Εκλογές 2012

Από τον τίτλο και μόνο, αντιλαμβάνεσαι τι θα επακολουθήσει... είπα να μην μιλήσω για αυτές τις εκλογές, είπα να το αφήσω να περάσει και να δούμε από Δευτέρα, αλλά, η τόση ανασφάλεια η δουλεία στα εκλογικά κέντρα και η επαφή με τόσες πολλές και διαφορετικές απόψεις, με οδήγησαν σε αυτό το ποστ. 
Πιο έντονη προεκλογική περίοδο, πιο περίεργες αντιδράσεις, και πιο ξεκούνημα από την μεταπολίτευση και μετά δεν έχουμε περάσει. Έτσι και γω με αυτό το λογύδριο, δεν θα σου πω τι να ψηφίσεις (ποια είμαι εγώ άλλωστε να το κάνω αυτό;), δεν θα σου πω τι θα ψηφίσω (δεν έχω ιδέα άλλωστε) θα σου πω τις σκέψεις μου όπως διαμορφώθηκαν τα τελευταία χρόνια, κάπως... μπερδεμένες!
Που λες λοιπόν, είμαστε εδώ, στο σημείο που η 28χρόνια εργαζόμενη μανούλα μου καταλήγει να παίρνει 900 μισθό και να μου δίνει στις 2 του μήνα 815 για να πληρώσω τους λογαριασμούς του προηγούμενου μήνα. Είμαστε εδώ που το πτυχίο μου δεν έχει καμία αξία και το μεταπτυχιακό μοιάζει όνειρο ουτοπικό. Είμαστε δίπλα στο παιδί εκείνου του γείτονα, που λιποθύμησε από ασιτία στο δημοτικό, για να κάνουν κέντρα υποδοχής μεταναστών με κέτερινγκ. Είμαστε εδώ που την προηγούμενη βδομάδα ξυπνήσαμε από τσιρίδες κοπέλας που την βίαζαν στην παιδική χαρά της γειτονίας μας, είμαστε εδώ στην χώρα που κατέλυσε 100 χρόνων δικαιώματα εργαζομένων που κατέστρεψε μέσα σε 2 χρόνια παιδεία και υγεία σαν να ήταν κωλόχαρτα. Είμαστε εδώ που οι συμφοιτητές μου βγαίνουν σε μπαλκόνια, φείσμπουκια και τουίτερια και φωνάζουν "Πάμε μωρή Πασοκάρα" "Αντώνη Αντώνη, εσένα θέλουμε". Είμαστε στην Ελλάδα που βλέπει σαν ελπίδα την Χρυσή Αυγή. Είμαστε στην Ελλάδα που παλέψαμε να φτιάξουμε για να την μισούμε! Είμαστε Εδώ!
Και κλείνουμε τα μάτια και λέμε δεν μπορεί, είναι όνειρο!
Είναι απίστευτο να δουλεύεις τόσα χρόνια και να μην έχεις να πληρώσεις τους λογαριασμούς σου λέει με δάκρυα στα μάτια, να μην μπορείς να στείλεις φροντιστήριο το παιδί σου, να μην μπορείς να στείλεις χρήματα στο παιδί σου που σπουδάζει, να μην έχεις λεφτά να πας μέχρι το εξοχικό σου, να αναγκάζεσαι να πουλήσεις την περιουσία σου, να δουλεύεις τόσα χρόνια για να καταλήγεις να μην σε συμφέρει ούτε η σύνταξη, να μην μπορείς να κάνεις όνειρα, είναι απίστευτο να ζεις με τα ψίχουλα και να τρέχεις να ξαναδώσει εμπιστοσύνη στο χέρι που σε μουτζώνει. Δεν το μπορώ αυτό. 
Είναι απίστευτο νέα παιδιά να μην έχουν ελπίδα λέω και γω, να μην έχουν όνειρα αλλά να έχουν φανατισμό για ένα κόμμα. Όχι ελπίδα για την ζωή, αλλά φανατισμό για ένα κόμμα! 
Είναι απίστευτο η μόνη ελπίδα για εθνική ασφάλεια να είναι η Χρυσή Αυγή. Αυτή που προπαγάνδιζε χρόνια έξω από τα σχολεία ανήλικα. 
Είναι απίστευτο να πρέπει να επιλέξεις μεταξύ υπαρκτού κουστουμάτου φασισμού και ναζισμού! 
Είναι απίστευτο να μην έχεις επιλογές. 


Νέα παιδιά, έμαθα θα ψηφίσουν ΧΑ θα μου πεις, ντροπή ναζισμός, φασισμός, ανεγκέφαλοι... Μαζί σου. Αλλά πιο ανεγκέφαλος είναι αυτός ή ο ψηφοφόρος του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ; Και θα σου μιλήσω όσο πιο λογικά μπορώ. Τον Δαπίτη δεν τον κατηγορώ τόσο, όχι γιατί είμαι καμία δεξιά κολλημένη ή κάτι τέτοιο, συμμετέχει και η νδ σε όλα, μαζί τα κάνανε σκατά, αλλά έστω η νδ σαν αντιπολίτευση και όχι σαν άμεσα εμπλεκόμενη. Το πασοκ όμως μας έφερε εδώ και συ 20 χρονών άνθρωπος δίνεις ευκαιρία στο κόμμα που λέγετε σοσιαλιστικό και καταλύει τα δικαιώματα των εργαζομένων με τον πιο φασιστικό τρόπο; που εν μια νυκτί (και ας το κανε κανέναν Καραμανλής αυτό θα είχαμε 50 Δεκέμβρηδες να θυμόμαστε) κατέλυσε το Πανεπιστημιακό άσυλο και με την σημαία της αριστεράς το δέχτηκαν όλοι; Το ΠΑΣΟΚ που σας έφαγε και νόμιμα τις περιουσίες με χαράτσια αλλά και με χρηματιστήρια; που νομιμοποιήσε αλλοδαπούς για να σας τρώνε την δουλεία και να τους ψηφίζουν; που δεν τους έχει βάλει τόσα χρόνια ούτε μια φορολογική επιβάρυνση;  Αυτό το πασοκ λοιπόν; 
Σας πειράζει η ΧΑ που γεννήθηκε από το ίδιο το πασοκ; Γιατί ο Έλληνας ξεχνάει πως πριν 2 χρόνια είχαμε κατακόρυφη έκρηξη βιασμών από πακιστανούς, πως στον Άγιο Παντελεήμονα οι άνθρωποι δεν πήγαιναν ούτε μέχρι την γωνία από φόβο αλλοδαπών και τους έσωσαν αυτές οι ομάδες (με μέσα που δεν θέλω καν να φαντάζομαι) ή ξεχνάμε εκείνον τον δύσμοιρο που τον σκότωσαν αλλοδαποί για να του πάρουν μια κάμερα 200 ευρώ ενώ πήγαινε να φέρει το αυτοκίνητο γιατί γεννούσε η γυναίκα του (για 200 ευρώ γαμώτο!!!). Ποια κυβέρνηση τα έκανε όλα αυτά πραγματικότητα; ας μην κρυβόμαστε! 

Είμαστε κυρίως η Ελλάδα που ξεχνάει, ξεχνάει πως κάποτε ο πρωθυπουργός της είπε επένδυσε και μετά της πήρε όλα τα κινητά και ακίνητα και την έκανε να αυτοκτονεί, που θα ξεχάσει τον Άκη μετά τις εκλογές και θα τον αφήσει να βγει ανενόχλητος γιατί έχει κλείσει τα 75 και δεν μπαίνει φυλακή. Τον Άκη που θα μείνει στο διαμέρισμα στην Αρεοπαγίτου για να ξεπεράσει το σοκ. Που ξεχνάει τον Λαλίωτη που ξεχνάει τον Μητσοτάκη, που ξεχνάει...Δεν τον νοιάζει, αρκεί να μην χάσει την θέση και τις υπερορίες του! 
Είμαστε αυτή η Ελλάδα, που ελπίδα για το αύριο δεν μου δίνει. Που μου θυμίζει τις άσχημες καταστάσεις με τους συμμαθητές μου στο λύκειο που η Χρύση Αυγή προκαλούσε και με έκανε να ντρέπομαι. Που με κάνει ακόμα να ντρέπομαι.
Όταν άκουσα προχτές παππού να λέει πάλι πασοκ, τι να κάνω δηλαδή; Τι να κάνεις παππού; να πάρεις την φωτογραφία με τα εγγόνια σου και πριν "ρίξεις μια ακόμα στο πασοκ" να τα κοιτάξεις να δεις στα μάτια τους την ντροπή. Να δεις την ανεργία. Να δεις την απελπισία. Να δεις μελλοντικούς μετανάστες από μια χώρα που μόνο λαθρομετανάστες ξέρει να φροντίζει. Μαζί τους να πας παππου και να αναρωτήθεις γουστάρεις να ζεις με 400 σύνταξη και τα 380 να είναι φάρμακα; αν ναι, ρώτα και το παιδί σου που δεν θα έχει σπίτι γιατί το καλοκαίρι θα του αυξήσουν την φορολογία. 
Δεν ξέρω αν υπάρχει κάποιος να εμπιστευτώ, ούτε οι ίδιοι άλλωστε δεν μπορούν να σε πείσουν να τους εμπιστευτείς, γιατί κακά τα ψέματα, ο Καρατζαφέρης θα κάνει μια ζωή κωλοτούμπα και θα σε δουλεύει, η αριστερά είχε και την ευκαιρία της και διασπάστηκε σε εκατό κόμματα λέγοντας πως μπορεί να συνεργαστεί και... και.. και κολοκύθια! Αν μπορούσατε γιατί δεν κάνατε έστω 2 βασικά κόμματα να εκπροσωπηθείτε να μαζέψετε τα ποσοστά σας να πάτε μπροστά; όταν παλεύεις για την καρέκλα όμως μένεις πάντα αντιπολίτευση, γιατί ας είμαστε ειλικρινείς κάποια κόμματα είναι μόνο για αντιπολίτευση. 
Όταν όλοι μου λένε "Καλά τι θα ψηφίσουμε;" με πιάνει όμως μια αγαλλίαση, πάει το παρωχημένο. Όταν μαθαίνεις πως θα μπουν στο ίντερνετ, μεγάλοι άνθρωποι να ψάξουν να μάθουν, η πουτάνα η ελπίδα ζωντανεύει και λες ναι! πάει η εμπιστοσύνη, η τυφλή υποταγή, νέο αίμα, ανακύκλωση! Πάψανε να ελπίζουν σε ραδιόφωνο, εφημερίδες και τηλεόραση! Ίσως και να αλλάξει κάτι.
Τώρα σαν άρχισα να ελπίζω πως ίσως δεν πάνε όλα τόσο χάλια!

Μια ευχή για αύριο, μην ψηφίσετε ούτε με παρωπίδες αλλά ούτε με θυμό! Μην ψάχνετε λύσεις στον φασισμό, είτε στον απτό είτε στον κουστουμαρισμένο! Ψαχτεί τε δείτε τις επιλογές σας στο διαδίκτυο!!