Σεπτέμβρης των Θαυμάτων (vol#2)

Και άλλη μια μερα περασε και καθησα να βρω το καλύτερο κομματι της .

Δεν είναι απαραίτητο σε μια μέρα να συμβαινει κατι συναρπαστικό για να εχει ενδιαφερων ή κάτι συγκινητικό ή γενικότερα κάτι εντονο. Το σημαντικότερο είναι να νιώθεις καλά.

Ανακάλυψα η μαλλον με βοηθησαν να ανακαλυψω την ομορφιά της βιβλιοθήκης εχτες!

Από τοτε που θυμάμαι τον εαυτό μου έχω κάρτα μέλους στην βιβλιοθήκη. Μικρή έπαιρνα ένα σορό βιβλία και διάβαζα άλλα τόσα. Με τα χρόνια τα μαθήματα αυξήθηκαν και η ανάγκη μου να δημιουργήσω μια προσωπική βιβλιοθήκη έγινε εντονότερη. Από την άλλη η μαμά μου διάβαζε άπειρα βιβλία και έτσι έμαθα να διαβάζω τα δικά της. Για πολλά χρόνια η βιβλιοθήκη ήταν πιο πολύ για μας του «δωρίζω» παρά του «δανείζω».

Πρόσφατα έψαχνα για να διαβάσω κλασσικά βιβλία από σπάνιες εκδόσεις και την επισκέφτηκα ξανά. Ο χώρος είχε μεγαλώσει και εξελιχθεί. Παρόλο που δεν άλλαξε τραγικά από τότε που ήμουν παιδί είχε απλά αναβαθμιστεί και εξιχρονιστεί τόσο ώστε να μην φαίνεται παράταιρο για μια βιβλιοθήκη αλλά να είναι σύγχρονο.

Η κολλητή μου με τούτα και με καινά που συμβαίνουν στην Αθήνα (έκανα και ποίημα) μου είπε προχθές, ρε θέλω να έρθω στην βιβλιοθήκη σας να διαβάσω γιατί σπίτι γίνετε χαμός και στην Αθήνα μια από τα ιδία. Είπα τι καλά εκείνη θα διαβάσει εγώ θα πάρω το λαπτοπ να της κάνω παρέα και όλα όμορφα.

Και πήγα. Η ησυχία της βιβλιοθήκης ήταν μαγεία το φυσικό φως από τις τεράστιες τζαμαρίες και οι σκιές από τα ράφια έκαναν το κλίμα φανταστικό αλλά το κυριότερο;; Αγαπώ τόσο τα βιβλία όσο την θάλασσα και τον κινηματογράφο και ξαφνικά ένιωσα τόσο οικία σαν να ήμουν στο φυσικό μου χώρο σαν να καθόμουν στο δωμάτιο μου και να χαζεύω.

Δεν διάβασα εγώ ούτε κατάφερα να κάτσω πολύ ώρα αλλά όσο κάθισα εκεί ένιωσα τέτοια γαληνή και ηρεμία σαν να ήμουν σε ένα όμορφο πάρκο.

Μερικές φορές μπορεί να έχεις διπλά σου θησαυρούς αμύθητης άξιας. Όχι δεν είναι πάντα υλικό το θέμα τα βιβλία είναι κυρίως ψυχαγωγικός τομέας (με την έννοια αγωγή της ψυχής και όχι του χαβαλέ). Παράλυτα πρέπει να βρεθεί κάποιος και να σε βοηθήσει να ανοίξεις αυτό το σεντούκι του θησαυρού για να πάρεις χαμπάρι τι χάνεις τόσο καιρό.

Όλα αυτά συνέβησαν χτες που λέτε.

Σήμερα δεν θα επεκταθώ περισσότερο στην «χαρά» γιατί είναι σαν καταστρέφω την εικόνα που χτίσατε για το πρόσωπο μου με τα παραπάνω. Αλλά ναι αγαπητέ μου αναγνώστη αυτό είναι το πρώτο θέμα που σου γραφώ από το pc μου που είναι ανέγγιχτο από τον Μόρτη (να ναι καλά το lap topακι μου) και όλο αυτό με έχει κάνει παρά πολύ χαρούμενο παιδί.

Αυτά λοιπόν απόψε. Θέλω να παροτρύνω τον κόσμο να βγει έξω και να δει τι θησαυρό κρύβει ο κόσμος του, μέρη που έχει συνηθησει να κοιτά κάθε μερα και ουσιαστικα να μην τα βλεπει, αλλα κυρίως ανθρωπους που ακομα δεν εχει ΔΕΙ.

ΥΣ Στην χωρά των θαυμάτων οι θησαυρός του καθενός είναι εμφανής και ο καθένας μπορεί να τον δει με τα ματιά του αλλά και με την ψυχή του, αφού εδώ τα πράγματα είναι λίγο πιο απλά και… με λιγότερο καυσαέριο!