Πρωταγωνιστές για ένα ακομα Κυριακάτικο βράδυ. Θέμα? Η μεγαλύτερη πορεία των εργαζόμενων και η τραγωδία στην Μορφιν. Η μάλλον η τραγωδία στην Μορφιν γιατί πια μονό αυτό έμεινε.
"Φωτιά σε μια τράπεζα είναι θέαμα ποιητικό, Τα θύματα μέσα της είναι τραγωδία"
Ψάχνουμε τους δολοφόνους? Κατηγορούμε τους δημοσιογράφους? Τους αναρχικούς? Η τους απεργούς?
Ζούμε στην Ελλάδα της Μορφιν, του Αλεξάνδρου Γρηγοροπουλου, της Κουνεβα, των μεταναστών Πακιστανών, της ωμής βίας της εξουσίας των Χρυσαυγητων, των δολοφόνων των παιδιών της ομάδας Βιας και των αδιάφορων ελλήνων.
Δεν με ενδιαφέρει καθόλου τι λέτε για την εκπομπή για το πότε βρήκε την στιγμή να κάνει το θέμα την επανεμφάνιση του η σε πιο κανάλι. Ναι οκ το μεγκα είναι το φερέφωνο του κυβερνών κόμματος ναι οκ ο Θεοδωράκης έχει εκπομπή σε ένα κανάλι που δεν θα δείξει σφαιρικά ένα τέτοιο γεγονός. Εεεε και?? Εγώ ξέρω ότι ένα χρόνο τώρα η Μορφίν πέρασε στα "ψιλά" και μια απο της καλύτερες και μεγαλύτερες πορείες στην χωράς ξεχάστηκε και ο μονός τρόπος για να την θυμηθούμε είναι τα 3,5 θύματα της.
Σχόλια με λέξεις μεγάλες που τονίζουν τον πόνο. Σχόλια με λέξεις κακίες αιχμηρές και καυστικές με οργή και μισός. Κανείς δεν σχολιάζει ότι μονοί μας έχουμε επιλέξει το που και πως θα ζούμε.
Μίλησαν άνθρωποι που μεταξύ άλλων ανέφεραν βία απέναντι σε αθώους, ασυδοσία ματατζιδων και ανεγκέφαλων, πόνο για τους εκλιπόντες (και απο συγγενείς) αλλά κυρίως, μίλησαν για την αδιαφορία.
"Πέρναγαν και έλεγαν κάψτε τους" Εκείνη την στιγμή σταμάτησα και κοίταξα την τηλεόραση και είπα "Θεέ μου πλακά μας κανείς;".
Δεν θα ψάξω λέξεις και φράσεις για να κάνω το κείμενο μου να βγει πιο συγκινησιακό. Γραφώ με φορά και απλά εξωτερικεύω ανακατεμένες τις σκέψεις μου. Απο μονή της αυτή η φράση είναι ικανή για να σε σοκάρει όμως.
Μεγάλωσα με την αίσθηση ότι η χωρά μου είχε φιλοξενήσει ανθρώπους σαν τον Πλάτωνα σαν τον Σοφοκλή σαν τον Ευριπίδη, σαν έννοια είχε γεννήσει τον ξένιο Δια και την φιλεύσπλαχνη Δήμητρα. Μολις άνοιξα τα ματιά μου και είδα τον κόσμο είδα ότι τώρα φιλοξενούσε μπάτσους ετοίμους να πιουν αίμα, κουκουλοφόρους να σπανέ περιούσιες και μια κοινωνία που βγάζει πρωθυπουργό κάποιον που τον φωνάζουν Γιωργάκη.
Κάποτε η μανά μου είπε ψήφησα και γω τον Αντρέα γτ ο λόγος του ήταν μαγικός. Λαοπλάνος σε μαγνήτιζε. Ακομα και την μανά μου τον πιο λογικό άνθρωπο. Σήμερα κάθομαι και σκέφτομαι... σοβαρά ο νούμερο ένα κανόνας στην πολιτική είναι να ξέρεις να πείθεις τον κόσμο που σε ψηφίζει, εσάς τι σας έπεισε? Γιατί μάλλον είναι πολύ μικρή για να το καταλάβω...
Δεν θα ρωτήσω αν είμαστε απόγονοι των ιδίων αρχαίων, δεν θα μιλήσω για όσα έχουν ειπωθεί (δικαίως δλδ) χιλιάδες φόρες για τον τόπο μας ιδιαιτέρα τον τελευταίο χρόνο, ίσως μάλιστα μετά απο τόσους κατακτητές να μην είμαστε καν απόγονοι τους, η πάλι κάποιο μέρος της ιστορίας να έχει παραγράφει που να μιλαει για μαζικό θάνατο των ελλήνων και εγκατάσταση κάποιου αλλού είδους πιο "απαίσιου" στον τόπο αυτό μεταξύ Αφρικής-Ασίας-Ευρώπης, απλά μια ερώτηση θέλω να κάνω: Ποσό εγωιστικό θα είναι να θέλω να γεννήσω και να μεγαλώσω τα παιδιά μου σε αυτόν τον τόπο με αγάπη για αυτήν την χωρά;
Πριν λίγο καιρό κάτω απο την Ακρόπολη σε μια καφετέρια είπα στην κολλητή μου "Ρε γαμωτο θα θελα να μεγαλώσουν εδω τα παιδιά μου και να είναι Έλληνες τον αγαπώ αυτόν τον τόπο." πάνω σε μια συζήτηση περί φυγής. Η απάντηση της ήταν περά για περά σοκαρίστηκα σωστή: "Εγώ θέλω να είναι ευτυχισμένα τα παιδιά μου γιατί εγώ θα αγαπώ αυτά". Συμπέρασμα αν τα αγαπάς πόρτα και τρέχα.
Αυτό δεν είναι όμως που θέλουν? Να ξεχάσω τι θέλω τι είμαι με τι μεγάλωσα να τα παρατήσω όλα και να φύγω. Αφού σου κλέβουν τα πάντα δεν θα θες κάτι καλύτερο? Δεν θα θες να φύγεις?
Η Μορφιν είναι ο τρόπος κάποιων να σου πουν "σκάσε και κολυμπά" αλλά η ξενιτιά είναι ο τρόπος για να απαντήσουν. Ποσό σωστό είναι αυτό? Γιατί να μισήσω αυτόν τον τόπο? Γιατί?
Είναι σκληρό και άδικο μια μανά να χάνετε έτσι πριν καν νιώσει μανά. Και αν υπάρχει θεός θα πρέπει και αυτός μια μέρα να δώσει λογο. Για τον δόλιο τον Πακιστανό που γλίτωσε απο κει και έφυγε απο έναν σκουπιδοτενεκέ εδω, για τον καημένο τον Αλέξη για το αγέννητο παιδί της Αγγελικής για τα παιδιά της ομάδας Δίας για όλους όσους πεθαίνουν κάθε μέρα δίπλα μας μέσα σε αυτόν τον τόπο. Αν εσύ εκεί έξω υπάρχεις θα δώσεις λογο στο παιδί σου θα δώσεις λογο που έφυγες που τα παράτησες και δεν έκανες κάτι.
Είσαι εκείνος που χλευάζει την Τζούλια αλλά κάθετε και χαζεύει κάθε της πίπα (κυριολεκτικά και μεταφορικά) είσαι αυτός που βλέπει την ομάδα του να παίρνει το κύπελλο και κάνει σαν παιδάκι στην Αφρική που του κλέβουν ένα μπουκάλι πόσιμο νερό, είσαι αυτός που ξέρεις τι έβαλε η Ελισάβετ στον γάμο ενώ παραπονιέσαι ότι σου τα επριξαν με αυτό το θέμα, είσαι αυτός που παραπονιέσαι για την ανεργία και κάθε πρωί είσαι στα Εξάρχεια για καφέ, είσαι αυτός που κλαίγετε, είσαι αυτός που θα φύγει και πρώτος.
Μαμά γιατί δεν κάνετε κάτι? Σας πηδανε ρε γαμω το!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου