Christmas all over!!

Ναι!!

Οκ ήθελα (αλήθεια σου λέω) να γράψω πάρα πολλά! Μα πάρα πολλά για τα υπέροχα Χριστούγεννα που έρχονται για τα δώρα, τις γιορτές, τα γλυκά και όλα αυτά τα λατρεμένα αλλά έπεσα πάνω σε 2 τύπους που τα μισούν αυτά! Ναι αγαπητέ αναγνώστη αν δεν είσαι ο ένας από τους 2 τότε καταλαβαίνω γιατί έχεις σοκαριστεί! 

Δεν ξέρω πως να το αντιμετωπίσω αυτό! Σοβαροί μονάχα λόγοι θα σε έκαναν να μισήσεις τις γιορτές και μόνο. Ναι... φίλε μου Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά καλός ή κακός έχουμε κάθε χρόνο... και για όλη μας την ζωή... οι πιθανότητες όπως αντιλαμβάνεσαι να συμβεί κάτι άσχημο μέσα σε αυτήν την περίοδο είναι πάρα πολλές σε κάποια στιγμή της ζωής σου, αλλά να τα μισήσεις; 

Κάποτε έζησα την χειρότερη πρωτοχρονιά του κόσμου. Ξέρεις τι είναι να ξυπνάς ολομόναχος σε ένα άδειο σπίτι περιμένοντας  ένα τηλέφωνο να μάθεις αν ο πιο αγαπημένος σου άνθρωπος τα κατάφερε; Ξέρω πως ακούγετε αλλά κυρίως ξέρω πως είναι... 
Όμως... σε εκείνες τις γιορτές βρήκα το πιο λαμπρό φιλαράκι να μου κρατά το χέρι. Γιατί στην δυσκολία θα φανεί ο φίλος. Και μου το κράτησε σφιχτά! Με αγκάλιασε γερά και με έκανε (ανάγκασε θα έλεγα) να πιστέψω! Και το τηλέφωνο εν τέλη ήρθε και εγώ περνάω ΚΑΙ αυτές τις γιορτές με τον πιο υπέροχο άντρα του κόσμου! Τον πατέρα μου!

Και το φιλαράκι μου είπε πως προσεύχονταν για αυτό και εγώ όσο το θυμάμαι κλαίω και το αγαπάω όλο και πιο πολύ!!
Ξέρεις τι αναγνώστη; δεν θα άλλαζα τίποτα εφ' όσων όλα θα είχαν την τωρινή κατάληξη. Γιατί πήρα τόσα απο αυτές τις γιορτές που με άλλαξαν σαν άνθρωπο.

Οι δυσκολίες έρχονται και παρέρχονται το θέμα είναι τι σου μένει στο τέλος!

Εμένα μου έμειναν οι επόμενες γιορτές που σε χειρότερη ψυχολογία έπρεπε να κάνω τα αδύνατα δυνατά να περάσει αυτός ο άνθρωπος τις καλύτερες γιορτές και ξέρεις τι; Ήταν μαζί μας και η προσπάθεια δεν ήταν τόσο δύσκολη.

Ένας έρωτας, μια φίλια, τα χρήματα ή οτιδήποτε άλλο δεν είναι δυνατά να μας διαλύσουν όσο η υγεία. Για αυτό δώστε μια ευκαιρία σε κάτι όμορφο! Και αν περνάει η γνώμη μου δώστε μια ευκαιρία σε αυτά τα Χριστούγεννα και ίσως βρείτε λίγη από την μαγεία!

Δεν θα πω άλλα αρκετά εξομολογήθηκα ΚΑΙ για σήμερα! Πάρτε υλικό από τα δέντρα που είδα και φωτογράφισα για σας και τα λέμε ξανά!

ΥΣ Στην χώρα των θαυμάτων μόλις φάγαμε τον κουραμπιέ και τα κάναμε τόσο χάλια που σας έρχεται χιόνι! 

ΥΣ1 Σας καθιστώ υπεύθυνους να βρείτε εσείς το καλύτερο δέντράκι γιατί εμείς έχουμε ήδη πλακωθεί (χωρίς να θέλω να σας επηρεάσω το δικό μου είναι το πιο καλό, αλλά πάντα χωρίς να θέλω να σας επηρεάσω).

Να και το αστέρι μας!!!

ΥΣ3 Καλές γιορτές να έχουμε!

B-day!!!

Ήρθεεεεεεε, έφτασεεεεε, είναι επίσημα εδώ!!! Η 5^η Νοεμβρίου η μεγαλύτερη και αγαπημενότερη μέρα του χρόνου είναι  finally εδώ! H μέρα που αγαπάμε πιο πολύ αφού είναι η μέρα των γενεθλίων μου!

Τρέξιμο για τα τελευταία ψώνια,  αγωνία για το ντύσιμο, απαντήσεις σε τηλεφωνήματα και μηνύματα να δεις όσους σήμερα θέλεις (ή πρέπει να δεις) κλπ κλπ.

Μέσα σε όλα αυτά όμως βρήκα τον χρόνο μου να σας γράψω μερικά πραγματάκια! Πρώτον δεν πρέπει να έχεις ανάγκη τον ύπνο χάνεις την μισή μέρα ρε παιδί μου. Δεν είναι δυνατόν αυτό δηλαδή!  Εν πάση περιπτώσει επειδή δεν έχω πολύ χρόνο θα σας τα πω λίγο αλλιώς σήμερα!

My favorite thing about this week was/is: Τώρα πρέπει να βρω ένα; Λοιπόν θα πω τα πολλά. Αν και σχήμα οξύμωρο για μια βδομάδα σαν και αυτήν που όλα πάνε τόσο άσχημα Θέλω να ελπίζω πως τα καλά σήμερα θα είναι σε μεγάλο βαθμό!

Colder weather makes me…:  wear τα καλύτερα μου ρούχα γιατί στα χειμωνιάτικα έχω και μια αδυναμία. 

Three things that make me terribly happy as of late are: Ότι δηλαδή έγω τρέχω σαν το Βέγγο (ναι επαναλαμβάνομαι το ξέρω αλλά ισχύει ρε σεις) και το απολαμβάνω και από πάνω;; Ναι μ'αρέσει που κάνω (επιτέλους) κάτι που αγαπώ!

I have a serious problem resisting: στην σοκολάτα. Πραγματικά τρώω πολύ και συνέχεια. Σπίτι μου έχω παντού! Ειλικρινά πρέπει να συντηρούμαι μόνο με σοκολάτα.

My favorite color to wear is: Αυτή την περίοδο; Γενικά στην ντουλάπα μου το μαύρο κυριαρχεί αλλά προτιμώ για τώρα το καφέ μπεζ σκούρο μουστρδοφθινοπωρινι (εγώ και η Μοιραράκη παιδί μου) και το navy blue.

Last nickname: Στην σχολή με λένε Πάντειο. Τα ξέρω λέει όλα! Ακόμα δεν ξέρω αν είναι κάλο αυτό ή κακό αλλά άμα με ρωτάνε να μην απαντήσω; 

Last best dream: H πλάκα είναι όχι τι είδα αλλα ότι το άτομο που αφορούσε ήταν το πρώτο διαδικτυακό προσωπικό χρόνια πολλά σήμερα το πρωί! Ξυπνάς καλά εσύ τώρα;;

Αυτά λοιπόν από την χώρα των θαυμάτων και την γεννεθλιάζουσσα από δω! Φιλούρες και καλό μήνα να έχετε!

ΥΣ Στην Χώρα των Θαυμάτων η 5η Νοεμβρίου είναι επίσημη αργία!! :-P

Οκτώβρης, η επιστροφή!

Και φτάσαμε αισίως στο τέλος του μήνα! Πάμε για νέες αρχές με έναν Οκτώβρη έτοιμο να μας υποδεχτεί. Μιας και έναν μήνα σας γράφω τις εμπειρίες μου μέσα από μια αυτό-θεραπεία το πρωτο ποστ αυτού μήνα θα είναι κάτι σαν μίνι «ανασκόπηση».

Ο μηνάς ήταν δύσκολος με την έννοια του ότι έγιναν μεγάλες αλλαγές, σε πράγματα που επουδενί δεν ήθελα να αλλάξουν, όλο αυτό με καταρράκωσε ψυχολογικά κάνοντας με και ευέξαπτη σε καυγάδες, τα κακά νέα δεν σταμάτησαν να διαδέχονται το ένα τ’ άλλο και με έμενα σε μια δύσκολη ήδη περίοδο με ανάγκαζαν να βρω λύσεις. Όμως ο μηνάς που μπήκε άσχημα πολύ και συνεχίστηκε και μέχρι τα μέσα του έτσι, με βοήθησε να αποκομίσω πολλές εμπειρίες!

Η σημαντικότερη; Ευκαιρίες! Μην τις χάνεις! Γενικά σας μίλησα για την τύχη και πως δεν πρέπει να την αφήνουμε να μας προσπερνάει εγώ και αυτόν τον μήνα (αν θες το πιστεύεις) παραλίγο να αφήσω πράγματα να πάνε στο βρόντο! Ευτυχώς το ‘σωσα. Μου δόθηκαν όμως πολλές ευκαιρίες που ευτυχώς δεν αρνήθηκα και έμαθα πολλά από αυτές, όχι μονο για μένα αλλα και για τους φίλους μου και για το πώς να βοηθάω τους γύρω μου, μα πάνω από όλα πώς να διαχειρίζομαι εγώ τα δύσκολα και πίστεψε με έγινα πολύ καλή σε αυτό!

Ο μηνάς είχε αγωνίες έννοιες αλλα είχε και αποκαλύψεις. Ποιοι είναι δίπλα σου αλλά και ποιους εσύ έχεις ανάγκη να είναι δίπλα σου θα φάνει στα δύσκολα! Φάνηκε. Επιπλέον πάντα αγαπάμε τον κινηματογραφο αλλα αυτό τον μήνα στάθηκε πλάι μου και με βοήθησε σε πολλά το σινεμά, πίστεψε με μια καλή ταινία είναι το ίδιο αναζωογονητή με το φλερτ!

Ο μηνάς βγήκε όμορφα, καταλάβαμε τι θέλουμε και που βαδίζουμε κάναμε τις επιλογές μας και βάλαμε στόχους, αυτό είναι το πιο σημαντικό, αλλα κυρίως ξεσκαρτάραμε την ντουλάπα. Μιλάω και κυριολεκτικά και μεταφορικά! Βγάλαμε ότι ρούχα δεν θα φοράγαμε ή αυτά που δεν ήταν πια για μας αδειάσαμε το συρτάρι από χαρτιά που δεν μας αφορούσαν (πχ έλεγχο Α' Λυκείου) και αφήσαμε χώρο για αυτά που ο μηνάς του «Όχι, Αγίου Δημήτρη και της Μέρας της αποταμίευσης» (όπως είπε και ένας τουιτεράς) θα φέρει.

Θα σας μιλήσω μονάχα με δυο λογία για την τελευταία μέρα του μήνα (ή την πρώτη του νέου).

Για αυτήν μονάχα θα σας πω ότι οι άντρες ΟΣΟ και αν πάνε εάν αρνηθούν να ωριμάσουν δεν θα το κάνουν. Είναι πολύ εύκολο για αυτούς ακομα και αν πλησιάζουν τα 30 ή τα 40. Πατάνε κάπου (που εμείς οι γυναίκες δεν θα ανακαλύψουμε ποτέ) ένα κουμπί και απλά σταματούν κάθε προσπάθεια να ωριμάσουν.

Από την αντίπερα όχθη εχτές ανακάλυψα ότι όλα όσα φοβούνται οι άντρες ότι οι γυναίκες λένε…. Τα λένε! Μια βόλτα σε ένα πάρκο με ένα αμάξι και λιγο μετα τις 1 οι φιλές μπορούν να πουν τα πιο ωραία!

Καλο μήνα λοιπόν! Τώρα ήρεμη θα περάσω ένα γεμάτο σ/κ που αν μου δώσει αφορμή θα σας το σχολιασω! Καλά να περνάτε και να αντέχετε!

ΥΣ Στην χώρα των θαυμάτων κάνει ήδη αρκετό κρύο και πίνουμε ζεστή  σοκολάτα και φοράμε πασμίνες!

Σεπτέμβρης των Θαυμάτων (vol#2)

Και άλλη μια μερα περασε και καθησα να βρω το καλύτερο κομματι της .

Δεν είναι απαραίτητο σε μια μέρα να συμβαινει κατι συναρπαστικό για να εχει ενδιαφερων ή κάτι συγκινητικό ή γενικότερα κάτι εντονο. Το σημαντικότερο είναι να νιώθεις καλά.

Ανακάλυψα η μαλλον με βοηθησαν να ανακαλυψω την ομορφιά της βιβλιοθήκης εχτες!

Από τοτε που θυμάμαι τον εαυτό μου έχω κάρτα μέλους στην βιβλιοθήκη. Μικρή έπαιρνα ένα σορό βιβλία και διάβαζα άλλα τόσα. Με τα χρόνια τα μαθήματα αυξήθηκαν και η ανάγκη μου να δημιουργήσω μια προσωπική βιβλιοθήκη έγινε εντονότερη. Από την άλλη η μαμά μου διάβαζε άπειρα βιβλία και έτσι έμαθα να διαβάζω τα δικά της. Για πολλά χρόνια η βιβλιοθήκη ήταν πιο πολύ για μας του «δωρίζω» παρά του «δανείζω».

Πρόσφατα έψαχνα για να διαβάσω κλασσικά βιβλία από σπάνιες εκδόσεις και την επισκέφτηκα ξανά. Ο χώρος είχε μεγαλώσει και εξελιχθεί. Παρόλο που δεν άλλαξε τραγικά από τότε που ήμουν παιδί είχε απλά αναβαθμιστεί και εξιχρονιστεί τόσο ώστε να μην φαίνεται παράταιρο για μια βιβλιοθήκη αλλά να είναι σύγχρονο.

Η κολλητή μου με τούτα και με καινά που συμβαίνουν στην Αθήνα (έκανα και ποίημα) μου είπε προχθές, ρε θέλω να έρθω στην βιβλιοθήκη σας να διαβάσω γιατί σπίτι γίνετε χαμός και στην Αθήνα μια από τα ιδία. Είπα τι καλά εκείνη θα διαβάσει εγώ θα πάρω το λαπτοπ να της κάνω παρέα και όλα όμορφα.

Και πήγα. Η ησυχία της βιβλιοθήκης ήταν μαγεία το φυσικό φως από τις τεράστιες τζαμαρίες και οι σκιές από τα ράφια έκαναν το κλίμα φανταστικό αλλά το κυριότερο;; Αγαπώ τόσο τα βιβλία όσο την θάλασσα και τον κινηματογράφο και ξαφνικά ένιωσα τόσο οικία σαν να ήμουν στο φυσικό μου χώρο σαν να καθόμουν στο δωμάτιο μου και να χαζεύω.

Δεν διάβασα εγώ ούτε κατάφερα να κάτσω πολύ ώρα αλλά όσο κάθισα εκεί ένιωσα τέτοια γαληνή και ηρεμία σαν να ήμουν σε ένα όμορφο πάρκο.

Μερικές φορές μπορεί να έχεις διπλά σου θησαυρούς αμύθητης άξιας. Όχι δεν είναι πάντα υλικό το θέμα τα βιβλία είναι κυρίως ψυχαγωγικός τομέας (με την έννοια αγωγή της ψυχής και όχι του χαβαλέ). Παράλυτα πρέπει να βρεθεί κάποιος και να σε βοηθήσει να ανοίξεις αυτό το σεντούκι του θησαυρού για να πάρεις χαμπάρι τι χάνεις τόσο καιρό.

Όλα αυτά συνέβησαν χτες που λέτε.

Σήμερα δεν θα επεκταθώ περισσότερο στην «χαρά» γιατί είναι σαν καταστρέφω την εικόνα που χτίσατε για το πρόσωπο μου με τα παραπάνω. Αλλά ναι αγαπητέ μου αναγνώστη αυτό είναι το πρώτο θέμα που σου γραφώ από το pc μου που είναι ανέγγιχτο από τον Μόρτη (να ναι καλά το lap topακι μου) και όλο αυτό με έχει κάνει παρά πολύ χαρούμενο παιδί.

Αυτά λοιπόν απόψε. Θέλω να παροτρύνω τον κόσμο να βγει έξω και να δει τι θησαυρό κρύβει ο κόσμος του, μέρη που έχει συνηθησει να κοιτά κάθε μερα και ουσιαστικα να μην τα βλεπει, αλλα κυρίως ανθρωπους που ακομα δεν εχει ΔΕΙ.

ΥΣ Στην χωρά των θαυμάτων οι θησαυρός του καθενός είναι εμφανής και ο καθένας μπορεί να τον δει με τα ματιά του αλλά και με την ψυχή του, αφού εδώ τα πράγματα είναι λίγο πιο απλά και… με λιγότερο καυσαέριο!

Ο,τι προλάβατε πήρατε...

Δύσκολοι καιροί που διανύουμε τελευταία και οι άφραγκες στο τέλος του μήνα μας αναγκάζει να μείνουμε σπίτι! Κάθισα λοιπόν και εγώ την Παρασκευή (άκουσον άκουσον) μέσα και είδα λίγη τηλεόραση (δύσκολες ώρες..) και είδα την Πολυκατοικία.

Όχι δεν θα κάτσω (προφανώς να σχολιάσω το επεισόδιο) απλά προς το τέλος του επεισοδίου αφού η Πολυκατοικία τους αρχίζει να... καταρρέει... και λίγο πριν πέσουν όλα, έτρεξαν να πάρουν τα όσα  πράγματα που προλάβαιναν.

Έτσι λοιπόν μπήκα στην διαδικασία να σας κουράσω Δευτεριάτικα με το τι θα έκανα εγώ σε παροιμία περίπτωση.

Αν και είμαι δεμένη με το σπιτάκι και το δωματιάκι μου δεν θα με χάλαγε να πέσει αφού θα ήταν μια καλή ευκαιρία για να την κάνω απο αυτο το απαίσιο μέρος στο όποιο ζω (καλά οκ δεν σοβαρολογώ, κάτσε μην πέσει και τπτ στο κεφάλι μου). Λοιπόν ομολογώ θα τρελαινόμουν και δεν θα ήξερα τι να πρωτο πάρω.

Μμμμμ μάλλον θα έσωζα το λάπτοπ και το ρουτερ μου (για το pc δεν θα είχα χρόνο). Ναι παιδία αν θυμάστε είπαμε ότι είμαι ιντρνετοjunky (νέα λέξη που διεκδικώ δικαιώματα και την πρωτιές) αρά θα τα χρειαζόμουν για να ενημερώνω για  κάθε δευτερόλεπτο της καταστροφής και να σας παραπονιέμαι (γιατί ειναι στο χαρακτήρα μου άλλωστε…).

Φωτογραφίες και τα λοιπά έχουν ψηφιοποιηθεί και ειναι στο λαπτοπ ή σε στικάκια αρά τα μαζεύουμε άνετα.

Κινητό σίγουρα θα είχα μαζί μου αρά δεν το μετράω.

Θα έπαιρνα σίγουρα την Χάρι Πότερ συλλογή μου που μια μέρα σαν μανούλα θα δείχνω περιφανή στα παιδία μου το εφηβικό κόλλημα που με κατέτασσε για πολλά χρονιά ως την Νουμερο1 φαν του είδους στην χωρά τουλάχιστον (για να μην με πεις υπερβολική όχι τπτ άλλο…). Δεν θα άντεχα να χάσω όλα όσα μάζευα επί χρονιά μετά απο τόσους κόπους ψάξιμο και χρήμα.

Θα έπαιρνα και 2,3 ρούχα ίσως αυτά που μου πάνε περισσότερο, τα πιο ακριβά (τσάμπα να πάνε???) και αυτά που έχουν συναισθηματική άξια (η μανά θα φρίκαρε αν ξανά έβλεπε ποτέ εκείνη την ζακετούλα απο την Α΄ γυμνάσιου με την σκισμένη τσεπούλα που μου θυμίζει μερικές απο τις πιο ωραίες στιγμές της εφηβείας μου).

Θα έπαιρνα και εκείνο το κουτί με τις φωτογραφίες μου απο τις διαφορές σχολικές εκδρομές και κάποια μικρά σουβενίρ και εκείνο το ημερολόγιο, που έγραφα για εκείνον τον ξανθό πρωτο μου ερώτα. Αυτά ειναι ίσως τα καλύτερα πράγματα μέσα στο σπίτι :-P.

Μετά, ανάλογα βέβαια με τον χρόνο, θα έπαιρνα κάποια μικρά δωράκια με σημασία για μένα. Εκείνη την μεγάλη κόκκινη καρδία που μου χάρισε η πρώτη μου αγάπη, ένα ζευγάρι σκουλαρίκια ενός φίλου με εξαιρετικό γούστο, 2 βιβλιαράκια το ένα της κολλητής που άφορα τους μεγάλους σκηνοθέτες και το άλλο της αδερφής απο την Jane Austen (αγαπημένη). Φυσικά το ημερολόγιο μου για να καταγράφω τα πάντα και κανένα καλλυντικό (σπίτι χάσαμε όχι συγγενή δεν θα βγω και σαν λέτσος). Την συλλογή απο φουλάρια (εύκολα τα μαζεύω) και το κουτί με τα βασικά κοσμήματα (όλα μαζεμένα εκεί ειναι άλλωστε) αλλα και τα εσώρουχα μου.... (τόσα λεφτά και τόση φινέτσα συντρίμμια;;; ντροπή αίσχος και όνειδος).

Θαρρώ αυτά που έχουν την μεγαλύτερη συναισθηματική άξια περισσότερο. Αυτά τα οποία υπάρχουν πάντα στο φόντο της ζωής μου όπου και αν έχω πάει και τα οποία θα με πονούσαν αν χάνονταν πιο πολυ και απο μερικούς ανθρώπους.

Αν όμως έπρεπε να πάρω μονάχα ένα πράγμα απο το σπίτι μου??

Μμμμμ δύσκολα θαρρώ μου βάζω!

Μάλλον το μαξιλάρι καρδούλα. Ειναι όμορφο και μου θυμίζει μερικές απο τις πιο όμορφες εικόνες της που έχω ζήσει, αλλα εχει δει, ακούσει και νιώσει όλα μου τα όνειρα.

Αλλα σίγουρα θα πόναγα να χάσω πάρα πολυ το λαπτοπ και την συλλογή Χάρι Πότερ, βιβλίων και φουλαριών/εσωρούχων.

Η αλήθεια ειναι όμως ότι είμαστε τόσο συναισθηματικά δεμένοι με μερικά πράγματα που θα μας τρέλαινε να τα χάναμε. Δεν ειναι αν θες την ταπεινή μου γνώμη επειδή είμαστε υλιστές όλο αυτό απλά μερικά πράγματα μας συνοδεύουν. Ναι μπορεί να μην έπαιρνα εκείνη την πανάκριβη τσάντα η το πέδιλο που είχα ξοδέψει μισό μισθό για πάρτι του και να έπαιρνα εκείνη την πράσινη σφυρίχτρα που είχα από τοτε που είχα πάει για πρώτη φόρα ομαδάρχισσα στην κατασκήνωση. Έτσι γδαρμένη δαγκωμένη αλλα έτσι εχει τόση άξια, μου θυμίζει κάθε λεπτό εκείνου του καλοκαιριού που δεν θα άλλαζα για τίποτα!!  Όχι ρε συ δεν θα πεθάνω αν χάσω το λαπτοπ αλλα τι να κάνω έχω μια αδυναμία και γω σαν παιδί..

Αχ έβγαλα και σήμερα τα εσώψυχα μου! Άντε φιλάκια και επανέρχομαι καλοκαιρινή σε λίγες μέρες!!!

Μεχρι τα 40... Eξτριμ... Σπορτς!!

Επανερχόμενοι στην λίστα των 40 λοιπόν…

Το πάθος για τα ταξίδια δεν ολοκληρώνετε απλά στους  10 προορισμούς μου... ένα ταξίδι δεν έχει αξία αν δεν έχεις κάνει κάποια πράγματα...

Για μένα στην λίστα μου παίζουν 5  εξτριμ "πράγματα" που είναι απαραίτητο να γίνουν μέχρι τα 40. Μην φρικάρετε άμα διαβάσετε τπτ κουλό γιατί για μένα εξτριμ είναι μια ευρέα έννοια... Παράδειγμα?? Είναι πολύ εξτριμ να φάω μπάμιες αλλά οκ να κάνω ελεύθερη πτώση...

Εξτριμ καταστάσεις

1)   Ελεύθερη πτώση

Δηλαδή κολυμπάμε περπατάμε τρέχουμε σκοντάφτουμε πέφτουμε γιατί να μην πετάξουμε και να αιωρηθούμε για λίγο?? Να πεθάνεις και να μην έχεις πέσει από κάπου ψιλά?? Δεν θέλω το οικίζομαι δεν θέλω να περάσω τα 30 (ναι εκεί πάει αυτό) και να μην πέσω από κάποιο ύψος και τονίζω να πέσω από μονή μου όχι να με ρίξουν!!!

2)   Να δοκιμάσω 4 διαφορετικές κουζίνες

Αυτό είναι πραγματικά πολύ εξτριμ για μένα που δεν τρώω τίποτα. Επιπλέον αυτό πάει «πακέτο» με το ταξίδι γιατί θέλω να δοκιμάσω την παραδοσιακή από τους ιδίους τους ντόπιους ανθρώπους. Θέλω λοιπόν να δοκιμάσω Μεξικάνικο Ινδικό Κινέζικο (από αυτό έχω φάει και ήταν συμπαθητικό) και Ισπανική κουζίνα. Μμμμμ πείνασα όμως…

3)   Σαφάρι στην Έρημο

Ναι ναι ναι!!! Το μονό που μου άρεσε στον Αλχημιστή ήταν οι φάσεις στην έρημο. Θέλω και γω είμαι πολύ περίεργη να κάνω ένα σαφάρι στην έρημο με ένα γέρο τζιπάκι να τρέχω με τρελή ταχύτητα χωρίς κανένα όριο και να απολαμβάνω τον ζεστό Ήλιο!!!

4)   Να δω τα Οσκαρ από κοντά

Ναι ναι ναι!!! Μάλλον σαν μέλος της ακαδημίας θα θελα… αλλά και ως μια απλή δημοσιογράφος θα το άντεχα αλλά και σαν απλό μυγάκι (αυτό προϋποθέτει άλλη ζωή αλλά εγώ θέλω σε αυτήν ) θα θελα να πάω… κατά προτίμηση χρόνια που θα είναι (άντε δεν λέων να βραβεύετε) υποψήφιος ο Μπραντ Πιτ και καλυτέρα χωρίς την Τσουλι… οπούς Τζολι εννοούσα!!

5)   Να βοηθήσω ουσιαστικά έστω ένα παιδάκι από κάποια χώρα του Τρίτου κόσμου

Νομίζω εδώ τα σχόλια και οι αιτιολογήσεις περιττεύουν αφού διαφαίνεται ξεκάθαρα ο σκοπός ο οποίος αξίζει ιδιαιτέρα σε σχέση με τα αλλά που είναι για προσωπική ΚΑΙ ΜΟΝΟ ευχαρίστηση. Αξίζει κάποια στιγμή στην ζωή μας να κάνουμε μια τέτοια κίνηση και ένα τέτοιο ταξίδι γτ καλά είναι να τα βλέπουμε από την τηλεόραση αλλά ο καναπές μας είναι μονό για ύπνο όχι για δράση.

ΥΣ Στην χωρα των θαυματων εξτριμ σπορ ειναι να ακουμε ΛεΠα να τραγουδαει το Breathless! Αρρωστια!!!