Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου 2012

Χριστούγεννα; (Ποστ Αφιέρωση)


Που λες αγαπητέ αναγνώστη για όσα διαβάσεις σήμερα θέλω να με συγχωρέσεις. Τελευταία βλέπεις, δεν κοιμάμαι καθόλου καλά και αυτό βγαίνει προς τα έξω. Να δα, εχτές στον ύπνο μου είδα πως η προφητεία των Μάγιας, σου λέει τελικά βγήκε πραγματική. Ο κόσμος όπως τον ξέραμε άλλαξε. 21/12 η γη σταμάτησε να γυρίζει και ‘μεις αντί να εκτοξευτούμε με φόρα στο σύμπαν, μείναμε με έναν αιώνιο ήλιο πάνω από το κεφάλι μας.
Ναι αγαπητέ αναγνώστη ο χρόνος πάγωσε λέει και η γη έμεινε απόλυτα στάσιμη και η μόνη χώρα με ήλιο θα ‘ταν η Ελλαδίτσα. Όλες οι άλλες θα χαν, λίγο απόγευμα, λίγο μεσημέρι, λίγο βράδυ, λίγο… λίγο.. λίγο. Και η ζωή θα έπρεπε να συνεχιστεί ως έχει. Όμως η έλλειψη μαγνητικού πεδίου, λέει (άκου να δεις) θα μας στερούσε όλα τα τεχνολογικά επιτεύγματα και δυστυχώς θα έπρεπε να αρχίσουμε από το 0. Αυτήν την καταστροφή προέβλεψαν οι Μάγιας. Μια ζωή από το μηδέν χωρίς ίντερνετ. Είστε σοβαροί;;;
Στον ύπνο μου δε, βροχές, καταιγίδες.. στις 20/12 ο κόσμος κατέρρεε. Ίσως βέβαια να μου ‘κατσε βαρύ και το τοστάκι, ή να επηρεάστηκα από τον κατακλυσμό του Νώε εδώ στας Πάτρας. Κανείς δεν ξέρει..


Που λες με όλα αυτά ξύπνησα φοβισμένη και ένα τσικ ιδρωμένη. Φοβισμένη πως δεν έχω προλάβει να ερωτευτώ, να κάνω εκείνη την κουλή φαντασίωση πραγματικότητα, να  γίνω μάνα, να ταξιδέψω στο κόσμο, δεν έχω δουλέψει με πάθος πάνω στην διαφήμιση, κάτσε κόσμε μην καταστρέφεσαι δεν έχω προλάβει να δω το στολισμένο δέντρο της μάνας!
Άσχημη φάση σου λέω.
Πρέπει να αναθεωρώ σιγα σιγά τις προτεραιότητες μου. Να μιας και τελειώνει ο χρόνος (μας), πρέπει να είμαστε λίγο πιο απαιτητικοί με τα ειλικρινά θέλω μας και να κάνουμε όσα θέλουμε. Ξέρω μέχρι και συ θα αρχίσεις να μου λες στο τέλος, το όλο λες λες και γκρινιάζεις. Είμαι γκρινιάρα αγαπητέ αναγνώστη. Για αυτό με αγαπάνε. Μην το αμφισβητείς τούτο. Με αγαπάνε και έρχονται να μείνουν μαζί μου, με δώρα τόσο όμορφα που τύφλα να χει ο άγιος ο Βασίλης.
Πριν συνεχίσω θέλω όμως να ξέρεις πως ενώ αυτό το ποστ είχε άλλη κατάληξη, με απείλησαν πως επειδή σταμάτησα τα αλλοπαρμένα κίνκυ ποστ μου, και άρχισα τα χρηστικά θα σταματήσουν οι επιχορηγήσεις, δωράκια, αγαπάκια κλπ και για αυτό θα στείλουν φωτογραφίες και ντοκουμέντα μου στο φβ, οπότε πρέπει να αλλάξω την κατάληξη μου. 
Και όλα αυτά ενώ πέρασα το πιο τρελό σαββατοκύριακο. Ένα σαββατοκύριακο, πολυλογίας, πανικού, στρωματσάδας, φαγητού, χορού, κουτσομπολιού, φλερτ και χαλάστρας (Ναι εσείς που με ρωτήσατε, μάθετε πως όντως μου κάνατε μια αλλά χαλάλι σας).


Που λες έχεις ξυπνήσεις από τις 6:50 για να πας για μάθημα, κάνεις 4 ώρες εργαστήριο, γυρνάς, μαζεύεις πλένεις, καθαρίζεις , μαγειρεύεις, λούζεσαι, παίρνεις ΜΒ (βλέπε φιλενάς) από το ΚΤΕΛ , πας για μπόουλινγκ, τρως γκούντις, κουβαλάς βαλίτσες, τρέχεις σε κάτι Γερμανούς φίλους σου, επιστρέφεις 1:30 σπίτι, καταλήγεις 4 να κοιμηθείς. Και έρχεται η φιλενάς (βλέπε ΜΒ), το τέρας στις 4 το πρωί πάνω που έχεις γλαρώσει στο ύπνο μετά την εξαντλητική περιήγηση σε όλες τις φώτος του Γυμνασίου και του Λυκείου που περιέχουν την επική ατάκα « -Πως καταντήσαμε έτσι; -Εμείς καταντήσαμε κούκλες οπότε δεν πειράζει!» να σε ρωτήσει εν τέλει, «Τάνια; Το πέστο πως φτιάχνετε;» Σοβαρολογείς;;;;
Κι όμως με ρώτησε φίλε αναγνώστη. Και αν κουράστηκες εσύ σκέψου εμένα. Βέβαια μη μιλώ και γω, γιατί αυτό το σουκου είδα ξανά την τρελή Πατρινιά με την πιο απίστευτη ενέργεια του κόσμου. Που κάνει ότι μα, ΟΤΙ μπορείς να φανταστείς με μόνο 5 ώρες ύπνο και αντέχει. Τι να πεις; Είμαστε ασυγχώρητα πτώματα.
Η μέρες πέρασαν, εγώ έπαθα υστερία καθαριότητας, η κουζίνα κρίση ανασφάλειας (σταμάτησε να μαγειρεύει αφ’ εαυτού της) τα μαλλιά μπουκλωθήκαν δίνοντας άλλο στιλ, τα λεφτά έφυγαν σαν αέρας, η μάνα έπαθε κρίση πανικού, τα ψώνια και το φαί δεν ταίριαξαν καθόλου μεταξύ τους και το Σάββατο η μισή Πάτρα ένιωσε την απόλυτη οργή μιας γυναικοπαρέας (καλά είχαμε και κάτι άντρες αλλα γουατέβα).
Η βδομάδα μας βρήκε περίεργα, άφραγκους, με εργασίες και χαμόγελα γιατί η μάνα μας περιμένει στας πατρίδας, να λιώσουμε στα χαλιά μας, να θαυμάσουμε το δέντρο μας, να σταματήσουμε να πλένουμε/καθαρίζουμε/σφουγγαρίζουμε, με ζεστό φαί και καθαρά ρούχα, μπας και πούμε ένα καλές γιορτές, αφού εδώ ότι θες είναι, αλλά Χριστούγεννα ακόμα δεν είναι.
ΥΣ Στην χώρα των Θαυμάτων η Σούζη τρώει και τρώει και ψεύδεται!
ΥΣ2 ΜΒ αφιερωμένο μωρή καψούρα το ποστ, λίγο και στην Αποστλ, και στο μικράκι το Νταουτάκι. Αυτά. Καλές γιορτές λέει.
ΥΣ3 Μάνα στείλε λεφτά δεν έχω για εισιτήρια.
ΥΣ4 Γείτονα σόρι που γράφω αυτό το ποστ 1:43 το βράδυ με Kings of Leon στην διαπασών. Αν με διαβάζεις είσαι γλυκούλης που με αντέχεις και υπόσχομαι να μην τραγουδάω ώρες κοινής ησυχίας και να μην αφήνω το Νταουτάκι να γκαρίζει 6:20 το πρωί για την οικονομία.
ΥΣ5 Αυτά!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου