Είμαι ή δεν είμαι Τσαρλί;
Αυτή η εβδομάδα ήταν μεγάλη! Μάθαμε πως τίποτα δεν είναι δεδομένο στην ζωή, όπως το να πηγαίνεις στο γραφείο σου σε μια Ευρωπαϊκή πόλη χωρίς να κινδυνεύεις, μάθαμε πως η ελευθερία του τύπου είναι τόσο εικονική όσο την φανταζόμαστε, πως ο Σαμαράς έβγαλε το πιο άθλιο προεκλογικό διαφημιστικό βίντεο του κόσμου, πως ο Μάλουεν έχει 500.000 φράγκα στο συρταράκι του κλειδούχου στην Διέππη ( Ο άνθρωπος από το Λονδίνο) και πως δεν θυμάμαι γρι από τα Γαλλικά μου.
Δεν είμαστε όλοι Τσαρλί και γω που το έβαλα σαν status, δεν είμαι Τσαρλί. Το Charlie Hebdo το είχα χαζέψει 5 περίπου χρόνια πριν, πήγαινα λύκειο και το είχα λογοκρίνει γιατί ανέβαζε υπερβολικού περιεχομένου εικονογραφίσεις. Μάλιστα είχα σκεφτεί, πως δεν τους την έχει πέσει ακόμη το Ισλάμ; μετά είχα διαβάσει πως ήδη απειλούνταν οι ζωές ορισμένων και ανάμεσά τους και του εκδότη. Αναμενόμενο είπα.
Αν ήμουν Γαλλίδα δεν θα το διάβαζα. Πιθανών να με ενοχλούσε. Σίγουρα θα είχα πει κακία, με ενοχλεί να σατιρίζουν την θρησκεία μου σε τόσο προκλητικό επίπεδο. Είμαι Ελληνίδα, πάλι με ενοχλεί, δεν το αγοράζω, όπως δεν θα το αγόραζα. Και άλλα πράγμα με ενοχλούν, δεν σηκώνω όπλο, δεν σκοτώνω κόσμο και συνεχίζω να υπερασπίζομαι το δικαίωμα σου/του/τους να λένε ότι θέλουν χωρίς κανέναν κίνδυνο της ζωής τους.
Είμαι Τσαρλί γιατί θέλω ο κάθε Τσαρλί να έχει το δικαίωμα να λέει ότι θέλει χωρίς να απειλείται, χωρίς τον φόβο. Διάβαζα πως ο εκδότης είχε προσωπική ασφάλεια, λόγω των απειλών. Και όλα αυτά στην Γαλλία. Στο Παρίσι. Στην πιο φιλελεύθερη πρωτεύουσα της Ευρώπης.
Οι Γάλλοι είναι όντως φιλελεύθεροι και όχι οι δικές μας οι χαζομάρες, είναι ανοιχτοί, είναι ο ορισμός της παγκοσμιοποίησης και παρόλα αυτά έχασαν 12 ανθρώπους επειδή έγραφαν ότι ήθελαν σε ένα περιοδικό. Σε αυτόν τον κόσμο θέλουν να μεγαλώσουμε τα όνειρά μας.
Σε μια από τις πολλές συζητήσεις καταλήξαμε πως φταίνε οι μεγάλες δυνάμεις και όχι το Ισλάμ. Ποιος πουλάει τα όπλα και εκπαιδεύει το Ισλάμ σε αυτά; βιομηχανίες. Να σταματήσουν! Γελάσαμε τόσο πολύ και καταλήξαμε να χαζεύουμε μοντέλα να λένε το γνωστό "World Peace". Γιατί όλο αυτό είναι τόσο πιο μεγάλο από εμάς, τόσο πιο επικίνδυνο από όσο φανταζόμαστε τόσο έξω από τις "μικρές" ζωές μας.
Το καλύτερο που διάβασα αυτές τις μέρες ήταν του Αρκά "Κάποιοι Θεολόγοι λένε πως, ο Θεός για να τιμωρήσει τους Φανατικούς του οπαδούς... Δεν υπάρχει".
Οι Κυριακές έχουν εξελιχθεί σε μικρή αγάπη. Έχουν φαΐ (λες και οι άλλες μέρες δεν έχουν ας πούμε... πήραμε 2 κιλά στις γιορτές!!) έχουν ζεστό καφέ (μπορεί και σοκολάτα) και βιβλία/ταινίες.
Σε ενημέρωση του resolution, έχω ολοκληρώσει μόνο "Α book that became a movie" και φυσικά εννοώ πως είδα το Χόμπιτ. Το οποίο δεν με ενθουσίασε και τόσο και πιστεύω πως έπρεπε να έχει κοπεί στα 2 τουλάχιστον. Όχι στα 3. Επίσης Λέγκολας, Όρλι, μεγάλωσες! Αυτά από το Βασίλειο της Δανιμαρκίας.
Χαζέψτε λίγο της Κυριακές μας και τα ξαναλέμε πάλι!
Αυτή η εβδομάδα ήταν μεγάλη! Μάθαμε πως τίποτα δεν είναι δεδομένο στην ζωή, όπως το να πηγαίνεις στο γραφείο σου σε μια Ευρωπαϊκή πόλη χωρίς να κινδυνεύεις, μάθαμε πως η ελευθερία του τύπου είναι τόσο εικονική όσο την φανταζόμαστε, πως ο Σαμαράς έβγαλε το πιο άθλιο προεκλογικό διαφημιστικό βίντεο του κόσμου, πως ο Μάλουεν έχει 500.000 φράγκα στο συρταράκι του κλειδούχου στην Διέππη ( Ο άνθρωπος από το Λονδίνο) και πως δεν θυμάμαι γρι από τα Γαλλικά μου.
Δεν είμαστε όλοι Τσαρλί και γω που το έβαλα σαν status, δεν είμαι Τσαρλί. Το Charlie Hebdo το είχα χαζέψει 5 περίπου χρόνια πριν, πήγαινα λύκειο και το είχα λογοκρίνει γιατί ανέβαζε υπερβολικού περιεχομένου εικονογραφίσεις. Μάλιστα είχα σκεφτεί, πως δεν τους την έχει πέσει ακόμη το Ισλάμ; μετά είχα διαβάσει πως ήδη απειλούνταν οι ζωές ορισμένων και ανάμεσά τους και του εκδότη. Αναμενόμενο είπα.
Αν ήμουν Γαλλίδα δεν θα το διάβαζα. Πιθανών να με ενοχλούσε. Σίγουρα θα είχα πει κακία, με ενοχλεί να σατιρίζουν την θρησκεία μου σε τόσο προκλητικό επίπεδο. Είμαι Ελληνίδα, πάλι με ενοχλεί, δεν το αγοράζω, όπως δεν θα το αγόραζα. Και άλλα πράγμα με ενοχλούν, δεν σηκώνω όπλο, δεν σκοτώνω κόσμο και συνεχίζω να υπερασπίζομαι το δικαίωμα σου/του/τους να λένε ότι θέλουν χωρίς κανέναν κίνδυνο της ζωής τους.
Είμαι Τσαρλί γιατί θέλω ο κάθε Τσαρλί να έχει το δικαίωμα να λέει ότι θέλει χωρίς να απειλείται, χωρίς τον φόβο. Διάβαζα πως ο εκδότης είχε προσωπική ασφάλεια, λόγω των απειλών. Και όλα αυτά στην Γαλλία. Στο Παρίσι. Στην πιο φιλελεύθερη πρωτεύουσα της Ευρώπης.
Οι Γάλλοι είναι όντως φιλελεύθεροι και όχι οι δικές μας οι χαζομάρες, είναι ανοιχτοί, είναι ο ορισμός της παγκοσμιοποίησης και παρόλα αυτά έχασαν 12 ανθρώπους επειδή έγραφαν ότι ήθελαν σε ένα περιοδικό. Σε αυτόν τον κόσμο θέλουν να μεγαλώσουμε τα όνειρά μας.
Σε μια από τις πολλές συζητήσεις καταλήξαμε πως φταίνε οι μεγάλες δυνάμεις και όχι το Ισλάμ. Ποιος πουλάει τα όπλα και εκπαιδεύει το Ισλάμ σε αυτά; βιομηχανίες. Να σταματήσουν! Γελάσαμε τόσο πολύ και καταλήξαμε να χαζεύουμε μοντέλα να λένε το γνωστό "World Peace". Γιατί όλο αυτό είναι τόσο πιο μεγάλο από εμάς, τόσο πιο επικίνδυνο από όσο φανταζόμαστε τόσο έξω από τις "μικρές" ζωές μας.
Το καλύτερο που διάβασα αυτές τις μέρες ήταν του Αρκά "Κάποιοι Θεολόγοι λένε πως, ο Θεός για να τιμωρήσει τους Φανατικούς του οπαδούς... Δεν υπάρχει".
Οι Κυριακές έχουν εξελιχθεί σε μικρή αγάπη. Έχουν φαΐ (λες και οι άλλες μέρες δεν έχουν ας πούμε... πήραμε 2 κιλά στις γιορτές!!) έχουν ζεστό καφέ (μπορεί και σοκολάτα) και βιβλία/ταινίες.
Σε ενημέρωση του resolution, έχω ολοκληρώσει μόνο "Α book that became a movie" και φυσικά εννοώ πως είδα το Χόμπιτ. Το οποίο δεν με ενθουσίασε και τόσο και πιστεύω πως έπρεπε να έχει κοπεί στα 2 τουλάχιστον. Όχι στα 3. Επίσης Λέγκολας, Όρλι, μεγάλωσες! Αυτά από το Βασίλειο της Δανιμαρκίας.
Χαζέψτε λίγο της Κυριακές μας και τα ξαναλέμε πάλι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου