Στο Γυμνάσιο...

Να κάτι τέτοιες μεγάλες ώρες χρειάζεται ένα blog για να κάνεις την αυτό-ψυχανάλυση σου! Για να ξεσπάς, για να κατηγορείς την Άνοιξη, τον Μάη και τον χρόνο που περνάει και φεύγει. Γιατί περνάει.. και μπορεί να αλλοιώσει τα πάντα!

Έχουμε κατηγορήσει πάμπολλες φορές την άμοιρη την Άνοιξη, πως είναι κάτι στον αέρα της που μας κάνει να χαλαρώνουμε, να ηρεμούμε, να ελπίζουμε, να ονειρευόμαστε και κάποιοι λεν, να ερωτευόμαστε. Βλέπεις η δικαιολογία των φερορμόνων που εκρήγνυται στον αέρα (όπα έτσι δεν τις λένε;) μας αποπροσανατολίζει και πάνω που ο αγχωτικός χειμώνας βγαίνει, η ομορφιά και η λιακάδα μας πείθει πως ο μυστήριο βλέμμα, η τρυφερή καρδία, η γλυκό χαμόγελο ο με πολύ χιούμορ και ο κάθε λογής ινδιάνικο παρατσούκλι είναι ότι χρειάζεται για να γίνουμε ακόμα πιο χαρούμενοι. 

Όμως το χαμόγελο δεν σου ναι αρκετό, τα μάτια που θες να εξερευνήσεις δεν σε κάνουν αρκετά δυνατό για να ζητήσεις να τα διαβάσεις, και εκείνο το χιούμορ του που λατρεύεις τις πιο σκοτεινές σου ώρες δεν σε παρακινεί αρκετά για να το διεκδικήσεις! Και μένεις τελικά να κατηγορείς την Άνοιξη. 

Και η ζωή σου...αντί να γίνει καλύτερη γίνεται ένα τσικ πιο δύσκολή. 

Θυμάσαι τότε στο γυμνάσιο, που δεν έχανες την ευκαιρία να σαι κοντά της, που του 'γραφες ποιηματάκια και τα 'βαζες στα βιβλία του; εκείνο το κρυφό τριαντάφυλλο του Αγίου Βαλεντίνου; και τις ερωτικές εξομολογήσεις στα λευκώματα των φίλων της.. Αλλά πάει αυτός ο καιρός, η αθωότητα έδωσε την θέση της στα κουτάκια της ενηλικίωσης, οι άντρες τρόμαξαν, οι γυναίκες ή θα έγιναν πριγκίπισσες ή θα έγιναν υπέρ του δέοντος μαχητικές και ο έρωτας χάθηκε σε μια γρήγορη στροφή στον Λυκαβηττό, εκεί που μερικά ζευγαράκια πάνε ακόμα να φχαριστηθούν τον έρωτά τους!

Μερικές φορές ξέρεις πως θα μπορούσες να κάνεις ευτυχισμένο κάποιον εκεί έξω, ξέρεις πως πεθαίνεις να μάθεις τι τον βασανίζει και πως αν μπορούσες έχεις τον τρόπο να κάνεις τη μεγαλύτερη έννοια του να φαίνεται πιο ασήμαντη και από ένα σκισμένο καλσόν,ξέρεις πως μπορείς να τα κάνεις όλα πέρα και να προσθέσεις εικόνες μαγείας στο μυαλό του άλλου... αλλά μερικές φορές αυτό δεν είναι το μόνο κίνητρο.

Σήμερα με ρώτησαν αν θα μπορούσα εγώ σαν γυναίκα, να πείσω κάποιον να μπει σε σοβαρή σχέση..

ΥΣ Στην χώρα των θαυμάτων μπάνιο ακόμα δεν κάναμε!!