Κολλήματα

Προχθές έζησα το χειρότερο βασανιστήριο της ζωής μου!

Πληρώθηκα την Παρασκευή και είχα κάποιες υποχρεώσεις να καλύψω. Το Σάββατο το πρωί βγήκα να κάνω τα ψώνια του σπιτιού και γύρισα κακήν κακός σπίτι. Προσπάθησα με λύσσα να μην χαλάσω τα τελευταία μου λεφτά. (Έχω να βγω, είπα, και το βραδύ)

Τελικά δεν τα κατάφερα κάπου στης 2 παρά μια τρέλα με βάρεσε και εκεί που χάζευα τηλεόραση ενα καμπανάκι μου χτύπησε στον εγκέφαλο.

Δες τι ωραία που είναι έξω δες τι υπέροχη μέρα για να πεταχτείς εδω απο πάνω στα μαγαζιά... Το (όνομα μαγαζιού) έχει φέρει εκπληκτικά καλοκαιρινά (φώναξε η κάκια φωνή)

Πήγα για ψώνια πριν 2 εβδομάδες και δεν χρειάζομαι κάτι τώρα.

Ναι άλλα οι τιμές είναι πολύ χαμηλές. Και σου τελείωσε και η αγαπημένη σου κολόνια.

Επιβιώνω και χωρίς αυτήν.

Ναι άλλα με αυτήν δεν επιβιώνεις απλά... ξεχωριζεις!!!

Τα καταναλωτικά μου ένστικτα είχαν ξυπνήσει και ναι τίποτα δεν τα σταματούσε. Βγήκα (προφανώς) και αγόρασα μπλούζες και κολόνια. Αποτέλεσμα??? Εργαζόμενο παιδί να ζήτω λεφτά απο τον (καλά να ναι) μπαμπάκα μου! Και ευτυχώς είχε αλλιώς μέσα θα έμενα.

Σοκολάτα και ψώνια. Σε αυτά δεν μπορώ να αντισταθώ με την καμια (οκ και στα αγόρια άλλα τα αγόρια δεν με βλάπτουν και πολύ προσωπικά).

Η σοκολάτα με εκδικήθηκε άγρια όταν λόγο Πανελληνίων μου χάρισε μπόλικα κιλά που ευτυχώς τελευταία καταπολεμάω και νικαώ άνετα. Οκ της αντιστέκομαι σθεναρά. Άλλωστε αγαπώ και την μαύρη και αν έρθω σε τραγικό σημείο μπορώ να φάω ένα κομματάκι.

Στα ψώνια?? Απο τοτε που δουλεύω τα ψώνια (και τα δώρα) είναι καθημερινότητα. Θαρρώ είμαι άρρωστη. Απλά δεν μπορώ να μαζέψω ένα 100αρι και να μην το φάω. Άμα είναι κάτι σημαντικό που πρέπει να γίνει μαζεύομαι και κάνω τα απαραίτητα μόνο ψώνια όλα κι όλα για να καλύψω τις υπάρχουσες ανάγκες άλλα όταν δεν υπάρχει τίποτα σαν τα ζώα χωρίς μυαλό πλακώνομαι στα ψώνια.

Γιατρέ μου είναι σοβαρό???

Ναι είναι!! Ειδικά στις μέρες μας. Άλλα εγώ δεν μπορώ! Θέλω να τα έχω όλα. Η αδέρφη μου ήθελε να μου πάρει κινητό με τα δώρο της νόνα της γιατί λέει τώρα είχα πολλά να πληρώσω και μου αξίζει. Η ανιδιοτελείς της με ξάφνιασε. Όχι γιατί είμαι τσιγκούνα απέναντι της η ότι εγώ δεν θα της έδινα αν είχε ανάγκη (βεβαία εγώ δεν έχω ιδιαίτερη) άλλα με το πως απαρνήθηκε το δώρο για μένα και δεν πήγε να τα κάνει κατάθεση στον ναό (Ερμού).

Ειλικρινά με φόβισε εχτές το γεγονός ότι δεν μπορώ να συγκρατηθώ.

Σοβαρό το κόβω... πρέπει να κόψω λίγο το "Διάβολος φορεί Prada" και τα υπόλοιπα υπερκαταναλωτικά πρότυπα μου για λίγο και να χαλαρώσω.

ΥΣ Ούτε η κρίση δεν με κάνει καλά έμενα.

ΥΣ Στην χωρά των θαυμάτων αποτελώ ένα από τα αρρώστα πρεζόνια για αυτό δεν λέω κουβέντα.