Κοίτα, θα σου πω πως φταίει που χα ανάδρομο Ερμή και είναι και ο Κρόνος 1,5 χρόνο στο ζώδιο μου και έχω και προόδους και 2 εργασίες και είναι και το τελευταίο μου έτος και πρέπει να πάρω πτυχίο και να δουλέψω, αχ πόσο θέλω να δουλέψω και όλα αυτά είναι που φταίνε και τα χω κάνει έτσι σκατά.
Πόσο σκατά; δεν θα σου πω, απλά θα σου πω πως θέλω τόσα να γράψω και ο εγκέφαλος μου έχει μπλοκάρει σε τέτοιο σημείο που το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να μαζέψει έναν κουβά καπκεικς και καινούρια ρούχα στη ντουλάπα για να ηρεμήσει.
Ένα ψυχολογικό παραλήρημα και ένα εγκεφαλικό όβερντοουζ αλλά το βασικό μου πρόβλημα; είμαι πιο υλίστρια από όσο μπορούν να αντέξουν τα οικονομικά μου. Αλλά πραγματικά θα μπορούσες ποτέ να αντισταθείς σε αυτό το ζεστό μαλλιαρό κασκολάκι;
Μέσα σε όλο αυτό το παραλήρημα έχω ψωνίσει καταπληκτικά ρουχαλάκια, τα οποία δεν είμαι σε θέση να φορέσω κάπου αλλού εκτός από το σπίτι μου, αφού έχω φροντίσει να μείνω άφραγκη (ευτυχώς με πληρωμένους λογαριασμούς-αυτό πάντα θα με αγχώνει), έχω μάθει να μαγειρεύω εξαιρετικά φαγητά (οκ το hand made σουβλάκι και πίτσα ή η ομελέτα από πατάτα είναι το λιγότερο, αλλά κοτόπουλο κοκκινιστό με χυλοπίτες ή κοτόπουλο με μπάρμπεκιου sauce και τραγανισμένα -δεν ξέρω πως να το περιγράψω- ρεβίθια, τι σου λένε;), ενώ έχω τελειώσει 2 βιβλία και έχω δει το μισό μαυρόασπρο κλασσικό σινεμά.
Οκ έχω πιεί και ένα νοίκι και σίγουρα έχω βγει πιο πολύ από ποτέ. Αλλά είναι τόσο κακή η απόδοση μου στο "έξω" που θέλουμε όλοι να το ξεχάσουμε -ή να κλάψουμε, εγώ μέχρι δακρύων, οι φίλοι μέχρι γέλιου. Και μέσα σε όλο αυτό το παραλήρημα, που άκρη για τα λάθη μου δεν βγάζω, το πε ο Πανόπουλος, τέλος με το παρελθόν. Και ίσα που το πε, ίσα που το 'κλεισα. Νο χαρτν φιλινγκς.
Κάτι για το πόσο σκατά θα κάνεις το μέλλον σου πε ο Πανόπουλος;
(ότι μιλάω για τον Πανόπουλο λες και είναι κανς φίλος, με φέρνει σε ακόμα πιο τραγική κατάσταση αφού μέχρι πριν 5 μήνες το μόνο που ήξερα για τα ζώδια είναι πως ο Σκορπιός είναι σεξ μασιν, αλλά γουατέβερ, πριν έξι μήνες το μόνο που έπινα ήταν 1 κρασάκι το μήνα και η πιο χοντρή καψούρα ελληνικού ρεπερτορίου που άκουγα ήταν το Πάρτι του Χατζηγιάννη, τώρα ίσα που πάω και έναν Κιάμο -εεε! με τρομάζω!).
Κάπως έτσι περνάνε οι μέρες και οι νύχτες μας, και χώνεται κάπου εκεί η μαυρόασπρη Σαμπρίνα με τα ταξίδια της στα Παρίσια και με τον Χάμφρει Μπόγκαρτ πότε να κυνηγά εκείνη, πότε γεράκια, πότε τις αναμνήσεις του στα Παρίσια. Με τον Χίτσκοκ εκεί να ακολουθεί τους Δεσμώτες του και τον Τζείμς Στιοάρτ που κυνηγά φαντάσματα και μαύρα εγκλήματα σε φυλακές και πτώματα που ο Τομ ο Ρίπλεϋ σαν άλλος Ντίκυ Γκρήνλιφ έχει πετάξει στο βυθό του Σαν Ρέμο λίγους μήνες πριν πατήσει το πόδι του στην Αθήνα, στην οποία ο Πέτρος ή κατά κόσμον Αύγουστος Κορτώ μετακόμισε και επίσημα μετά τον θάνατο της υπέροχης Κατερίνας. Και όποιος κατάλαβε.. αυτές είναι οι τρεις τελευταίες μου βδομάδες. Και επειδή πολύ μου έλειψε το γυρνάω σε μια "Τρυφερή είναι η νύχτα" αλά Φιτζέραλντ και λίγο πιο σύγχρονο σινεμά και κόβω τα ποτά γιατί δεν πλήρωσα ακόμη τα κοινόχρηστα.
Λοιπόν, και επειδή είμαι και πολύ κρίστμας πέρσον ετοιμαστείτε για χιονισμένα ποστ οσονούπω!
ΥΣ Η χώρα των Θαυμάτων χρήζει προσοχής από την θεά της τύχης γιατί η εύνοια της έχει πάει κατά διόλου πια.
