"Παραδοχές"

Καλησπέρες αγαπητοί αναγνώστες,

Δεν χάθηκα τυχαία, απλά βλέπετε κάτι το διάβασμα, κάτι το νέο blog της παρέας των τρελών του ΤΕΙ μας, κάτι που δεν είμαι σίγουρη για το τι θέλω να πω, απέφευγα να μιλήσω.

Ξέρεις έχω και ένα θέμα με τις παραδοχές φίλε αναγνώστη και αυτή η περίοδος θέλει παραδοχές και μόνο (πρέπει να διαβάσεις, σταμάτα να βαριέσαι, σταμάτα να τρως μαλακιές θα πεθάνεις, σταμάτα να νοιάζεσαι κλπ κλπ), γενικά λοιπόν δεν μου είναι εύκολο ναι μεν να μου λένε «παραδέξου το» αλλά δεν μπορώ να αντέξω και το «παραδέχομαι..». Είναι αυτό που όλοι σου λένε λάμπεις σήμερα, που σε κοιτάνε στα μάτια και χαμογελάνε λες και ξέρουν, τι ξέρετε; Πείτε και σε μένα… και αφού ξέρετε τι σκατά με αφήνετε;

Γιατί για μένα το συναίσθημα είναι πράγμα βαρύ και ασήκωτο. Και εκεί που πας για έναν χαβαλέ καταλήγεις να… «Οοοοοοοο, χαλάρωσε λίγο», σοκ!  Ναι μην σκαλώνετε έτσι είναι για μένα... Μπορώ και κάνω τα πάντα για να τα αποφύγω τα συναισθήματα. Όσο όμως (λένε) αποφεύγεις κάτι, τόσο θα σε βρει…  Λες μέσα σου τώρα εσύ την βρήκε; Όχι δεν είμαι ακόμα εκεί. Ελπίζω να μην πάω γιατί μερικές φορές ξέρεις τι είναι για σένα και τι όχι. Αυτό δεν είναι λοιπόν σου λέω για μένα. Και εκεί που προσπαθείς να πείσεις τους πάντες να σε αφήσουν ήσυχη ακούγετε η μόνη φωνή που θα θελες να συμφωνεί με όσα (κανονικά δεν θα έπρεπε να) νιώθεις, και σου λέει «Γιατί να κάνεις τέτοιο κακό στον εαυτό σου;» και όλα πέφτουν. Γιατί ας μην γελιόμαστε το κάνεις το κακό και μόνο που του μιλάς. Αφού τον ξέρεις..! Και τότε σου βγαίνει η άμυνα. Ναι υπεραμύνεσαι για όσα τόσο καιρό απωθείς.  

Είναι η περίοδος που μπαίνεις μέσα στο καβούκι σου και λες σας παρακαλώ μην με κάνετε να παραδεχτώ πως νοιάζομαι. Αν ρωτάς τον λόγο θα σου πω, πως η αμφιβολία του καινούριου ο φόβος του άγνωστου και η απελπισία του συναισθήματος με έχουν γραπώσει από τα μαλλιά και μου κάνουν Σκωτσέζικο ντουζ κάθε μέρα.

Είναι όμορφο μου λένε να αισθάνεσαι κάποιον πλάι σου, να στηρίζεσαι, να τον νοιάζεσαι, να του δίνεις την αγάπη που έχεις μέσα σου. Ναι άλλα εγώ δεν τα ζήτησα αυτά, για ποιόν λόγο να νοιάζομαι τόσο πολύ για κάποιον που δεν είμαι σίγουρη τι ασφάλεια παρέχει στα συναισθήματά μου;

Ο φόβος δεν είναι σύμμαχος για τίποτα. Αλλα και ανασφάλεια ενός άνω κάτω ανθρώπου δεν βοηθάει!

Θα θελα να ήσουν πιο εύκολος. «Δεν θα σου άρεσε αν ήταν έτσι» ακούγονται μερικές φωνούλες. Μα ποιος σας είπε πως μου αρέσει αυτό τώρα. Καλώς η κακώς τα συναισθήματα έτσι τα αντιλαμβάνομαι εγώ, βουνό, ωκεανό, πόνο και εν πάση περιπτώσει δεν επέλεξα πότε να διανύσω αυτούς τους ωκεανούς.

Αυτό που αλλάζεις συνέχεια δεν μπορώ να το κατανοήσω, πραγματικά! Και ξέρω πως με μια κουβέντα σου μπορείς να αλλάξεις όλα όσα νιώθω, άγχος, ηρεμία, θυμό. Μπορείς να μου προκαλέσεις όλα τα συναισθήματα. Ναι! Αλλά… εγώ δεν θέλω τέτοιες συναισθηματικές ποικιλίες!

Δεν ξέρω πως θα βγει και πως μου ήρθε να μοιραστώ ένα μάτσο πράγματα αλλά έγινε, ίσως για να μην λέτε πως σας ξεχνάω! ;-) Καλά να περνάτε φιλάκια!

YΓ Σόρι για το τόσο προσωπικό ποστ! 

Καλή Χρονιά!

Χρόνια πολλά καλή χρονιά με υγεία και τύχη, γιατί όπως είπε ένας τουιτεράς, "γιατί νομίζετε πως οι επιβάτες του Τιτανικού δεν έσφιζαν από υγεία;".

Μπήκε το νέο έτος που λέτε και... εεε τι και;; και τίποτα! Φίλε αναγνώστη εμείς ναι μεν φάγαμε, ναι μεν παρά ήπιαμε ναι μεν τσακωθήκαμε (για να μας μπει καλά βρε) αλλά κατά τα άλλα ησυχία, τάξη και ασφάλεια.

Την έβγαλα που λες κυρίως με τις Δημόσιες Σχέσεις και την Διαφήμιση παρέα. 

Θυμάσαι την λίστα που λέγαμε (το από κάτω ποστ ντε) εεεε καμία σχέση με όσα η μέρα υπόσχεται.. βέβαια να σου πω και τις άλλες χρονιές που έκανα τις υπερπαραγωγές είδα τα χαΐρια μου φέτος προτιμώ μια ηρεμία μια σταθερότητα και έναν ψιλορομαντισμό. Ο! Ναι το είπα και αυτό.. όχι όμως; τον κλασσικό μελό ρομαντισμό (αλίμονο μην πάθω και ζάχαρο ξινίλα γυναίκα) έναν ρετρό ρομαντισμό θα ήθελα λίγο πιο vintage καταστάσεις, σαν παλιό μαυρόασπρο σινεμά. Ναι αυτά μου έβαλε το 20-12 στο μυαλό τι θέτε τώρα; με τόσο διάβασμα και λίγα λέω. Που λες δεν σας ξέχασα διόλου αλλά να η νέα χρονιά με πίεσε (όχι εγώ δεν ήθελα) να βάλω στην ζωή μου ένα τουμπλίρι ( http://lovewhatthefuckilove.tumblr.com/ ) και μαζί με όλα τα άλλα τα σοσιαλ έχωσα και τούτο στο πρόγραμμα. Γιατί αγαπητέ αναγνώστη την αγαπώ την φωτογραφία, διαφήμιση σπουδάζω πως θα μπορούσα να μην αγαπώ την εικόνα; εε αγαπώ και τα σίριαλ τις ταινίες και ξεσπάω ακόμα πιο πολύ!! 

Που λες η χρονιά κυλούσε ειρηνικά μέχρι που τέθηκε θέμα ερωτικό.

Ναι το παρεάκι των θαυμάτων έκανε ώρες ανάλυσης ψες βράδυ (και ψυχανάλυσης μη σου πω) για θέμα βαρύ και δύσκολο!

Άραγε αν νιώθεις πως βαδίζεις με μαθηματική ακρίβεια στο λάθος αξίζει το πάθος και η ένταση να σε πείσουν να κάνεις το βήμα να δώσεις μια ευκαιρία; Την ευκαιρία που αρνήθηκες σε πολύ πιο φυσιολογικές καταστάσεις σε ανθρώπους πολύ πιο λογικούς και με πιο σταράτα συναισθήματα; 

Άμα το συζητάς, θα σου πω, έχει ήδη μπει μες το μυαλό σου! Ο! Ναι κακά τα ψέμματα και τις φοβίες το σκέφτεσαι και αυτό δεν αλλάζει, ήδη κόβει βόλτες στο μυαλό σου.. Όμως τι σε βοηθάει να ρισκάρεις στο λάθος; πόσο εύκολα μετά θα συγχωρήσεις τον εαυτό σου; 

Θα μου πεις τα προδίκασες όλα; Ξέρεις το ρητό "πρέπει να πάθει για να μάθει" δεν είναι προστακτική ειρωνεία είναι! Δεν ξέρεις τον εαυτό σου; τα θέλω και τα δώσε σου; άρα άμα δεν έχεις με κάποιον τα ίδια θέλω αν η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη και η κυκλοθυμία καθημερινό κολατσιό στην σχέση σας γιατί για ένα γαμωπάθος να διαλύσεις την ψυχική σου ηρεμία;

Κάντε σεξ και όχι πόλεμο! Ναι πίπες (πως μιλάω έτσι πάλι κορίτσι πράμα, τέσπα) το friends with benefits or enemy with benefits δεν έχει κρατήσει σε κανέναν κακά τα ψέμματ και δεν θα κάνεις εσύ την διαφορά! Κάποιος θα την πατήσει και για να μην είσαι εσύ δέσου σε ένα κατάρτι βάλε και κερί στα αυτιά και συνέχισε την εν πλω πορεία σου!

Καληνύχτα και καλή χρονιά!

ΥΣ Στην χώρα των θαυμάτων το φλουρί πήγε στον φτωχό, δεν ξέρω τι κοινωνιολογικές αναλύσεις γίνονται επ' αυτού αλλά εμείς σαν οικογένεια το χρέος μας το κάναμε!

ΥΣ2 Πείτε ρε τι δώρα πήρατε; Εγώ ένα ήθελα μόνο αυτό δεν πήρα!