Πάσχα τον Αύγουστο

Τώρα μη με ρωτάς πότε ήρθαν τα Χριστούγεννα, πότε έφυγαν πότε κάναμε Καρναβάλι και πότε, Αναστήσαμε με βουτιές στην θάλασσα, γιατί το μόνο που ξέρω είναι πως για Μάιο μήνα έχω το καλύτερο μαύρισμα ever. 

5 μπάνια και 3 παγωτά εσύ;

Κάπως έτσι με βρήκε η μεγάλη βδομάδα, με τρελό πονοκέφαλο από ξενύχτι και σφηνάκια, να τρέχω να εξαντλήσω το χρηματικό απόθεμα από τις θείες και τις γιαγιάδες σε ρούχα και παπούτσια. Ναι φίλε αναγνώστη, η αρρώστια με ξαναχτύπησε και η κοιλιοδουλεία της αγορομανίας μου το Πάσχα βάρεσε καμπανάκι. Δεν έφταιγε βέβαια και αυτή η άμοιρη, αφού την τελευταία φορά που πήρα κάτι, θαρρώ στολίζαμε για Χριστούγεννα. 

Και έτσι αφού εξάντλησα τις δυνάμεις μου εδώ, αναχώρησα μέσα στον καύσωνα για την πατρίδα. 

Πάσχα στο χωρίο. Μια πρόταση χιλιάδες νοήματα. Όταν λέω χιλιάδες εννοώ πραγματικά... χιλιάδες. 

Χωρίο είναι: Ησυχία, ξεκούραση, ξελαμπικάρισμα. Αυτό είναι το χωρίο. Ξεχνάς τα πάντα, χάνεται το μάτι σου στην απέραντη θάλασσα και μέσα της βουλιάζουν έννοιες, προβλήματα και κάθε είδους πόνοι. Και ξαφνικά δεν θυμάσαι γιατί τις νύχτες δεν μπορούσες να κοιμηθείς, εδώ τις χάνεις, σε βρίσκει το ξημέρωμα να χαζεύεις την ανατολή. Δεν θυμάσαι γιατί λιώνεις στο fb ή το twitter εδώ χαζεύεις με ένα βιβλίο αγκαλιά τα χρώματα του ουρανού. Δεν θυμάσαι τι πάει να πει, σχολή, προβλήματα πίκρες, εδώ τρως τα γόνατα σου στα βότσαλα και ματώνεις τα δάχτυλα σου στις πέτρες, και το αγαπάς, βαθιά, αιώνια. 

Πάσχα στο χωρίο είναι: Το Πάσχα εδώ δεν έχει καμιά σχέση με την κλασσική, μεγαλόπρεπη γιορτή της Χριστιανοσύνης. Εδώ το Πάσχα, αρχικά, ξεκινάει την Μ. Τετάρτη που μαζεύεται ο κόσμος. Οι εορτασμοί κορυφώνονται την Μ. Παρασκευή με τον επιτάφιο όπου τα 4 ομορφότερα παλικάρια του χωρίου σηκώνουν τον επιτάφιο, όπου καμιά 10αρια καρακαϊδώνες στόλισαν το πρωί με ότι λουλουδικό βρήκαν γύρω γύρω στο χωρίο. Ναι, τόσος προγραμματισμός. Ακολουθούμε που λες τον επιτάφιο, και μέσα στην προσευχή και την περισυλλογή  χωρίς ψαλμωδίες και λοιπές (περιττές) χριστιανικές λεπτομέρειες, αρχίζουμε το κράξιμο του κόσμου που περιφέρεται. "Α! την είδες του Κ την κόρη, πως πάχυνε μωρέ, κρίμα(!) έφερε και τον γκόμενο φέτος, είναι από τον Κότρωνα αυτός του Ξ ο γιος που πέρσι τσακώθηκε με τον γιο του Μ.." και πάει λέγοντας. Που και που ο μέθυσος παπάς μας, σταματάει και παίρνει λεφτά που άτυχος κόσμος σκέφτηκε να να του δώσει για να ευλογήσει το σπίτι. Κακόμοιροι. Και κάπου εκεί το Μ.Σάββατο, ελπίζουμε πως θα πάρει την απόφαση μια χρονιά να μας πει το Χριστός Ανέστη μπας και δεν θεωρήσουμε πως τσάμπα κατεβαίνουμε στην εκκλησία. Θα μου πεις και ευχαριστώ να λες που παίρνουμε έστω Άγιο Φως. Κάπως έτσι μας βρίσκει μεθυσμένους, φουσκωμένους περιτριγυρισμένους με αγνώστους και κλαρινοποιούς η Κυριακή του Πάσχα να μισούμε το κατσικάκι και όλο του το σόι. Η θειά, να τρώει τα μυαλά, ο ξάδερφος να σε πιέζει να παντρευτείς στο χωρίο να κάνουμε γλέντι (με ποιόν ένας θεός ξέρει), τα πιτσιρίκια να σε κυνηγάνε να παίξουν παιχνίδια στο κινητό και το παραλήρημα να μην σταματά ούτε με 2 τόνους κρασί και τσίπουρο. 

Πάσχα φέτος στο χωρίο είναι: "Αυτή είναι ζωή, θάλασσα, ήλιος, παραλίες και μοχίτο. Α! και ωραία ρούχα. Έτσι θα έπρεπε να ζούμε" "Ε, τότε πήγαινε στην Καλιφόρνια". Αυτή ήταν η ατάκα του φετινού Πάσχα, που βρήκε να πέσει Αύγουστο με καύσωνα, καυτά μπραζίλ και μαυρισμένα μπρατσάκια. Έτσι πέρασε από πάνω μου και μου άφησε μονάχα ένα λευκό ποπουδάκι, αλάτι στα μαλλιά και γεύση μέντας στα χείλη. Γιατί ανάσταση είναι να σε κάνουν να χαμογελάς χωρίς καν να το ζητήσεις. 

Άντε τώρα να επανέλθεις στην πραγματικότητα του... χάθηκε το εξάμηνο στην σχολή, πρέπει να μετακομίσω, δεν έχω πια λεφτά κλπ κλπ.

Και αν είναι έτσι το Πάσχα μας, ο 15Αυγουστός μας μπορεί να είναι καυτότερος; Αυτό είχα να ρωτήσω και να σας γλυκοφιλήσω μέχρι να ξασπρίσει το στέρνο μου και να σας γράφω από το νέο (επιτέλους) διαμέρισμα που με πόνο και ιδρώτα πρέπει να ανακαλύψω!