Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου 2011

Σεπτέμβρης των Θαυμάτων (vol#8): Αναθεωρήσεις.


Και οι Αναθεωρήσεις καλά κρατούν!
Ο νέος αυτός μηνάς που με βρήκε… πληγωμένη, τσακωμένη, να ψάχνω νέα καταφύγια και λύσεις ήρθε να βάλει και άλλο ένα μικρό λιθαράκι στην προσπάθεια ανασυγκρότησης του μυαλού μου!
Όλοι γνωρίζουν πως μισώ (οκ οι φίλοι και οι συχνοί αναγνώστες μου, οι άλλοι το μαθαίνετε τώρα) τον κύριο Πάολο Κοέλιο άλλα αυτός ο τρελός Σεπτέμβρης ήρθε να τα αλλάξει όλα πια γιατί όπως λέει μια γνώστη, αρχαιολόγος φίλη μου, τα πάντα ρει. Έτσι λοιπόν και η άποψη μου για τον εν λόγο κύριο άλλαξε! Εν μέρη (οκ μην είμαστε και πλεονέκτες κάλε μου).
Διαβάζοντας το «Η μάγισσα του Πορτομπέλο» ενθουσιάστηκα κάπως. Δεν είναι μοναχά η πρωτοτυπία του θέματος (αν και πάντα στην εσωτερική δύναμη καταλήγει ο Κοελιο, άλλα το ξεπέρασα πια) άλλα ο τρόπος που το έγραψε, ένα βιβλίο με ένα θέμα τόσο περίτεχνα γραμμένο που αναλύει από την οικονομική πολιτική των τραπεζών μέχρι και την εκκλησιαστική πολιτική των καθολικών τον πόλεμο στο Βιετνάμ άλλα και το πώς είναι να μεγαλώνει μια γυναίκα μονή της σήμερα ένα παιδί. Θεσπέσια γραμμένο περίτεχνα διακοσμημένο και αρκετά ψαγμένο.
Ακόμα και αν δεν νιώθεις απολυτά σύμφωνος με την κεντρική ιδέα του συγγραφέα ακόμα και αν σε κάποια σημεία νιώθεις απίστευτα βλάκας που ενώ όλα (όπως πιστεύει εκείνος) όσα χρειάζεσαι για να ευτυχήσεις είναι στα χέρια σου και εσύ δεν μπορείς να τα δεις (οκ μπορεί να είναι άλλα επαναλαμβάνεσαι και νιώθω και κάπως ηλιθία) παρολαυτα υπάρχει μια συναρπαστική εξέλιξη του χαρακτήρα στο βιβλίο που σε γοητεύει λογοτεχνικά. Η Αθηνά λοιπόν η κεντρική ηρωίδα του βιβλίου και μάγισσα του Πορτομπέλο είναι μια γυναίκα παράξενη, αναζητά την εσωτερικότητα της (σήμερα απλά θα έκανε γιόγκα καλέ μου Πάολο, be realistic) στο κεφαλαίο 3 ή 4 δεν θυμάμαι μετακομίζει πάνω από έναν τρελό γείτονα που βάζει κάθε βράδυ μουσική και κάνει πάρτι μέχρι πρωίας, εκεί η ίδια γνωρίζει την μαγεία του χορού, όχι του απλού χορού του χορού σε έκσταση. Χάνετε, συνδέετε με έναν άλλο εαυτό μαγεύετε από τον ήχο και μπαίνει σε μια άλλου είδους πραγματικότητα. Μετά από αυτόν τον χορό νιώθει όχι άπλα καλύτερα, άλλα ευτυχία είναι πιο χαρούμενη, πιο ξεκούραστη, πιο αποδοτική,  πιο ευχάριστη, πιο καλά απλά!
Απομυθοποίηση τώρα (??)
Δεν είναι μόνο που είμαι στα μαύρα χάλια μου τώρα ξυπνάω και νωρίς, ναι πολύ νωρίς αγαπημένε αναγνώστη, όλοι λοιπόν ή θα κοιμούνται οι θα δουλεύουν και εφόσον λοιπόν τα μαθήματα αργούν ακόμα και εγώ δεν έχω (δυστυχώς) καμία υποχρέωση από το να διασκεδάζω, βλέπω ταινίες και διαβάζω λογοτεχνικά όταν δεν βγαίνω (κάτι που τελευταία εκλείπει, no money no..). Τα τελευταία μου δίνουν και παράξενες ιδέες όμως. Ναι καλά κατάλαβες την “είδα ” Αθηνά κα άρχισα τους χορούς. Όχι δεν ήταν πολύ νωρίς δεν ξύπνησα όλο το οικοδομικό τετράγωνο.
Χόρεψα, χόρεψα, ξεθεώθηκα έπεσα κάτω λαχανιασμένη και το μόνο που έπαθα είναι να θυμηθώ τότε που σαν πιτσιρικά τραγούδαγα σαν άλλη erreway μπροστά στο κοινό του κρεβατιού μου. Όσο για έκσταση εσωτερική γαληνή και τα λοιπά; Όχι! Μόνο λαχάνιασμα και κλάμα γιατί μετά η music list μου από το “Behind this hazel eyes” έφτασε στο “My immortal” και παραλίγο να βάλω τα κλάματα! Οκ δεν κλαίω έτσι εύκολα άλλα κατάλαβες το point του θέματος.  Μετά πηρά και μια γαβάθα με γλυκάκια και τα τσάκισα βλέποντας έναν κόσμο πολύ ευτυχισμένο σε κάποιο σίριαλ. Επιτυχία σου λέω!  Παρολαυτα ανακάλυψα μια σειρά που μ΄ αρέσει πολύ και έχω δει 7000 επεισόδια για να δω αν η πρωταγωνίστρια θα τα φτιάξει με τον κουλ τυπά με το χάλια κούρεμα.

Νιώθω πως τελευταία έχω γίνει drama queen, thats why αποφάσισα από αύριο να επισκεφτώ τον αδελφό μου που είναι πάντα στα μαύρα του χάλια στην δουλεία για να νιώσω πως «Ναι υπάρχουν και χειροτέρα» και να σας τα σχολιάσω αύριο #καληαδερφη #σκύλα.
Αυτά τα πολύ κουλά από την ζωή μου! Πάντως να ξέρεις αν όσα λέει ο Κοελιο  ισχύουν τότε είμαστε ένα μάτσο κορόιδα.

ΥΣ Στην χωρά των θαυμάτων άραγε τι θα συμβαίνει με τον Πάολο;;;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου