Λίγα λεπτά μετα το πακετάρισμα των πραγμάτων κάθομαι αναπαύτηκα στο κρεβάτι μου κουρασμένη, λουσμένη και χορτασμένη από την υπεροχή ομελέτα που έκανα (ναι αυτή έμαθα εδώ θα μείνω, μέχρι να μάθω να την γυρνώ και να μην σπάει) για να σας γράψω γιατί μου λείπει να σας τα λέω, αλλα με το τρέξιμο....
Που λες αγαπητέ αναγνώστη η εβδομάδα μου ήταν περάν του δέοντος κουραστική. Μετα από την τεραααααστια βόλτα στα ΙΚΕΑ την Δεύτερα για τα ΠΑΝΤΑ τι δυνάμεις μπορεί να εχει ο άνθρωπος;
Η μαγεία του σπιτικού σε ένα πολυκατάστημα (με ωραία κοκάκια) αυτή ήταν η πρώτη μου εντύπωση από τα Σουηδικά καταστήματα.
Λοιπόν που λες τρέχαμε τρέχαμε γιατί ο μπαμπάς μου αποφάσισε πως ήρθε η ώρα να κάνω το μεγάλο βήμα στις σπουδές μου! Και η μάχη άρχισε, όχι εκεί, αλλα τη στιγμή που βρήκα τον πινάκα με το Λονδίνο και το κόκκινο λεωφορείο.
Που λες αναγνώστη αυτός ο... τεράστιος να το πω; Τριαξονικό δεν τον χωράει να το πω; Θα μισθώσουμε μεταφορική μονο για αυτόν να το πω…. υπέροχος πίνακας ήταν το μήλο της Έριδος για τον πατέρα μου που ετοιμος ηταν να ξεσηκώσει Θεούς και δαίμονες για να μην με αφήσει να τον πάρω. Τον πηρά φυσικά καλέ μου! Μιλάμε για το ΛΟΝΔΙΝΟ πήρα και μια Οντρει αλλα αυτό είναι άλλο θέμα! Δεν γινόταν πήγαινε απόλυτα με το σπιτι και τον τοίχο μου!!!!Αφού λοιπόν κλείσαμε 5ωρο στο κατάστημα επιστρέψαμε σπίτι για να κάνουμε τα σχέδια των επόμενων ημερών και να ηρεμήσουμε τον πατέρα που εχει και ζάχαρο! Όχι καλέ δεν ήταν δύσκολο, άλλωστε εγώ έχω αδυναμία στον μπαμπά ;-)
Και έτσι λοιπόν πάμε αισίως στην Τρίτη. Και ερχετε η διαπίστωση, μια δημόσια υπηρεσία είναι το βήμα προς την ενηλικίωση (καλά δεν ενηλικιώθηκα τώρα αλλα….. τρόπος του λέγειν). ΔΕΗ, ανοίγει 8:15, Τάνια εκεί 7:40, υπάρχει ήδη κόσμος, νούμερο; Τουλάχιστον 40. Ναι αγαπητέ μου! Τι να εκανα λεω κατσε εκει με τα ακούστηκα σου και τον Ουγγαρέζο να μιμείται την Βάσω Παπανδρέου που λέει βρίστηκε μέσα στην Βουλή έναν άλλο, μη ρωτάς ποιον δεν είμαι σε θέση! Γελάω λοιπόν αλλα χωρίς καφέ δεν λες πως επικοινωνώ κιόλας.
Έτσι λοιπόν χαζεύοντας παίρνει το μάτι μου τον κόσμο να ανηφορίζει προς τον «τραγικό» πρωτο όροφο. Κάποιος λέει μοίραζε νουμεράκια και έπρεπε να έχουμε ήδη για να πάρουμε τα κανονικά νούμερα με την σειρά που ήρθαμε. Ναι δεν ξέρω αν κατάλαβες εγώ το επεξεργαζόμουν όσο τσακώνονταν οι «νωρίς» με τους «μολις ήρθα» σε μια προσπάθεια να ξυπνήσω να συνέλθω και να δω τι θα κάνω. Αθάνατε Έλληνα δεν μπορεις ούτε προτεραιότητα να κρατήσεις ούτε να σεβαστείς. Χώθηκα πηρά νούμερο (ναι είχα ήδη μετρήσει τους «νωρίς» δεν ήθελα να μαι άδικη) και χάθηκα μέσα στον χαμό!
Πέρασε αυτή η αποφράδα μέρα και συνέχισαν οι άλλες, με προτεραιότητες σε συγγενής για τα «γεια» σας. Για τα ψώνια της τελευταίας στιγμής και τα σχεδία του σ/κ με του ποιους θα δεις και τι θα πάρεις άλλο μαζί!
Πίστεψε με με την μάνα μου δεν το λες και εύκολο πράγμα.
Αλλα τι κάνουμε στα δύσκολα; «Κολυμπάμε, Κολυμπάμε»
Μια μανά σε φάση «υστερία» μια αδέρφη σε φάση «κλαίω» και ένας πατέρας στο χωρίο για να φέρει πράγματα. Με λες και στην μέση μια δίνης να φωνάζω «Θέλω να δω το Ides of March» ναι ρε αναγνώστη έχω τον χαβά μου που θα φύγω και δεν ξέρω που σκατά θα βλέπω αμέσως τις ταινίες με τους καλοφτιαγμένους υπότιτλους τους!
Όπως και να εχει αντέχω να ξέρετε, αυτές τις κουτές παντού μονο δεν τις μπορω και έχω και άγχος για πίνακες και καθρέφτη… κύριοι Πακιστανοί εργάτες αν πάθουν τίποτα θα νιώσετε της οργής της Μανιάτισσας που είναι και Σκόρπιος, που έλεγε και ο μαθηματικός μου! Επόμενο ποστ λογικά από το σπίτι, που ευελπιστώ να εχει ήδη πάει το ιντερνέτ, μια ιστορία που θα σας πω μια άλλη φορά! Καληνύχτα!
ΥΣ Στην χώρα των θαυμάτων δεν κάνουμε μετακομίσεις! Τις μισούμε αδελφέ, έχουμε το μαγικό τσαντάκι της Ερμιόνης για αυτά! Διασταλτιους!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου