγώ τους γνώριζα όποτε ήμουν μακριά από κει.

Στην κατασκήνωση γνώρισα τους πιο παράξενους χαρακτήρες, παράξενους σε σχέση με τους ανθρώπους που τόσα χρόνια γνώριζα, άλλες κουλτούρες, άλλες συνήθειες άλλες συμπεριφορές... 

Εδώ είναι το δεύτερο μέρος που γνώρισα ένα ευρύ φάσμα ανθρώπων, από πολύ μακρινά μέρη της Ελλάδος, που είτε έχω πάει είτε όχι. Και το πιο εντυπωσιακό είδα ανθρώπους να σε κρίνουν και να σε κάνουν παρέα με βάση τον τόπο σου. Όχι ποτέ δεν θα έμπαινα στην διαδικασία να κρίνω κάποιον από το που μένει... ούτε καν από την πρώτη εικόνα που θα μου δώσει.

Αυτό μου δίνει λοιπόν την ευκαιρία να περάσω σε ένα θέμα πολύ δύσκολο για μένα.

Και εδώ θα πω ένα παράπονο που είχα από μικρή (μικρή όταν λέμε βλέπε γυμνάσιο). Βλέπεις εδώ δεν ήρθα να κάνω σχέσεις ζωής όπως είπα και χτες (βέβαια ότι πιο όμορφο προκύψει καλοδεχούμενο) γιατί υπάρχουν 2,3 ψυχές εκεί έξω που εσύ μπορεί να τις προσπερνάς στον δρόμο αλλά εμένα είναι σχεδόν όλος μου ο κόσμος μαζί με την οικογένεια μου. Γιατί όπως συμφωνήσαμε κάποτε με μια από αυτές τις ψυχές οι "φίλοι είναι τα αδέρφια που επιλέγεις" και για μένα αυτές είναι όχι μόνο σχέσεις ζωής αλλά μια ζωής.  

Αυτή  η ψυχή κάποτε, που λες, είχε ένα αγόρι που δεν με συμπαθούσε. Καθόλου ρε παιδί μου κι ας μην μου το είχε πει ποτέ κανείς. Το ξέρεις, το νιώθεις πότε κάποιος δεν σε συμπαθεί, εεε έτσι και γω! Αυτό ποτέ δεν με πείραξε ιδιαίτερα, δεν με ένοιαζε. Αυτό που με ενοχλούσε είναι που δεν προσπάθησε ποτέ να με γνωρίσει και με αντιπαθούσε τόσο πολύ μονάχα μέσα από τις 2,3 επαφές που είχαμε η κάθε μια των10'. Αλλά ακόμα και αν ξεπέρναγα το γεγονός ότι κάποιος που ποτέ δεν με ενδιέφερε με αντιπαθούσε δεν μπορούσα να καταπιώ το γεγονός ότι αυτός ήταν με έναν από τους πιο αγαπημένους μου ανθρώπους ο οποίος δεν έκανε πότε τίποτα για να αποτρέψει αυτήν την κατάσταση και την ανεχόταν. Οκ αυτός δεν με ήξερε εσύ; 

Η δικαίωση μου; όταν με γνώρισε με συμπάθησε λέει! Γιατί μου έδωσε μια ευκαιρία, να του αποδείξω ποια είμαι. Φίλε μου δεν θέλω να με συμπαθείς. Δεν ταιριάζουν όλοι με όλους!Αλλά όχι να με κρίνεις όταν δεν με ξέρεις καν. 

Ποτέ δεν το συζητήσαμε ευθέως, είμαι τόσο χαρούμενη που σε λάτρευε κάποιος τόσο αλλά ποτέ δεν τον χώνεψα αυτόν τον "κάποιο" που με έκρινε στα μάτια σου τόσο "ελαφρά τη καρδία".

Ποτέ μην κάνεις όσα δεν θες να σου κάνουν, έτσι και γω, δεν σε κρίνω..δε είμαστε φίλοι δεν ξέρω τις εμπειρίες σου.. αλλά πάντα θα δίνω ευκαιρία σε κάποιον να τον γνωρίσω γιατί πάνω κάτω όλοι οι άνθρωποι έχουν κάτι να μας δώσουν που θα αξίζει τον κόπο.

Το αστείο είναι πως αυτή η ψυχή θα το διαβάσει, θα το καταλάβει θα χαμογελάσει γιατί ξέρει πως την λατρεύω και θα συνεχίσει χωρίς να το συζητήσει ποτέ. Γιατί όταν έχεις φιλίες και σχέσεις σαν τις δικές μας, η απόσταση σε κάνει πιο δυνατό και ξέρεις κάθε αντίδραση πριν καν συμβεί. Να έχουμε ένα κρύο Δεκέμβρη, γεμάτο και με μπόλικες εμπειρίες!  

ΥΣ Όσο καλά με ξέρεις σε ξέρω.

ΥΣ1 Στην Χώρα των θαυμάτων ετοιμάζουμε και μελομακάρονα με το καλό! 

B-day!!!

Ήρθεεεεεεε, έφτασεεεεε, είναι επίσημα εδώ!!! Η 5^η Νοεμβρίου η μεγαλύτερη και αγαπημενότερη μέρα του χρόνου είναι  finally εδώ! H μέρα που αγαπάμε πιο πολύ αφού είναι η μέρα των γενεθλίων μου!

Τρέξιμο για τα τελευταία ψώνια,  αγωνία για το ντύσιμο, απαντήσεις σε τηλεφωνήματα και μηνύματα να δεις όσους σήμερα θέλεις (ή πρέπει να δεις) κλπ κλπ.

Μέσα σε όλα αυτά όμως βρήκα τον χρόνο μου να σας γράψω μερικά πραγματάκια! Πρώτον δεν πρέπει να έχεις ανάγκη τον ύπνο χάνεις την μισή μέρα ρε παιδί μου. Δεν είναι δυνατόν αυτό δηλαδή!  Εν πάση περιπτώσει επειδή δεν έχω πολύ χρόνο θα σας τα πω λίγο αλλιώς σήμερα!

My favorite thing about this week was/is: Τώρα πρέπει να βρω ένα; Λοιπόν θα πω τα πολλά. Αν και σχήμα οξύμωρο για μια βδομάδα σαν και αυτήν που όλα πάνε τόσο άσχημα Θέλω να ελπίζω πως τα καλά σήμερα θα είναι σε μεγάλο βαθμό!

Colder weather makes me…:  wear τα καλύτερα μου ρούχα γιατί στα χειμωνιάτικα έχω και μια αδυναμία. 

Three things that make me terribly happy as of late are: Ότι δηλαδή έγω τρέχω σαν το Βέγγο (ναι επαναλαμβάνομαι το ξέρω αλλά ισχύει ρε σεις) και το απολαμβάνω και από πάνω;; Ναι μ'αρέσει που κάνω (επιτέλους) κάτι που αγαπώ!

I have a serious problem resisting: στην σοκολάτα. Πραγματικά τρώω πολύ και συνέχεια. Σπίτι μου έχω παντού! Ειλικρινά πρέπει να συντηρούμαι μόνο με σοκολάτα.

My favorite color to wear is: Αυτή την περίοδο; Γενικά στην ντουλάπα μου το μαύρο κυριαρχεί αλλά προτιμώ για τώρα το καφέ μπεζ σκούρο μουστρδοφθινοπωρινι (εγώ και η Μοιραράκη παιδί μου) και το navy blue.

Last nickname: Στην σχολή με λένε Πάντειο. Τα ξέρω λέει όλα! Ακόμα δεν ξέρω αν είναι κάλο αυτό ή κακό αλλά άμα με ρωτάνε να μην απαντήσω; 

Last best dream: H πλάκα είναι όχι τι είδα αλλα ότι το άτομο που αφορούσε ήταν το πρώτο διαδικτυακό προσωπικό χρόνια πολλά σήμερα το πρωί! Ξυπνάς καλά εσύ τώρα;;

Αυτά λοιπόν από την χώρα των θαυμάτων και την γεννεθλιάζουσσα από δω! Φιλούρες και καλό μήνα να έχετε!

ΥΣ Στην Χώρα των Θαυμάτων η 5η Νοεμβρίου είναι επίσημη αργία!! :-P

Σεπτέμβρης των Θαυμάτων (vol#11): Ο κολλητός μου!

Σήμερα είναι η μέρα… του κολλητού!

Του αντρα! Όχι της κοπέλας. Γιατί δεν ξέρω αν σας το χω πει αλλα εγώ τους άντρες τους έχω σε μεγάλη εκτίμηση και δεν ειρωνεύομαι. Τα αγόρια είναι πολύ ξεχωριστά πλάσματα. Μπορεί ένα αγόρι που είναι το χειρότερο σε μια ερωτική σχέση ταυτόχρονα να είναι το καλύτερο σε μια φιλική. Παράξενα πλάσματα αλλα κατανοητά, όσο δύσκολο μπορεί να είναι να «γνωρίσεις» ένα αγόρι τόσο εύκολο είναι να κάνεις παρέα μαζί του.

Σήμερα είδα μετα από καιρό τον κολλητό μου και μέσα σε 5’ θυμήθηκα πόσο άνετα και καλά αισθάνομαι μαζί του. Γιατι είναι τόσο εύκολο να είσαι με έναν αγόρι φίλος  ρε παιδί μου, ενώ μια σχέση είναι τόσο πιο πολύπλοκη (ρωταω φιλοσοφικά παντα);

Το απόγευμα λοιπόν έβαλα μετα από πιέσεις (γιατί μισώ την πρωταγωνίστρια) να δω το New Girl. Και αυτή που λες, ζει μαζί με 3 άντρες σε ένα σπίτι. Ειλικρινά γιατί οι άντρες φροντίζουν τοοοοοοοσο πολύ την κολλητή τους; Το μονο που είπα μετα το 25’ ήταν «Θέλω και γω!!!!!!!!!!!!!!!!»

Επεξεργαζόμενη λοιπόν το θέμα κατέληξα στο εξής συμπέρασμα. Ο αντρας αισθάνεται άνετα και κοντά στην κολλητή του γιατί δεν εχει τον φόβο για το πώς θα τα πει, για το πώς θα φερθεί (ναι με 2 κολλητούς στο λύκειο είδα και κυρίως άκουσα πολλά….) και όλη αυτή η άνεση που μεταξύ των δυο φύλλων που υπό ερωτικάς συνθήκας δεν υφίσταται εξαιτίας του  «ρομαντισμού», με την φίλη τους φέρνει απίστευτα κοντά.

Δεν μπορω να ξεχάσω την φάτσα του όταν ζητάει ερωτικές συμβουλές ειλικρινά η αξία είναι ανεκτίμητη, ή την φάτσα «έκανα γκάφα» που αν την έκανε σε κολλητό δεν θα υπήρχε θέμα, την φάτσα «μήπως είπα πολλά;» όλα αυτά δεν τα αλλάζεις γιατί με έναν αντρα θα ζήσεις στιγμές που με κοπέλα δεν θα τις ζήσετε ποτε, είναι τα σχόλια που θα κάνει σε μια ταινία, ή χαζομάρες στην πιτσαρία ή τα πληγωμένα προσωπάκια όταν του κρατάς μούτρα.

Με τον φίλο το καλο είναι ότι  τίποτα δεν θα παρεξηγηθεί. Έλα πάντα ένα αγόρι θα εχει ζήσει κάτι χειρότερο με κάποιον φίλο του. Ακομα πάντα θα μπορεις να ζητήσεις μια καλή συμβουλή και να δώσεις μια ακομα καλύτερη, θα κάνεις και μια άλλη κοπέλα χαρούμενη, αν την εγκρίνεις φυσικά. Ακομα τα αγόρια είναι πολύ εύκολα να χειραγωγηθούν, ιδιαίτερα όταν ξέρεις τα κουμπιά τους είναι πανεύκολο. Και δεν λέω να το κάνεις για κακό, αλλα στάνταρ θα σε πάνε βόλτα όπου εσύ θες ή θα δείτε όποια ταινία τους πεις εσύ.

Ακομα καλύτεροι φίλοι είναι οι φίλοι του αδελφού, όταν δεν σου αρέσουν φυσικά είναι ότι καλύτερο για να σου κάνουν τα χατίρια και τα κέφια και να σε περιπιούντε σαν βασίλισσα.

Σήμερα που λες είχα μια πολύ όμορφη μέρα εξαιτίας αυτών των 5΄εκ των οποίων στα 4,5’ έβριζα τον κολλητό μου που είχα 4 μήνες να τον δω λαιβ, να ναι καλά η κοσμοτε δηλαδή αλλά χαλάλι του! Καληνύχτα και αγκαλιές σφιχτές!

ΥΣ Στην χώρα των θαυμάτων δεν υπάρχει η κοσμοτε και το γουατς απ και τον κολλητό σου τον βλέπεις αναγκαστικά πιο συχνά!

O Σεπτέμβρης των θαυμάτων.

Όταν το καλοκαιρι τελειωσει ερχετε εκεινη η στιγμη που κανεις απολογησμο. Καλα ηταν; Θα με κρατησει για ολο το χειμωνα η ενεργεια που μαζεψα, η ελευθερια, η απολαυση; Πως θα την βγαλω τωρα σπιτι; Στην δουλεια στην σχολη στο πηξιμο πως θα κανω όλα αυτά τα οποια περιμενα το καλοκαιρι για να τ’ αποφυγω.

Φετος το καλοκαιρι ένα μαγικο ραβδι με αποζημιωσε για όλα τα κακα που περασα τα τελευταια 3 χρονια. Πραγματικα ασχημα και δυσκολα πραγματα. Όμως η τριτη μερα πριν το τελος εμελε να αφησει την χειροτερη γευση από όλα.

Κάθε μερα ξυπνας και σκεφτεσε τι θα κανουμε σημερα; Εγω από της 29 ξυπναω και λεω… τωρα τι κανουμε;

Ολο αυτό με εχει καταρακωσει… σημερα σκεφτηκα λοιπον το εξης αγαπητε αναγνωστη. Υπαρχουν απειρα πραγματα στην ζωη που μπορουν να αποδειξουν οτι η μερα που περασε ηταν μαγικη και πως η επομενη θα σου προσφαιρει νεες εμπειριες που αξιζουν τον κοπο.

Όχι δεν ειμαι τοσο αισιοδοξος ανθρωπος αλλα καπου διαβασα ότι αμα γραφεις οσα ζεις αμα ψαχνεις μεσα από τις εμπιεριες σου ανακαλυπτεις πραγματα που δεν εχεις δει, καποιος ανακαλυψε ότι είναι διχασμενη προσωπικοτητα με αυτόν τον τροπο.

Θα ξεκινησω λοιπον αυτην την αυτοθεραπεια από σημερα και για έναν μηνα θα γραφω κάθε μερα τι ηταν αυτό που εκανε εξιολογη την μερα μου και που αξιζε τον κοπο που σηκωθηκα από το κρεβατι.

Μερικες φορες μια αγκαλια είναι αρκετη.

Δεν χρειαζοντε μυνηματα τηλεφωνα συζητησεις επι συζητησεων ουτε τιποτα άλλο αλλα μια μικρη αγκαλια.

Όταν περνας ασχημα οι αλλοι δεν είναι ευκολο να βρουν τι πρεπει να κανουν για να σε κανουν να νιωσεις καλυτερα. Αλλωστε ο κάθε ανθρωπος περναει την στεναχωρια διαφορετικα. Σε μενα για παραδειγμα διαρκει λιγο αλλα αυτό το λιγο δεν θελω κανεναν. Από την επομενη κιολας μερα ψαχνω λυσεις και διεξοδους σε οποιοδηποτε προβλημα από ερωτικο εως και υγειας. Ο άλλος όμως δεν είναι υποχρεωμενος να ξερει ποτε εγω θα ειμαι ετοιμη περιμενει να του δωσω τα καταληλα σημαδια για να το καταλαβει. Καποιος δεν το καταλαβε εντελως και γω πειραχτηκα. Πανω στα δυσκολα όλα αλλωστε διωγκωνοντε.

Την επομενη τον ειδα. Πώς να κρατησεις κακια σε έναν ανθρωπο που σου λεει «Μην φυγεις ρε, πως θα συνηθησω εγω χωρις εσενα; Που σε εβλεπα κάθε μερα που ειμαστε 4 χρονια μαζι;» και σε σφιγγει στην αγκαλια του; Ηταν ισως μια από τις πιο ωραιες στιγμες της ζωης μου. Η μανα και ο πατερας παντα θα παλευουν για σενα και θα λυπουντε στα δυσκολα και θα σε αγαπανε ο φιλος όμως… δεν είναι ετσι… ο φιλος δεν είναι υποχρεωμενος για τιποτα ουτε δεμενος όπως η μανα με το παιδί. Για αυτό η κουβεντα του φιλου είναι χιλιαδες φορες πιο απροσμενη και σου φτιαχνει την διαθεση και νιωθεις πως περα από τους ανθρωπους που σε φερανε στον κοσμο και σ’αγαπανε σ’ αγαπανε και αλλοι επειδη εισαι αυτος που εισαι και επειδη ειστε φιλοι.

Μια αγκαλια είναι το καλυτερο φαρμακο. Τα λογια δεν αγγιζουν την καρδια ευκολα. Τα γελια και ο χαβαλες αξιζουν όταν εισαι καλα για να τα εκτιμησεις, τα δωρα δεν απαλυνουν τον πονο ουτε μερικα μυνηματα και τηλεφωνα. Μια αγκαλια είναι το σημαντικοτερο που μπορει ο άλλος να σου προσφαιρει!

Κλείνω τα μάτια και εύχομαι να φύγω όσο το δυνατόν αργότερα και όσο το δυνατόν για λιγοτερο χρονικο διαστημα γιατι και μενα θα μου λειψουν μερικες αγκαλιες…

Ψάχνοντας λοιπόν να βρω τα θετικά του ότι τέλειωσε το καλοκαίρι, βλέπεις τους ανθρώπους που έχασες λογο αυτού!  Θα βγείτε και θα υπεραναλύσετε όλο  το καλοκαίρι! Άξια; Ανεκτίμητη!!!!

ΥΣ Στην χώρα των θαυμάτων οι αγκαλιές είναι η καλημέρα μας.

Το παρεακι των θαυμάτων vol#1

Χαίρετε κόσμε χαίρετε. Μην ρωτάς ποιος οκ;;; Εγώ που θα σας τα πω για να ξελαφρώσω.

Χρόνια τώρα προσπαθώ να ξεδιαλύνω το ζήτημα της φιλίας. Τελικά ανακάλυψα ότι δεν ήταν τόσο δύσκολο. Η φιλιά είναι το πιο απλό πράγμα στον κόσμο απλά πρέπει να έχεις τα κατάλληλα άτομα για να τη μοιραστείς. Η ζωή όμως δεν ήταν μαζί μου τόσο καλή πάντα. Όχι ότι έζησα άσχημα, προσθεού αλλα ομολογώ ότι έχω ζήσει και γω  τα περίεργα μου, άσε που μερικές φόρες οι εμπειρίες μας εμπλουτίζονται από τις εμπειρίες των φιλών μας.

Το παρεακι των θαυμάτων, που έτσι πια θα αποκαλώ ένα μικρό παρεακι που αποτελεί αστείρευτη πηγή έμπνευσης για μένα, μου έδωσε άλλη μια φόρα την ευκαιρία να καταγράψω κάποια μικρά θεματάκια.

Αφορμή ήταν μια φίλη που «ακύρωσε» μια άλλη φίλη γιατί φοβήθηκε μην της «φάει» διαδικτυακά τον γκόμενο.

Φίλος λοιπόν! Τι λες φίλο τι λες κολλητό και τι λες γνωστό; Σίγουρα την παραπάνω δεν την λες και ότι καλύτερο!

Όταν μοιράζομαι μαζί σου κάποια πράγματα όπως σκέψεις προβληματισμούς εμπειρίες λέγομαι κολλητός σου, όταν μοιράζομαι χαβαλέ ξενύχτια διακοπές αστεία λέγομαι φίλος όταν μοιράζομαι απλά έναν καφέ και μια βόλτα λέγομαι γνωστός. Ορισμος δεν ειναι εγκυκλωπαιδικος ειναι εμπειρικος! 

Δεν θα σου πάρω την περίπτωση του κολλητού άλλωστε αν ο άλλος δεν εχει προσδώσει αυτό το χαρακτηριστικό δεν μπορεις να το κανείς εσύ στο πρόσωπο αυτό. Έτσι απλά ας πούμε αυτά τα κορίτσια που ηταν φιλές (προφανώς καλέ μου αναγνώστη δεν θα μίλαγα για αγόρια, αυτοί δεν μπλέκονται σε τέτοια – τελευταία πολύ σε υπόληψη τους έχω, ομολογώ, τους άντρες). Αυτές που λες ήταν μαζί στο λύκειο πήγαν εκδρομές μαζί διακοπές μαζί μοιραστήκαν πράγματα και ξαφνικά η πρώτη ξεφουρνίζει το άνωθεν στην δεύτερη, η όποια σημειωτέων δείγματα τέτοια συμπεριφοράς ουδέποτε εμφάνισε. Τι την λες την πρώτη; Μμμμμ θα είχα πολλά χαρακτηρίστηκα να της προσδώσω αλλα θα συγκρατηθώ.

Η φιλιά αυτή όπως προφανώς αντιλαμβανόμαστε είναι άκυρη πλέον και όχι άδικα! Η φίλη στην φίλη ποτέ δεν θα το κάνε αυτό. Η εμπιστοσύνη βλέπεις είναι το πρωτο συστατικό χτισίματος μιας φιλίας.

Κάποτε λοιπον, ένας από τους τωρινούς πιο αγαπημένους μου ανθρώπους έκανε κάτι παρόμοιο. Μολις είχαμε αρχίσει να κάνουμε παρέα, όταν έμενα άρχησε να μου αρέσει ένα παιδί, η φίλη αυτή προσφέρθηκε διαδικτυακά να μάθει … «κάτι παραπάνω» ο καιρός πέρναγε με αυτούς που λες να μιλάνε μέχρι που εγώ παρατήρησα στις συνομιλίες τους το φλερτ. Όπως αντιλαμβάνεσαι καλέ μου αναγνώστη της ζήτησα να κόψει αυτήν την «σχέση» μαχαίρι. Η φιλιά μας που τοτε άνθιζε κλονίστηκε βαριά και ο πρώτος μας καβγάς έλαβε αμέσως χώρα μέσω τηλέφωνου αφού εκεινή τόνισε πως έκανα λάθος και πως το απότομο δεν βοηθούσε, αλλωστε γιατί δεν την εμπιστευόμουν;

Φυσικά και ένιωσα άσχημα αλλα δεν το μετανιώνω (άλλωστε αν δεν το κάνα δεν θα είχα τίποτα τώρα να σας διηγηθώ ώστε να καλύψω τα επιχειρήματα μου). Ο καυγάς μας έληξε όμως ευχαρίστα με έμενα να της ζήτάω να κάνει ότι θέλει εκείνη αφού της είχα εμπιστοσύνη. Αν ο «έρωτας» την ήθελε εγώ δεν ήμουν σε θέση να το αλλάξω, ακομα και αν τους ξέκοβα προφανώς θα έβρισκε άλλον τρόπο να την πλησιάσει, αλλα επειδή εκείνη ήξερε πως ένιωθα εγώ δεν θα έκανε τίποτα. Ναι φιλέ μου είμαι σίγουρη ξέρεις γιατί; Γιατί ανάμεσα σε όλους τους ανθρώπους που με περιτριγυρίζουν την διάλεξα προσεκτικά να γίνει φίλη μου ώστε να εχει το δικαίωμα να την εμπιστεύομαι. Αυτό ήταν που με έκανε να την αφήσω να το χειριστεί όπως ήθελε εκείνη γιατί με ξέρει και την ξέρω.

Οι άνωθεν κοπέλες όπως αντιλαμβάνεσαι ήταν θέμα χρόνου να τελειώσουν αφού η εμπιστοσυνη ελλειπε αλλα και επειδη η πρώτη αποτελεί πρότυπο εγωίστριας φίλης. Οποιοσδήποτε τολμήσει να της κλέψει την δόξα την προσοχή και γενικότερα την παράσταση μπαίνει στην μαύρη λίστα (ναι ενιωσε οτι η αλλη διεκδικουσε προσοχη μεσω νετ), ο φίλος όμως καλή μου είναι εκείνος που σε κάνει να νιώθεις άνετα και όχι να φοβάσαι για το τι θα πεις, θα κανείς ή πως θα αποφύγει εκρήξεις θυμού σου. Άλλωστε όταν ξέρεις τον άλλο ακομα και όταν σου φερθεί άδικα ή σε δικάσει  χωρίς λογο ξέρεις να το προσπερνάς για χάρη της φιλίας σας. Έτσι έκανε εκείνη με μένα ήμουν άδικη να νιώσω ασφάλεια για εκείνη και εκείνη το συγχώρεσε χωρίς τα περαιτέρω.

Αυτό είναι για μένα φιλιά. Δυο είναι ομως τα αστεία από όλα αυτά, πρώτον η φίλη μου δεν θυμάται καν την φάση και δεν της εχει μείνει τόσο γιατί… έλα μωρέ παιδιά ήμασταν και αυτό είναι που με κάνει να την μετράω περισσότερο, δεύτερον με τον τύπο εν τέλη δεν έγινε απολύτως τίποτα in fact μετά από λιγο εξαφανίστηκε από μόνος του.

ΥΣ. Στην χώρα των θαυμάτων δεν φοβόμαστε ποτέ να εμπιστευτούμε κόσμο και δεν δικάζουμε με το πρωτο ολίσθημα.