Κυριακή 30 Ιουνίου 2013

Αλατόνερο

Κοίτα να δεις πως έχει η φάση, είναι καλοκαίρι, μπορώ να γκρινιάξω για τα πάντα και να είμαι ευτυχισμένη με το τίποτα. Γιατί και γκρινιάρα είμαι, και το καλοκαίρι είναι η πιο απαίσια και συνάμα καταπληκτική εποχή του χρόνου! Αλατόνερο, άμα είναι στην παραλία τ' αγαπάς, άμα είναι από ίδρωτα το σιχαίνεσαι. 

Είναι η εποχή που αν δεν είσαι στην θάλασσα πάνω σε τεράστιες μαξιλάρες με καφέ και βιβλίο παραμάσχαλα, λιώνεις από την ζέστη σε εργαστήριο (ναι, ακόμα) και μισείς που σπουδάζεις, που δεν είναι Δεκέμβρης και που έχεις υψηλότερη θερμοκρασία και από την έρημο Σαχάρα ντάλα μεσημέρι. Αλατόνερο!
Είναι η εποχή που θες το λιγότερο να λιώνεις σε πισίνες με φουσκωτά και μοχίτο στο χέρι, μαυρίζοντας το άμοιρο και ταλαιπωρημένο κορμί σου, αντί να απολαμβάνεις την ιδρωτίλα των ΜΜΜ πηγαίνοντας για να δώσεις... άλλη μια πρόοδο! Αλατόνερο!
Είναι η εποχή των βιβλίων και των παλιών (καλών) ταινιών, είναι η εποχή που λιώνεις με σειρές πριν βγεις να λιώσεις παραλιακή, δεν είναι η εποχή που κάνεις παρέα με τα τσιμέντα και τις ντάνες από βιβλία και εργασίες. 



Με την παραπάνω λοιπόν λογική βιώνω ένα αμφιλεγόμενο καλοκαίρι που προς το παρών με ταλαιπωρεί αλλά τουλάχιστον με μαυρίζει. 
Γκρινιάρα με λες, το ξέρω, αλλά ξέρεις, με το γλυκό τον τρόπο, αυτό που αγαπάς να σε ταλαιπωρούν, ή τουλάχιστον αυτό θα πει ο μπαμπάς μου στον άντρα μου πριν με πάρει ( μπας και με πάρει δηλαδή!).  
Πάρτο με χιούμορ και θα με αντιμετωπίσεις εύκολα, γιατί από χιούμορ όσο θες φίλε αναγνώστη. Μπορείς να με δουλεύεις, να με πειράζεις, να με βασανίζεις και γω να σ' αγαπώ γιατί ο χαβαλές είναι φάρμακο. 
Το δούλεμα είναι το αλατόνερο (aka αλατοπίπερο μωρέ, ξέρεις) της ζωής η κοροϊδία είναι που ξεπερνά τα όρια. Αυτό που δίνεις ευκαιρίες, αγάπη, ενδιαφέρον μέχρι να αποφασίσει ο άλλος πως ξέρεις τι; δεν είναι αρκετό. Κάπου εκεί, χάνεις την εκπληκτική (είναι, αντικειμενικά) ευκαιρία να είσαι φίλος μου και αυτόματα διαγράφεσαι από την ζωή μου, χωρίς τύψεις.
Είναι και που έχω τα νεύρα μου λοιπόν που λες 3 μέρες τώρα και ούτε το θαλασσινό αλάτι δεν βοηθάει να τα αποβάλω.. 
Βλέπεις, απ' ότι αντιλαμβάνομαι οι φίλοι μου, ανέχονται περισσότερο τους άλλους που γκρινιάζουν στα "σοβαρά" και όχι εμένα που γκρινιάζω για όλα αλλά δικαιολογώ τα πάντα όταν πρόκειται για αυτούς που αγαπάω.


Παράπονα; δεν ξέρω.
Ανάδρομός Ερμής; και πάλι..
Ίσως μόλις επιτέλους γυρίσω σπίτι να βρω γαλήνη. Ή βρω κάποιον να τσακώνομαι γιατί σε ένα σπίτι μόνος σου, πόσο να τσακωθείς στο τηλέφωνο; και καυγάς που καταλήγει σε σεξ, δεν είναι καυγάς. Οπότε μετράμε μέρες αντίστροφα

ΥΣ Η χώρα των Θαυμάτων σας ευχόμαστε καλές διακοπές και λευκά ποπουδάκια!
ΥΣ1 Ένα γκρινιάρικο ποστ!

3 σχόλια:

  1. Είναι παράγολο να ισχυρίζεσαι ότι το καλοκαίρι είναι η πιο απαίσια και ταυτόχρονα η πιο υπέροχη εποχή. Είναι σαν να λές ότι κάποιος είναι σύναμα κοντός και ψηλός ή ταυτόχρονα χοντρός και αδύνατος που αυτό είναι πραγματικά λογικό παράδοξο.
    Το καλύτερο που μπορουσες να πείς αν σκεφτόσουν λίγο είναι ότι το καλοκαίρι έχει συνάμα απαίσιες και υπεροχες εμπειρίες και θα ήταν λογικά ορθό.
    Άντε να μην σου δείξω περισσότερο πόσο θεός είμαι και σου φύγει η φέξη απ' τα μάτια και τυφλωθείς. ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Με τηνευκαιρία πολύ ωραίο άρθρο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Με μια δεύτερη ανάγνωση πιθανών να ήσουν σε θέση να αντιληφθείς τις μεταφορές, τους παραλληλισμούς και την ειρωνεία.
    Γενικά δεν έχω και τρελή φέξη για να αγχόνομαι από τυχόν γαμάτους. Ένεκεν γκαβή από χρόνια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή