Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου 2012

Απουσιολόγος, η μικρή ονειροπόλα!

"Θα είμαι για πρώτη φορά χαλιά και θα το ανεχτείτε" είπε και ελάλησε. 
Πριν 8 χρόνια περίπου, μπήκα φοβισμένη σε ένα σχολείο καλύτερο από ότι πίστευα και για μέρες είχα εφιάλτες πως θα με ξαναγύρναγαν στο παλιό, ο φόβος μην με πάνε πίσω και σταματήσω να κάνω παρέα μαζί σας. Σε γνώρισα ήδη από την δεύτερη μέρα. Μου έκανε εντύπωση που ήθελες να είσαι η σοβαρή αλλά είχες ένα τεράστιο χαμόγελο. Δεν σε συμπάθησα ποτέ Μαρία, ήσουν οι απουσιολόγαρα μας και ήθελα να μου σβήνεις τις απουσίες. Ξέρεις πως πάει. Χαμογελάκι. 
Με έσωσες πολλές φορές άθελα σου. Είτε αυτό λέγετε σβήσιμο απουσιών είτε μια Πρωτοχρονιά που με στήριξες καλύτερα και από οικογένεια. Γιατί αυτή είσαι, θέλεις να κάνεις ότι περνάει από το χέρι σου για να μην είναι χάλια όσοι νοιάζεσαι. 
Και είσαι πραγματικά ο ορισμός της έννοιας νοιάζομαι. Χωρίς μεγάλα λόγια και με φαρδύ χαμόγελο, είσαι η χαρά της ζωής.
Είσαι αυτή που θα ξυπνήσεις από νωρίς και θα ξυπνήσεις και τον άλλο με γέλια και χαμόγελο και ας έχετε κοιμηθεί ελάχιστες ώρες. Πάντα έχεις τόσα να κάνεις. Είσαι γεμάτη καφεΐνη και όνειρα. Έχεις στόχους και όνειρα και αν με ρωτάς, ο μόνος άνθρωπος που πιστεύω πως μπορεί να πετύχει όσα θέλει είσαι εσύ. Αλλά και αν δεν τα πετύχει, δεν θα απογοητευτεί κανείς, ξέρεις γιατί; γιατί έχεις δώσει τόση αγάπη γύρω σου που το μόνο που μετράει είναι που είσαι αυτή που είσαι.
Δεν βγήκες ποτέ για να ψωνίσεις ρούχα, ούτε ήπιες ποτέ πολύ, εκτός την 5 ήμερη φυσικά, ήθελες να φύγεις από το λύκειο και το στομάχι σου ήταν χειρότερος κόμπος και από τον γόρδιο δεσμό όταν δώσαμε Πανελλήνιες, Έκθεση. Το αγαπημένο σου δώρο ήταν πάντα ένα βιβλίο. Γιατί είσαι περίεργη δεσποινίς, να μάθεις όλο το κόσμο, και εμείς για πάντα θα σε πειράζουμε κάνοντας πως ξέρουμε κάτι που δεν ξέρεις και δεν στο λέμε. Κοκκινίζεις και σκας από περιέργεια. Και είσαι σκέτη φάτσα. 


Θες να φύγεις, και είναι εγωιστικό να σε θέλουμε κοντά μας, αλλά λένε η οικογένεια είναι οι φίλοι που επιλέγεις και το ξέρεις πάνε χρόνια που είσαι κομμάτι της δικής μου οικογένειας. Αλλά και συ έκανες το ίδιο για μένα και πάντα θα προσπαθώ να κάνω ακόμα περισσότερα για σένα. Τι να κάνουμε κοπελιά; με σκορπιούς έμπλεξες. Απαίσια φάρα. Αλλά η Ελλάδα είναι μικρή για να εκπληρώσει τα όνειρα σου. Έχει τόσα σύνορα. 
Μικρή ονειροπόλα, μην είσαι χαζή και αγάπα τον εαυτό σου όσο τον αγαπάμε εμείς που σε γνωρίζουμε. Μίλα για ότι σε προβληματίζει, σε όποιον θες. Μην νοιαστείς για το ότι τον επιβαρύνεις, οι φίλοι είναι για να τα μοιράζονται όλα, αλλιώς χάνουν την μισή μαγεία.
Ξέρεις πως είσαι ο μόνος άνθρωπος που έχει καταφέρει να τσακωθεί μόνο μια φορά μαζί μου;; Ποια είσαι τελοσπάντων Μαρία Βατίστα;

ΥΣ Ένα Χριστουγεννιάτικο ποστ με λατρεία από την κρύα Χώρα των Θαυμάτων. 
ΥΣ Αφού δεν έχεις όρεξη για Χριστούγεννα σε Χριστουγενοποιήσα εγώ (μη φωνάζεις, σε ακούω!)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου