Σάββατο 21 Μαΐου 2011

Κάθε εμπόδιο σε κάλο.

Μεθαύριο τελειώνουν οι Πανελλήνιες και για φέτο. Κάπου εδω θυμήθηκα (καλά όχι τόσο εγώ όσο η μανά, μητέρα, μαμά) τα δικά μου τα καλά τα πρόσφατα. Και έτσι είπα να σας κουράσω με την δίκια μου μικρή εμπειρία πάνω στο μηχανογραφικό γιατί κοντός ψαλμός αλληλούια και γιατί μέσα απο τις εμπειρίες των παλιών σε κάτι τέτοια μαθαίνουνε και νεότεροι.

Η σιγουριά σου θα σε φάει φώναζε η μανά, μητέρα, μαμά απο τοτε που με θυμάμαι. Και πρόσεχε λίγο που πας, τι κανείς,  τι γραφείς, έλεγχε το γραπτό σου και τι σε ρωτάνε. Έλεγε θυμάμαι και εγώ έλεγα στις πανελλήνιες θα προσέχω. Αμ δε! Αν δεν δώσεις δεν θα μάθεις ποτέ πως θα αντιδράσεις σε κάτι τόσο διαφορετικό (ναι η πανελλήνιες είναι τέλειος διαφορετικό πράγμα και στο σχολειό κανείς δεν σε προετοιμάζει για αυτό που θα αντιμετωπίσεις).
Δεν αγχώθηκα πότε δεν ξεσκίστηκα στο διάβασμα και δεν πολύ κάηκα να σου πω την αλήθεια. Πιο πολύ ταινίες έβλεπα στην Γάμα παρά μαθηματικά κατεύθυνσης. Δεν θα ξεχάσω την μανά να φωνάζει την νύχτα των Οσκαρ "Καλά απο τι ώρα είσαι ξύπνια" (κάπου στις 6) "Απο της 3" (με την γνωστή απάθεια) "Για να διαβάσεις μια φόρα 3 δεν ξύπνησες αλλα για τα Οσκαρ" "Δεν αφομοιώνω το βράδυ" "Ναι αλλα αύριο θα θυμάσαι μια χαρά τι φόραγε η Στριπ και θα κράξεις άμα πάρει το Οσκαρ η Μπούλοκ" (όπως και έκανα ασφαλώς, αλλα αυτό είναι άλλο θέμα).
Ξεκίνησα δυναμικά και συνέχισα με σκαμπανεβάσματα. Όμως σίγουρα δεν περίμενα να κάνω τα λάθη για τα όποια η μανά με είχε αποκηρύξει απο την πρώτη γυμνάσιου! Ναι κύριες και κύριοι δεν διάβασα τις εκφωνήσεις προσεκτικά έκανα λάθη ανόητα και ναι στον προγραμματισμό ξέχασα να κάνω και ένα υποερώτημα. Όλοι έξω απο τον χώρο πολλά λένε άμα δεν χορέψεις όμως εσύ...
Και βγήκαν οι βαθμοί μου οι οποίοι έκαναν την μακροχρόνια αλαζονεία μου να κρυφτεί στο καβούκι της. Και ήρθε εκείνη η δύσκολη ώρα του μηχανογραφικού που λίγο πολύ ξέρεις που περνάς.
Όποιος σου πει δεν το περίμενα ήταν πολύ χειρότερο απο ότι πίστευα και σχετικές αρλούμπες ψεύδεται. Πολύ καλά όλοι ξέρουμε πάνω κάτω (φυσικά με μικρές αποκλείσεις) πως έχουμε πάει.
Η δυσκολότερη ώρα είναι εκείνη που πρέπει να βάλεις το μέλλον σου σε μια κόλλα χαρτί αριθμημένο. Πιο βάζεις πρώτα?

Εγώ συνέχισα την ιδία αλαζονική συμπεριφορά με αποτέλεσμα? Να χάσω ότι καλό είχα και να σταλώ επαρχία. Αφού ήμουν σίγουρη ότι θα μπω εδω. Μα έλα που και αλλα 2000 άτομα ήταν σίγουρα και μπήκαν πριν απο μένα με τους καλύτερους βαθμούς τους και γω αντί να έχω καβάτζα με τον καλό σχετικά βαθμό μου πήγα σε ένα άγνωστο μέρος.
Αποτέλεσμα να βάλουμε όλα τα μέσα για να έρθουμε Αθήνα με μεταγραφή και τελικά εγώ να μείνω ένα χρόνο σπίτι μου!
Κάθε εμπόδιο σε καλό. Θυμάμαι την μητέρα μου να λέει. Δεν ξέρω αν ισχύει πάντως η αλαζονεία μου η έπαρση μου η ξεροκεφαλιά και ο εγωισμός μου φάγανε ένα γερό χαστούκι και ομολογώ μετριάστηκαν.
Μπορεί να μην έχω μανά πρύτανη αλλα δόξα το θεό έχω μανά που νοιάζεται και τον μεγαλύτερο πρέπει να τον ακούς (οχι απαρετητος μανα για ολους μας) κάτι παραπάνω θα ξέρει. Όταν είσαι 18 είναι δύσκολο να πάρεις τόσο σοβαρές αποφάσεις και ειδικά με την έπαρση για συντρόφια.
Τώρα θα έρθει το χειρότερο όμως το 10%. Κάπου εδω θα αρχίσουν πάλι οι συζητήσεις και οι γονείς μετά τα λάθη του προηγούμενου έτους θα πουν ευλόγα "Θες τώρα να μας ακούσεις και να μην κανείς τα δικά σου αφού μονο σε καλό δεν βγήκαν?". Άδικο;;; Όχι βέβαια. Αλλα η οικογενεια που έχει όνειρο να με δει στο Πανεπιστήμιο και γω που έχω όνειρο να γίνω κάτι που μονο απο ΤΕΙ προς το πάρων στην Ελλάδα σπουδάζετε τι θα κάνω?
Δεν ξέρω ακομα. Δεν ξέρω γιατί δεν θέλω να απογοητεύσω ούτε εκείνους που με τόσο κόπο με μεγάλωσαν και με βοήθησαν αλλα ούτε και τον εαυτό μου που του χρωστά ένα όνειρο απο 11 χρόνων.
Άμα κανείς κάτι που δεν θες, που μπορεί να έχεις πάντα δουλειά, θα μουντζώνεις για πάντα τον εαυτό σου αυτό ξέρω εγώ. Αν σπουδάσεις κάτι που δεν σου αρέσει (αν καταφέρεις πότε να βγάλεις την σχόλη αφού δεν θα σου αρέσει) πότε δεν θα είσαι ούτε καλός αλλα θα σιχαθείς τον εαυτό σου μια μέρα. Είδα και τον αδελφό μου που επέλεξε να κάνει κάτι επειδή ήταν εύκολο και τώρα μισεί κάθε μέρα τον εαυτό του που σηκώνετε να πει στην δουλειά.
Δεν  χρειάζεται καθηγητής μανά η πατέρας αλλα σύνεση για ένα μηχανογραφικό προσοχή αγάπη και προσπάθεια.
Πότε δεν θα ξεχάσω εκείνα τα 2 βράδια πριν το μηχανογραφικό. Για τις πανελλήνιες δεν πολύ τρελάθηκα αλλα όταν πήγα να δώσω το μέλλον μου στο υπουργείο μονο που δεν έβαλα τα κλάματα. Αν κάνω λάθος ποιος θα το διορθώσει? Τέτοια ένταση δεν έχω ξανά νιώσει πότε. Ήμουν τόσο αγχωμένη μέχρι να το παραδώσω. Μακάρι για σας να είναι πιο απλό και πιο εύκολο για μένα ήταν πολύ δύσκολο να πάρω έτσι απλά μια απόφαση που θα καθόριζε τι θα έκανα σε όλη μου την ζωή. Και δεν θέλω τπτ να είναι στην τύχη καλός η κακός. Αν λοιπόν κάθε εμπόδιο είναι σε καλό θα σας το γράψω τα Χριστούγεννα για να σας πω πως βλέπω τα πράγματα μετά απο ένα Α χρονικό διάστημα.
Καλή επιτυχία σε όλα τα εκκολαπτόμενα φοιτητάκια λοιπόν και καλή δύναμη στους επόμενους πανελληνιαζόμενους!

ΥΣ Στην χώρα των θαυμάτων δεν δίνουμε πανελλήνιες σπουδάζουμε ότι θέλουμε απο την αρχή για να βγάλουμε αυτό που μας αρέσει!

2 σχόλια:

  1. Ναι...επιτέλους γράφω!! χιχιχι!!
    Εγώ εδωσα πριν 3 χρόνια πανελλαδικές...τι μου θύμισες!! Το μηχανογραφικό το είχα συμπληρώσει τελευταία στιγμή από το άγχος μου...
    Πάντως στα όσκαρ εκείνης της χρονιά με είχε πρήξει η μάνα μου...θυμάμαι ξυπνούσε κάθε μια ώρα και έλεγε "ακόμα δεν τελιώσαν αυτά τα χαζά που βλεπεις;;" χαχαχαχαχα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Επιτελους!!!
    Και αυτο το επιτελους μετραει εις διπλουν! Πρωτον γιατι καταφερες να γραψεις και δευτερον γιατι περιμενα να ακουσω και απο καποιον αλλο κατι παρομοιο!!
    Ναι ρε Πανο μετα τα Οσκαρ σηκωθηκα και πηγα αμεσως σχολειο το τι ακουσα δεν λεγετε! Ολη τη μερα με εβριζε. Χαλαλι ομως δεν θα πω η Σαντρα το πηρε!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή