Ένα εντελώς ασόβαρο ποστ

Λοιπόν, μετά τα πρόσφατα γεγονότα και την τρομερή επισκεψιμότητα στο blog, για ένα τραγικά μικρό δευτερόλεπτο θεώρησα πως έπρεπε να ανεβάσω το level και να αρχίσω να γράφω σοβαρά και μετρημένα. Μετά όμως συνειδητοποιήσα πως, ποτέ δεν έγραψα σοβαρά, σε ένα ειρωνικό blog που σκοπός του είναι να ξεσπάω, οπότε πως να αλλάξω τώρα mood? άσε που είμαι άνθρωπος που σέβεται εκείνον το δόλιο αναγνώστη που μπαίνει για να γελάσει μαζί μου. Οπότε υποθέτω πως σταματάει η επισκεψιμότητα με τον καιρό, συνεχίζω τις μπαρούφες και βγάζω από το μυαλό μου την πίεση γράφοντας αυτά που σκέφτομαι. όχι; 

Δεν έχεις ιδέα για το πόσα θέλω να γράψω αυτή τη περίοδο. Για πράγματα όπως για την ελπίδα του κόσμου "την νέα γενιά" που μπροστά στην κομματοποιήση των "μπαμπάδων" και την βολή του πρωινού καφέ δεν θα έκαναν ποτέ και πουθενά καμιά επανάσταση και ας τους ποδοπατούσαν με όλου του κόσμου τον φασισμό τα όνειρα. Για το ότι το ηγετιλίκη θέλει κότσια και κλειστά αυτιά. Για το ότι τα λεφτά που στέλνει η μάνα δεν φτάνουν ούτε για ζήτω. Για το ότι υπάρχουν μερικά χαμόγελα που μπορούν ξαφνικά να σε συναρπάσουν(;) (ναι ακόμα και μένα) ή για το ότι ένστικτο, που ποτέ μα ποτέ δεν κάνει λάθος. 

Βλέπεις; και συ τα 'χασες. Η καθημερινότητα μου αγαπητέ αναγνώστη. Πέρασα σχεδόν 2 βδομάδες, δίνοντας διπλά και τριπλά μαθήματα, έχοντας βολικό συγκάτοικο που μου απέδειξε πως ποτέ κανείς δεν πρέπει να μείνει πάνω από ένα απόγευμα μαζί μου, τρέχοντας σε πορείες (τώρα στα γεράματα) μπας και κερδίσουμε ένα πτυχίο της προκοπής, ακούγοντας τον καθένα να λέει τα δικά του, ακούγοντας κάθε είδους (δήθεν) αντίληψη και άλλα πολλά που προσπαθώ να ξεχάσω, πραγματικά προσπαθώ! Κι όλα αυτά παρέα με το χαλάζι. Που να ξεχάσω δηλαδή μου λες; οκ, μερικά άσχετα χαμόγελα πάντα βοηθάνε. Ξέχασα.

Φαΐ; να ναι καλά τα ντιλιβεράδικα και τα fast food, όλη τη Πάτρα την τιμήσαμε, ύπνος; νταξ, αυτό είναι το πιο πονεμένο. Μην το ρωτάς. Με νύχια και με δόντια με έσυραν στο πατρικό οι γονείς λίγο πριν καταρρεύσω στο ασυμμάζευτο αχουράκι μου. Μαμά;

Γιατί τι θέλουμε φίλε αναγνώστη; μια αγκαλιά θέλουμε και μεις οι Ρόζες Λούξεμπουργκ (που λέει και μια ψυχή) να μας κρατήσει 5 λεπτά στα χέρια της και θα μπορούμε όλωνε τον πλανήτη να κυνηγήσουμε. Δεν είμαι συναισθηματικιά αναγνώστη, δεν είμαι ούτε ρομαντικιά, παιδί είμαι.

Κάθε παιδί έχει ανάγκη από μια αγκαλιά. Και δεν θες εξηγήσεις για αυτό. Γιατί αν πέσεις στο τρυπάκι του μα, πως, τι, γιατί.. χάθηκες. Άμα κοιτάς τα μάτια και δεν το βλέπεις άλλωστε, τα λόγια δεν θα σε πείσουν ποτέ. 

Το χειρότερο ήταν πως μέσα σε όλα αυτά ήταν που την είδα σωτήρας. Σχολής, πτυχίου, ανθρώπων, ψυχών.. άμα ο άλλος δεν είναι έτοιμος, ποτέ δεν θα καταφέρεις να τον πείσεις να σωθεί. Πάντα θα γυρνάει γύρω από τον εαυτό του ανίκανος να αντιληφθεί τι του φταίει. Και δεν είναι η κοινωνία, το κράτος, οι πρωήν ή η μάνα, είναι ο ίδιος μας ο εαυτός. Αυτός που επιλέγει να χαραμίσει μυαλά στον κυκεώνα της ανωριμότητας και της ανασφάλειας.

Το καλύτερο σε όλα αυτά, ήταν εκείνο το πρωινό που φάγαμε όλοι μαζί, που ναι μου ξεφτιλίσατε ΠΑΛΙ το σπίτι, φάγατε όλη τη μερέντα μου, χάσατε τα σκονάκια μου και σίγουρα αφήσατε λεκέδες πάνω στο κόκκινο χαλί από τα βρεγμένα παππούτσια, αλλά που να πάρει, γέλασα ξανά σαν λίγο από πέρσι. 

Αν μη τι άλλο, ο κρόνος μας βάρεσε κατακούτελα, εμάς τους Σκορπιούς όπως μου είπαν. Ευτυχώς την απουσιολόγο την βάρεσε ωραία και με πηγαίνει βόλτες στας Αθήνας λέγοντας μου τα ωραιότερα παρατράγουδα. Απλά δεν μας είπατε, πως να σταματήσουμε να τρώμε τώρα που περνάμε την χαμογελαστή μας κατάθλιψη; 

Pancakes προφανώς και by me!

Θα σας το πω και σας, πάντα να βάζετε ένα τσικ ψηλότερα από τον εαυτό σας τους φίλους σας. Έτσι θα ψηλώνετε πάντα και σεις μαζί τους. 

ΥΣ Στην χώρα των θαυμάτων είμαστε για τα καρναβάλια. Της Βενετίας. Όλα τα άλλα είναι κίτς. Admit it!

ΥΣ1 Από τις ωραιότερες στιγμές τις ζωής σου, δεν έχεις ούτε μια φωτογραφία, ούτε ένα βίντεο, μόνο εικόνες και εκείνο το χαμόγελο από τις αποσπασματικές αναμνήσεις.

ΥΣ2 Άγιε Βαλεντίνε, σε αγνοώ και ας μου πετάς ύπουλα κομφετί τα βράδια.

Σχέδιο, μας πάτησε το Αθηνά.

Και αν με ρωτάς γιατί δεν γράφω; πως πέρασα τις γιορτές; πως πάει η εξεταστική; τι μου συμβαίνει και δεν παραληρώ στα ποστ πια; θα σου πω ένα: σχέδιο Αθηνά.

Πες σοβαρά πως είσαι ένας από τις μερικές ανυποψίαστες χιλιάδες που ακόμα δεν έχουν ιδέα γιατί μιλάω. Αν είσαι, ανταλλάσσω το Βασίλειο μου για μια μέρα στην ζωή σου. 

Κάπως έτσι, και εν μια νυκτί εν μέσω εξεταστικής ο υπουργός παιδείας καταργεί την έννοια της παιδείας και φασιστικά μας αλλάζει αντικείμενο σπουδών γιατί.. γιατί έτσι.

Ας το πάρουμε λοιπόν από την αρχή. 

Κάθε πόλη και χωρίο ένα τμήμα ΑΕΙ και ΤΕΙ αντίστοιχα. Και μεις με όνειρα, που πιθανόν δεν πιάσαμε την πρώτη μας επιλογή στην ΑΣΟΕΕ βρεθήκαμε να σπουδάζουμε Εμπορία και Διαφήμιση στην Αμαλιάδα. Μη γελάς, Πάτρα δηλώσαμε, δεν ξέραμε. Και πάνω που αποφασίζουμε να πάμε, γιατί αγαπάμε την Διαφήμιση από τα μικράτα μας, μας λένε, ξέρετε η Αμαλιάδα δεν μπορεί να σας στηρίξει. Σας κλείνουμε. Σας πάμε Πάτρα. Άντε ματά μετακόμισε. 

Πας λοιπόν σε ένα ΤΕΙ εν μέσω εξεταστικής Σεπτεμβρίου την οποία δίνεις στο παλιό ΤΕΙ και σε μια πόλη, για την οποία δεν είχες ιδέα πιο πριν, να ψάχνεις σπίτι να μετακομίζεις έπιπλα και να σου φεύγουν ένα μάτσο λεφτά πέρα δώθε πάνω που είχες βολευτεί. 

Και κάπως έτσι αρχίζει ο Γολγοθάς. Άλλο πρόγραμμα σπουδών. Νέα μαθήματα, απαράδεκτες αντιστοιχήσεις, άγνοια περί του θέματος, υποβιβασμός του τμήματος και μόνιμο τρέξιμο για να επιτύχουμε τα υποτυπώδη που θα έπρεπε να είναι δεδομένα υπό νορμάλ συνθήκες. 

Και έρχεται η πρώτη εξεταστική στο νέο ΤΕΙ. Που οι θεωρίες η μια πάνω στην άλλη την έκαναν ελλειπή σε προγραμματισμό και σημειώσεις και τα μαθήματα που σε πλειοψηφία παρακολουθούσαμε με άλλα τμήματα με βάση τις αντιστοιχίες, πέφτουν ίδιες μέρες και πολλά τις ίδιες ώρες. Μαθήματα ίδιου εξαμήνου για το τμήμα μου, χωρίς κανέναν προγραμματισμό και ενδιαφέρον για την τύχη των φοιτητών που με χίλιες διαπιστεύσεις από την διοίκηση της σχολής θεώρησαν πως θα τύχουν εφάμιλλης αντιμετώπισης με τα άλλα τμήματα του ΤΕΙ όπου ανήκουν, δίνονται ίδιες ώρες! 

Και εκεί που ξημερώνει η ημέρα που η πλειοψηφία του τμήματος μου δίνει 3 και 4 μαθήματα μαζί, έρχονται και μας λένε, καλησπέρα, θα δώσετε το μάθημα και θα πακετάρετε σιγά σιγά πάτε Μεσολόγγι. Και έλεγα και γω, έναν ολόκληρο χρόνο στο ίδιο μέρος; σοβαρά; θα βαρεθούμε. 

Λοιπόν ναι, η ΣΔΟ του ΤΕΙ Πατρών μετά το νέο σχέδιο φεύγει σύσσωμη με 7000 φοιτητές περίπου και πάει στο ειδυλλιακό Μεσολόγγι με τις αντίστοιχες ειδυλλιακές προδιαγραφές φοίτησης. Επιπλέον  το Εμπορίας η Διοίκηση και ο Τουρισμός ενσωματώνονται με το αντίστοιχο τμήμα ΣΔΟ του ΤΕΙ Μεσολογγιού και γίνονται ένα με τίτλο "Διοίκηση Επιχειρήσεων Οργανισμών και Συστημάτων.

Με λες και γκρινιάρα που δεν σέβομαι πως με γυρνάνε την μισή Ελλάδα για να σπουδάσω. Άλλοι θα παρακαλάγανε στη θέση μου. 

• Ας τα πάρουμε λογικά λοιπόν, σύμφωνα με τον Υπουργό 20 χρόνια αναλγησίας στην τριτοβάθμια έκανε τμήματα σε μικρές περιοχές, χωρίς αξία και με υπεράριθμο προσωπικό.

Να μας πει λίγο ο Υπουργός, που ακριβώς στο χάρτη των μεγάλων και σημαντικών φοιτητουπόλεων βρίσκεται το Μεσολόγγι; τι υποδομές στήριξης 7000 φοιτητών έχει σαν πόλη και σαν εκπαιδευτική ενότητα;  Μας πείραξε η Αμαλιάδα ναι! Να πάμε στα κεντρικά ναι! Από κει, από την τρίτη μεγαλύτερη εκπαιδευτική δύναμη στην χώρα παίρνεις την παλαιότερη σχολή (Διοίκησης και Οικονομίας) και την πας στο Μεσολόγγι; σοβαρά πείτε μας, πιανού βουλευτή τα συμφέροντα εξυπηρετούνται;

• Υπήρχαν πολλά τμήματα ίδιου αντικειμένου χωρίς απορρόφηση.

Να μιλήσουμε λίγο για την συγχώνευση σύμφωνα με το σχέδιο. Όλα μα ΟΛΑ τα τμήματα Μάρκετινγκ, Δημοσίων Σχέσεων, Τουρισμού, Διοίκησης Επιχειρήσεων και Διαφήμισης καταργούνται. Γίνονται όλα Διοίκησης. Οπότε γύρω στους 20000 φοιτητές ανα την Ελλάδα με εξειδικευμένο πτυχίο, γίνονται ίδιοι και δεν έχουν καμιά απολύτως διαφορά. Επιπλέον δεν αναφέρουμε τους φοιτητές των τμημάτων Διοίκησης των ΑΕΙ ούτε όσους είναι ήδη στην αγορά. Προφανώς και από τα παραπάνω δεν προκύπτει το συμπέρασμα του κορεσμού. Αν είναι δυνατών άνθρωποι. Θα είμαστε όλοι ίδιοι. 

Πέρα όμως από το πρακτικό, υπάρχει το φασιστικό του θέματος. Με την νομιμότατη διαδικασία του μηχανογραφικού, κάθε φοιτητής επέλεξε το τμήμα σπουδών του. Τμήματα που δημιουργήθηκαν για να τον καλύψουν, θεωρητικά, και ήταν αποκλειστική επιλογή του. Και τώρα φασιστικά μια νέα κυβέρνηση, που δεν αντιστάθηκε στις αλλαγές στην παιδεία (ο εύκολος στόχος - είναι άλλωστε πολλά τα λεφτά για τα κονδύλια) αποφάσισε πως όχι μόνο θα κλείσει τα τμήματα, αλλά οι φοιτητές που ήδη φοιτούν δεν αποφοιτήσουν ως έχει, θα αλλάξουν τελείως αντικείμενο σπουδών και θα αποφοιτήσουν όπως η κυβέρνηση θέλει. 

• Το Μάρκετινγκ δεν είναι τομές σπουδών, αλλά καλύπτεται από ένα το πολύ δύο μαθήματα μέσα σε ένα γενικό πλαίσιο.

Κοίτα, το σπουδάζω φανατικά τον εν λόγο τομέα, αν θες άσε την υποτίμηση στην άκρη όταν μεγάλες χώρες έχουν ειδικευμένα πανεπιστήμια ανά το κόσμο με θέμα αποκλειστικά το μάρκετινγκ (Όρεγκον, Μισούρι, Εδιμβούργο κλπ). Το μάρκετινγκ είναι ο βασικότερος τομέας επιβίωσης και επιτυχίας των ΠΑΝΤΩΝ. Από κυβερνήσεις και επιχειρήσεις μέχρι μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς  Η ίδια η καθημερινότητα είναι μάρκετινγκ.

Το αν θα το σπουδάσω και αν έχει αξία, ας το σε μένα, είναι η επιλογή η δικιά μου και είναι νόμιμο δικαίωμα μου. Αν θες να καταργήσεις τον μοναδικό τομέα διαφήμισης, να το κάνεις από την νέα χρονιά και όχι σε φοιτητές που ήδη το επέλεξαν. 

Τέλος να πω πως για πρώτη φορά στο ΤΕΙ της Πάτρας ακούστηκε η φωνή του Εμπορίας και το αμφιθέατρο στην τελευταία συνέλευση, από φόβο μη καταντήσουν σαν εμάς αν με ρωτάς, απέρριψε όλες τις παρατάξεις και ψήφισε την ανεξάρτητη φοιτητική κίνηση. Μια πρωτοφανής κίνηση και αν με ρωτάς ελπιδοφόρα. Ακόμα ένα μεγάλο ευχαριστώ στον κύριο Καπλάνη που με συνοπτικές διαδικασίες πούλησε τους φοιτητές του ΤΕΙ του.

Δεν θα ζητήσω συγνώμη για το σεντόνι. Ήθελα να τα πω, έπρεπε να τα πω, αν με διαβάζεις μέχρι τώρα είσαι ήρωας, αν και θα σου κάνει καλό για να γνωρίζεις! 

ΥΣ Οι φωτογραφίες είναι από την χτεσινή πορεία στο κέντρο της Πάτρας από όλα τα τμήματα της ΣΔΟ.